Πώς βρέθηκε ένας καρχαρίας σε μια σκεπή στην Οξφόρδη; Μια ιστορία ανατρεπτικότητας και επιμονής

Ένας γιγαντιαίος καρχαρίας καρφωμένος στην κεραμοσκεπή ενός σπιτιού, όπως και να το κάνεις δεν είναι συνηθισμένο θέαμα. Και, άντε, πες ότι στην Αυστραλία κάπως θα μπορούσες να το φανταστείς. Στην Οξφόρδη όμως;

Κι όμως, εδώ και πολλά χρόνια, ο Καρχαρίας του Χέντικτον, όπως είναι γνωστός, όχι απλώς παραμένει καρφωμένος στην οροφή του σπιτιού στη Νιού Χάι Στριτ -με την ουρά του να εξέχει προς τον ουρανό-, αλλά αποτελεί πλέον και το βασικό αξιοθέατο της περιοχής. Εντάξει, όχι και πολύ άδικα.

Το σπίτι ανήκε στον εκκεντρικό δημοσιογράφο, συγγραφέα και παρουσιαστή Μπιλ Χάινε, ο οποίος έμεινε πενήντα χρόνια στην Οξφόρδη και ο οποίος «φιλοτέχνησε» τον καρχαρία -που είναι φτιαγμένος από φάιμπεργκλας- τον Αύγουστο του 1986. Το μήκους οκτώ μέτρων ψάρι είναι από τα πιο πολυφωτογραφημένα σημεία της Οξφόρδης, άσχετο που το Δημοτικό Συμβούλιο της πόλης προσπαθεί με μανία εδώ και χρόνια να το στείλει πίσω στη θάλασσα ή ιδανικά στα σκουπίδια. Ο Χάινε, όμως, ήταν αποφασισμένος να το σώσει…

Ο Χάινε κάρφωσε τον καρχαρία στη σκεπή του σπιτιού του χωρίς να πάρει οικιστική άδεια. Στις 9 Αυγούστου οι κάτοικοι της πόλης σηκώθηκαν από τα κρεβάτια τους και αντίκρισαν το θέαμα, το Δημοτικό Συμβούλιο τράβαγε τα μαλιά του και κάπως έτσι Χάινε και Δήμος κατέληξαν στα δικαστήρια, σε μια διαμάχη που κράτησε εννέα χρόνια.

Ο δημοσιογράφος είχε ως πρόθεσή του να διαμαρτυρηθεί -μέσω του «γλυπτού» του- για τον αμερικανικό βομβαρδισμό στη Λιβύη, αλλά και για την εξάπλωση των πυρηνικών όπλων. Πέρασε χρόνια παλεύοντας με το Δημοτικό Συμβούλιο για να σώσει τον Καρχαρία του, και τελικά κέρδισε, το 1992, μετά και από μια προσωπική έκκληση στον τότε Υπουργό Περιβάλλοντος Μάικλ Χέιζελταϊν.

«Πρέπει να αφήνουμε χώρο στο απρόσμενο»

Η τελική απόφαση τη κυβέρνησης ήταν εξίσου σουρεαλιστική με την ύπαρξη του ίδιου του καρχαρία, αλλά έδινε και ένα μήνυμα, λέγοντας τα εξής: «Το Συμβούλιο ανησυχεί για τη δημιουργία προηγούμενου. Η ανησυχία τους είναι απλή: Η ξαφνική εμφάνιση καρχαριών (και ένας θεός ξέρει τι άλλο) στην οροφή κάθε σπιτιού στην πόλη. Ο φόβος τους, όμως, είναι υπερβολικός. Στα πέντε χρόνια από την εμφάνιση του καρχαρία δεν εμφανίστηκαν άλλα ψάρια πουθενά στην πόλη. Μόνο πρόσφατα υπήρξε ένα αίτημα για την ανέγερση δίδυμων καρχαριών σε μια οροφή στην Οδό Άιφλεϊ. Όμως κάθε σύστημα ελέγχου, πρέπει να αφήνει και λίγο χώρο για τη δυναμική των πραγμάτων, για το απρόσμενο, για το ιδιότροπο».

Έκτοτε ο καρχαρίας έχει πάρει εμβληματικές διαστάσεις για την περιοχή.

Το σπίτι αγοράστηκε από το γιο του Χάινε, τον Μάρκους, το 2016, ακριβώς για να σωθεί ο καρχαρίας. Και τώρα ενοικιάζεται μέσω Airbnb. Εάν σας αρέσει η ιδέα, μπορείτε να κοιμηθείτε εκεί που λογικά βρίσκονται τα σαγόνια του καρχαρία, για 199 λίρες τη βραδιά.

Τον περασμένο Αύγουστο, ο αρχικός καρχαρίας βάφτηκε και καθαρίστηκε. Ο ίδιος ο δημιουργός του, είπε τότε: «Όταν φύγει η βρώμα και ο καρχαρίας φανεί στα πραγματικά του χρώματα, θα έχουμε την ευκαιρία να γιορτάσουμε τη ζωή του ψαριού αυτού αλλά και τη δική μου. Αλλά και την αποφασιστικότητα να κερδίσει κανείς, κόντρα σε όλες τις προβλέψεις και τα δεδομένα. Αυτό μάλλον είναι το μυστικό των 32 χρόνων του καρχαρία μου και του ενός δικού μου χρόνου με καρκίνο».

Ο Χάινε γεννήθηκε στην Αμερική και μετακόμισε στην Οξφόρδη στα τέλη της δεκαετίας του ’60, για να κάνει ένα μεταπτυχιακό στα νομικά.

Ερωτεύτηκε την πόλη και δεν έφυγε ποτέ από αυτήν, ανοίγοντας το 1976 έναν κινηματογράφο, το «Penultimate Picture Palace». Το σινεμά προκάλεσε -και αυτό- την οργή του Δημοτικού Συμβουλίου, επειδή έπαιζε κάποια «παράτολμα» φιλμ. Ο Χάινε δεν πτοήθηκε και άνοιξε έναν ακόμα κινηματογράφο, με το όνομα «Not the Moulin Rouge», έξω από το οποίο υπήρχε ένα ινσταλέισιον με πόδια χορευτριών.

Όλα αυτά έκαναν τον Χάινε εξαιρετικά αγαπητό στους κατοίκους της Οξφόρδης, οι οποίοι αντίθετα με τους Δημοτικούς τους Άρχοντες, τον έβλεπαν σαν πνοή ανανέωσης στην πόλη τους. Το τελευταίο διάστημα έγραφε μια εβδομαδιαία στήλη στην οποία κατέγραφε τη μάχη του με τον καρκίνο, μια στήλη με τεράστια αναγνωσιμότητα. Η στήλη δημοσιευόταν κάθε Παρασκευή και έδινε μια πολύ συγκινητική εσωτερική ματιά στο μυαλό και την ψυχή ενός ανθρώπου που είχε μόνο μερικούς μήνες ζωής μπροστά του και ήταν αποφασισμένος να τους περάσει στο σπίτι του.

«Είναι ένα περιβάλλον που αγαπώ πολύ και στο οποίο αισθάνομαι ότι αγαπιέμαι πολύ. Κι αυτό κάνει την προοπτική του θανάτου κάτι το οποίο μπορώ να αντιμετωπίσω», έγραψε.

Ο Χάινε πέθανε στις 2 Απριλίου, στο σπίτι του στην Οξφόρδη.