Σάντρα Μπούλοκ: «Η κοινωνία κάνει τις μόνες μητέρες να αισθάνονται ελλειματικές»
Έχει κερδίσει ένα πολυπόθητο Όσκαρ και ήταν υποψήφια για ένα ακόμα, αλλά για τη Σάντρα Μπούλοκ το μεγαλύτερο επίτευγμα της ζωής της είναι τα δύο της παιδιά που μεγαλώνει μόνη της.
Η ηθοποιός λέει, σε συνέντευξη που έδωσε στον Intependent, ότι «η κοινωνία έχει προχωρήσει, αλλά έχει ακόμα αυτούς τους κανόνες και σου λέει σιωπηρά ότι τα πράγματα είναι έτσι όπως είναι, ένας άντρας και μια γυναίκα κάνουν παιδιά και αυτό είναι οικογένεια. Κι εγώ είμαι μια μόνη μητέρα και αυτό με φόβισε πολύ στην αρχή και με κάνει ακόμα κάποιες φορές να αισθάνομαι ότι δεν έχω όλο το ‘πακέτο’ που χρειάζονται τα παιδιά μου. Αλλά μετά καταλαβαίνω ότι είμαι όλο το πακέτο και ηρεμώ και θέλω να το πω και σε άλλους ανθρώπους που αισθάνονται το ίδιο».
Η 54χρονη Μπούλοκ δεν απέκτησε παιδιά μέχρι τα 46 της, όταν προέβη στην υιοθεσία του γιου της Τζέιμς και πέντε χρόνια αργότερα της κόρης της, Λάιλα. Η διαδικασία της υιοθεσίας είχε ξεκινήσει μερικά χρόνια νωρίτερα, όταν η Μπούλοκ ήταν παντρεμένη με τον παρουσιαστή Τζέσε Τζέιμς. Την εποχή που η διαδικασία τελικά εγκρίθηκε, ήρθαν στο φως οι αποκαλύψεις για τις κατά συρροή απιστίες εκείνου και ακολούθησε ο αναπόφευκτος χωρισμός. «Η ζωή μου πήρε μια τροχιά που δεν ήταν και πολύ ευχάριστη», λέει η Μπούλοκ. «Αλλά νοιώθω ότι έτσι έπρεπε να γίνει για να καταλάβω τι σημαίνει οικογένεια και το να είσαι γονιός», συμπληρώνει.
Φέτος η Μπούλοκ πρωταγωνιστεί σε μια ταινία που θα πάει απ’ ευθείας στο Netflix, χωρίς να δοκιμαστεί στις κινηματογραφικές αίθουσες. Το Bird Box, είναι μια ταινία τρόμου, σε ένα δυστοπικό μέλλον, και η ίδια λέει απλά: «την έκανα επειδή αποφάσισα ότι πρέπει να κάνω τουλάχιστον μια ταινία από κάθε είδος πριν πεθάνω». Στο Bird Box, που το σκηνοθέτησε η Σουζάν Μπίερ (The Night Manager), η Μπούλοκ παίζει τη Μάλορι, μια γυναίκα στα τελευταία στάδια της εγκυμοσύνης της, που βγαίνει από έναν τυπικό έλεγχο για να διαπιστώσει ότι «κάτι» έχει συμβεί στον κόσμο κι αυτό το «κάτι» δημιουργεί στους ανθρώπους την επιθυμία να αυτοκτονήσουν. Η συνέχεια είναι λίγο πολύ όπως σε όλες τις ταινίες του είδους.
Η ίδια, πάντως, δεν έχει πολλά θέματα με το γεγονός ότι η ταινία δεν είναι ακριβώς αυτό που λέμε «οσκαρική». «Δεν κάνω και τίποτα σπουδαίο στη ζωή μου», λέει, «απλώς διασκεδάζω τον κόσμο».