Η δεύτερη νιότη του Μικ Τζάγκερ και των Rolling Stones
Το 2012 οι Rolling Stones γιόρτασαν τα 50 χρόνια τους ως συγκρότημα, ένα κατόρθωμα από μόνο του, αν σκεφτεί κανείς ότι πολλοί συνάδελφοι ροκ σταρ του Τζάγκερ και του Ρίτσαρντς δεν φτάνουν καν σ’ αυτή την ηλικία. Κι όμως, δεν είναι απλώς ακόμα εδώ, αλλά ίσως είναι και καλύτεροι από ποτέ…
Όταν είσαι στην «πιάτσα» τόσα χρόνια, η αλήθεια είναι ότι ο χρόνος παύει να έχει και πολλή σημασία. Το πιο καινούργιο τραγούδι τους που έπαιξαν προχθές, στη συναυλία τους στο Νιού Τζέρσεϊ ήταν το Start Me Up, το οποίο γράφτηκε πριν από 38 χρόνια. Δεν διαμαρτυρήθηκε κανείς στο κοινό, εξάλλου ο κόσμος δεν πάει να δει τους Stones για να ακούσει καινούργια τραγούδια. Ούτε βέβαια και περιμένει κανείς να είναι ίδιοι όπως πριν από 50 χρόνια.
Ούτε και οι ίδιοι το προσποιούνται.
Μάλλον δεν προσποιούνται και τίποτα. Ο Κιθ Ρίτσαρντς, για παράδειγμα, ακόμα δείχνει να εκπλήσσει τον εαυτό του που μπορεί να παίζει τα ριφ του. Γελάει όπως ανεβαίνει στη σκηνή, όπως κατεβαίνει από τη σκηνή αλλά και πάνω στη σκηνή, με λίγα λόγια περνάει καλά. Το κοινό εξίσου και τον παρασέρνει σε ένα ατελείωτο σόλο στο Satisfaction, στο κλείσιμο της συναυλίας.
Θα ήταν κάπως τραβηγμένο να πει κανείς ότι είναι καλύτερος από ποτέ, δεν είναι όμως και χειρότερος. Όπως έγραψε, πολύ εύστοχα, και ο Guardian «ίσως το γέρικο λιοντάρι δεν μπορεί να φτάσει πια την αντιλόπη, μπορεί όμως πάντα να τη στριμώξει στα βράχια».
Greg Allen/Invision/AP
Ο Τζάγκερ, πάλι, αν τον παρατηρήσει κανείς προσεκτικά, είναι καλύτερος από ποτέ, επειδή για πρώτη φορά έχει αρχίσει να ασχολείται με το βασικό θέμα της ιστορίας, τη μουσική. Είναι η αντιλόπη που λέγαμε πιο πάνω: Μετά από μια πολύ οριακή επέμβαση στην καρδιά και ένα ακόμα παιδί (το όγδοο, επίσημα τουλάχιστον) σταμάτησε να κάνει τον έφηβο και να τρέχει πάνω κάτω, χάνοντας νότες, τραγούδια και γενικά τον κόσμο γύρω του και πλέον δείχνει να είναι συγκεντρωμένος σε αυτό που χρυσοπληρώνεται για να κάνει εδώ και 60 χρόνια: να τραγουδάει.
Greg Allen/Invision/AP
Ο νεότερος σε ηλικία Rolling Stone είναι ο Ρον Γουντ και είναι μόλις 72. Είναι και αυτός που κρατάει τις συναυλίες μουσικά, με το παίξιμό του να είναι σαφέστατα πιο ώριμο από ποτέ και πιο συγκεντρωμένο επίσης. Και υπάρχουν στιγμές που ξεσηκώνει μόνος του το πλήθος.
Οι ίδιοι οι Stones, δείχνουν στη σκηνή χαρούμενοι, σχεδόν ανακουφισμένοι που μπορούν και παίζουν ακόμα, με έναν εφηβικό ενθουσιασμό που δείχνει ότι έχουν απαλλαγεί από το βάρος του μύθου τους.
Το γέρικο λιοντάρι δεν μπορεί πια να πιάσει την αντιλόπη, θα ήταν ενάντια σε κάθε φυσικό νόμο αν μπορούσε, αλλά με τη φάση sex and drugs να έχει τελειώσει μάλλον οριστικά, απέμεινε το πιο σημαντικό:
It’s only Rock ‘n’ Roll but I like it.