Η γοητεία της εγκατάλειψης: Ο Romain Veillon φωτογραφίζει όσα αφήνουν πίσω τους οι άνθρωποι
Όταν οι άνθρωποι φεύγουν, μένει πίσω τους ένα κενό. Γεμάτο από συντρίμμια, μικρά ή μεγαλύτερα. Ισχύει στις προσωπικές μας ζωές, ισχύει σε μεγαλύτερη κλίμακα, ισχύει από την οπτική του είδους μας γενικότερα, ενός είδους που ορίζει τα πάντα με γνώμονα τη δική του παρουσία. Ο Romain Veillon αποφάσισε να κάνει ένα ταξίδι στα άδεια από ανθρώπινη παρουσία αυτά μέρη, στα κενά της ανθρώπινης ύπαρξης, εκεί όπου κάποτε ηχούσαν φωνές και τώρα μόνο σιωπές, εκεί όπου μπορείς μόνο να φανταστείς, να μυρίσεις, να γευτείς αλλά όχι να δεις την ανθρώπινη ύπαρξη, σε μέρη γεμάτα φαντάσματα...
Ένα ταξίδι στο χώρο, το χρόνο, αλλά και μέσα μας.
Πώς θα ήταν άραγε ο κόσμος, αν αύριο το πρωί έπαυαν να τον κατοικούν άνθρωποι; Αυτό το ερώτημα έχει απασχολήσει την επιστήμη όσο και τη μυθοπλασία. Η απάντηση βρίσκεται γύρω μας συχνά, αρκεί να τη δουμε. Τα εγκαταλελειμμένα σπίτια, δημόσια κτήρια, λούνα παρκ, ξενοδοχεία, επαύλεις, πάρκα, ή και φυλακές που απαθανατίζει ο Romain, είναι ένας ολόκληρος παράλληλος κόσμος, χορταριασμένος, μισογκρεμισμένος, γεμάτος από αντικείμενα που άφησαν πίσω τους οι άνθρωποι στη βιασύνη τους να προχωρήσουν πιο κάτω. Ένας κόσμος που έχει τα πάντα, εκτός από ανθρώπους.
@Romain Veillon
Είναι μέρη που κανείς δεν ασχολήθηκε καν να γκρεμίσει, να παραδώσει πίσω στη φύση, αυτή κάνει τη δουλειά της, οι άνθρωποι τη δική τους και ο Romain φωτογραφίζει…
«Μπορούμε να δούμε πώς θα ήταν ο κόσμος αν οι άνθρωποι εξαφανίζονταν από τη Γη. Μας συναρπάζει όλους αυτό το μετα-Αποκαλυπτικό όραμα. Ίσως έχουμε ανάγκη να το βλέπουμε, ώστε να ευχαριστιόμαστε περισσότερο αυτό που έχουμε και το χρνο που έχουμε μπροστά μας. Μου αρέσει να παρακολουθώ τη φύση να αναπτύσσεται και να επεκτείνεται αγνοώντας τις ανθρώπινες κατασκευές. Κάποιες από τις φωτογραφίες μου έχουν και ένα οικολογικό μήνυμα. Όταν βλέπεις μια σπηλιά γεμάτη από σκουπίδια που άφησαν εκεί οι άνθρωποι, ενώ από την άλλη παρατηρείς πόσο δυνατή και όμορφη είναι η φύση όταν δεν παρεμβαίνει σε αυτήν ο άνθρωπος, όλα αυτά σου υπενθυμίζουν τι θα συμβεί εάν συνεχίσουμε να αγνοούμε και να κακοποιούμε το περιβάλλον μας».
@Romain Veillon
«Από παιδί με συνάρπαζαν τα εγκαταλελειμμένα μέρη», μού λέει όταν τον ρωτάω πώς κόλλησε με το συγκεκριμένο θέμα. «Φανταζόμουν, όπως οι περισσότεροι άνθρωποι, όταν ανακάλυπτα ένα ερειπωμένο σπίτι στο τέλος του δρόμου, ότι ήταν μια ανάμνηση σαν αυτές που όλοι έχουμε μέσα μας. Ανοίγω μια τρύπα στο χρόνο, όταν ανακαλύπτω ένα τέτοιο μέρος, και προσπαθώ να τραβήξω το θεατή μαζί μου και να φτιάξει τη δική του ιστορία για το μέρος: Γιατί εγκαταλείφθηκε; Τι συνέβη στον ιδιοκτήτη του; Τι συνέβαινε σε αυτό το δωμάτιο όταν ζούσαν εδώ άνθρωποι;»
Ο Romain φτιάχνει ιστορίες πλασμένες από την ποιητική άδεια του κενού. Ενός κενού που σε καλεί να γεμίσεις με τη φαντασία, αλλά κυρίως με το συναίσθημά σου.
(Από τη σειρά Sonatine, @Romain Veillon)
«Καθένας δίνει τις δικές του απαντήσεις», λέει. «Γίνονται ήρωες της δικής τους περιπέτειας, στην οποία αναζητούν τις δικές τους αλήθειες. Κάθε μέρος θα αποκτήσει τη δική του φαντασιωσική ζωή κι αυτό είναι που αγαπάω πιο πολύ. Για μένα οι φωτογραφίες μου είναι κάποιου είδους “Memento Mori”, είναι εδώ για να μας θυμίζουν ότι όλα έχουν ένα τέλος και πρέπει να τα απολαμβάνουμε όσο διαρκούν».
Ο Romain Veillon, είναι 32 ετών, γεννήθηκε και ζει στο Παρίσι. Ξεκίνησε να φωτογραφίζει στα 15 του χρόνια. Ήταν γι αυτόν ένας τρόπος να κρατά ζωντανές τις αναμνήσεις από τα ταξίδια του. Άρχισε να εξερευνά εγκαταλελειμμένα μέρη στα 20 του χρόνια. Με τον καιρό μεταπήδησε από την καταγραφική φωτογραφία στην πιο αισθητική. Οι φωτογραφίες του βρίσκονται στο romainveillon.com και στο βιβλίο του Ask the Dust.
Είναι ένα ταξίδι που αξίζει να κάνετε...