Καετάνο Βελόσο & Ρότζερ Ουότερς: δύο θρύλοι της μουσικής ουρλιάζουν για την πολιτική σήμερα (vid)

Πολιτικοποιημένος από πάντα ο Βελόσο συνάντησε στη νέα στήλη του στο διαδίκτυο με συνεντεύξεις τον Ρότζερ Ουότερς των Pink Floyd. Πολέμιος του συστήματος και ο Ουότερς προσπαθεί μαζί με τον Βελόσο να αναγνώσει τα αίτια του φεσισμού, των δικτατορικών καθεστώτων, του εθνικισμού και της ρητορικής του φόβου.

Λέει ο Ουότερς σε ένα απόσπασμα για τη λαϊκή βάση που είναι και ο πυρήνας δύναμης των νέων πολιτικών στην παγκόσμια σκηνή που φλερτάρουν επικίνδυνα με το παρελθόν.

"Τους πληρώνουν ό,τι θέλουν, με ψίχουλα. Οι άνθρωποι στις πιο πλούσιες χώρες του κόσμου δεν έχουν χρήματα για οτιδήποτε, μένουν εξόριστοι στα δάση. Δεν έχουν ιατρική περίθαλψη, είναι στα όρια της ανέχειας, δεν υπάρχει ζωή για αυτούς. Η οργή τους όμως δεν είναι άξια απορίας. Αλλά το θλιβερό είναι ότι δεν είναι εξοργισμένοι με αυτούς που τους τα κάνουν, μόλις ψήφισαν κάποιον στην εξουσία" λέει ο Ουότερς υψώνοντας τη φωνή του.

"Συγγνώμη, δεν ήθελα να βάλω τις φωνές" απολογείται ο Ουότερς στον χαμογελαστό Βελόσο.

"Είναι ωραίο που υψώνεις τη φωνή σου γιατί έχουμε ανάγκη από φωνές όπως η δική σου να φωνάζουν και να ουρλιάζουν ενάντια σε αυτό" του λέει.

Ο Βελόσο και οι μνήμες του

Πριν την εκλογή του ακροδεξιού νοσταλγού του στρατιωτικού καθεστώτος, εκλεγμένου από το λαό ο θρύλος της βραζιλιάνικης μουσικής σκηνής Καετάνο Βελόσο υπέγραψε ένα άρθρο στους New York Times. Με τίτλο "Σκοτεινές μέρες έρχονται για τη χώρα μου" ο Βελόσο αποκάλυψε τις μνήμες του από τα χρόνια που φυλακίστηκε από τη χούνται της Βραζιλίας στα τέλη της δεκαετίας του '60.

"Ως δημόσιο πρόσωπο στη χώρα μου, έχω καθήκον να μιλήσω" γράφει. "Δεν ξεχνώ ότι η χούντα έστειλε στη φυλακή πλήθος καλλιτεχνών και διανοούμενων, ανάμεσα σ' αυτούς και μένα, παρέα με τον φίλο και συνεργάτη μου Ζιλμπέρτο Ζιλ. Μας είχαν βάλει, τον Ζιλμπέρτο κι εμένα, σ' ένα βρωμερό κελί για μια εβδομάδα. Κατόπιν, χωρίς καμιά εξήγηση, μας μετέφεραν σε στρατιωτική φυλακή για δύο μήνες. Μετά απ' αυτό, τέσσερις μήνες κατ' οίκον περιορισμό και τελικά, εξορία, που κράτησε δύο χρόνια. Μαζί με μας είχαν φυλακιστεί και άλλους φοιτητές, συγγραφείς και δημοσιογράφοι. Όπως κι εμείς, δεν βασανίστηκαν. Όπως κι εμείς όμως, άκουγαν τις νύχτες τις κραυγές αυτών που υπέφεραν άγρια βασανιστήρια είτε επειδή το καθεστώς θεωρούσε ότι είχαν σχέση με ένοπλες αντιστασιακές ομάδες είτε ήταν νεαρά παιδιά που είχαν συλληφθεί για μικροκλοπές και διακίνηση ναρκωτικών. Οι κραυγές τους δεν έφυγαν ποτέ από το μυαλό μου" γράφει ο Βελόσο στους ΝΥΤ.

@facebook.com/FalaCaetano

Στο κείμενο του μιλάει για την οικονομική κρίση, για τον αγώνα του στη δεκαετία του 80 να φέρουν μαζί με άλλους καλλιτέχνες τη δημοκρατία στη χώρα μετα τη δικτατορία, για τα λάθη που έγιναν και για τη μόνιμη αναπηρία της Βραζιλίας, της τέταρτης πιο πλούσιας χώρας στον κόσμο να ζήσει με ειρήνη και δημοκρατία.

Ο Βελόσο μιλάει για τον στρατιωτικό πρόεδρο πλέον της Βραζιλίας, τον Μπολσονάρο που "θαυμάζει τον Ντόναλντ Τραμπ αλλά θυμίζει πιο έντονα τον ισχυρό άντρα των Φιλιππίνων, Ροντρίγκο Ντουτέρτε".

"Ο Μπολσονάρο υποστηρίζει την οπλοκατοχή χωρίς περιορισμούς, προϋποθέτει ανεξαιρέτως ότι όταν ένας αστυνομικός σκοτώνει έναν 'ύποπτο' βρίσκεται σε νόμιμη άμυνα και δηλώνει ότι ένας νεκρός γιος είναι προτιμότερος από έναν γκέι. Μπορούμε δυστυχώς να προβλέψουμε με αρκετή ασφάλεια ότι την επικράτηση του Μπολσονάρο θα ακολουθήσει κύμα φόβου και μίσους. Ήδη έχουμε δει αίμα να τρέχει. Στις 7 Οκτωβρίου, ένας οπαδός του Μπολσονάρο μαχαίρωσε θανάσιμα στη Μπαΐα, τον φίλο μου Μόα ντε Κατεντέ. Ο θάνατός του άφησε σόκαρε την πόλη του Σαλβαντόρ, τη βύθισε σε αγανακτισμένο πένθος" γράφει και υπόσχεται να είναι απέναντι του.

"Αγαπώ την Βραζιλία και πιστεύω ότι μπορεί πάντα να προσφέρει νέα χρώματα στην παλέτα του παγκόσμιου πολιτισμού. Πιστεύω ότι οι περισσότεροι Βραζιλιάνοι την αγαπούν επίσης. Πολλοί άνθρωποι εδώ λένε ότι θα μετακομίσουν στο εξωτερικό μετά την επικράτηση του λοχαγού. Ποτέ μου δεν ήθελα να ζήσω σε άλλη χώρα εκτός της Βραζιλίας. Ούτε τώρα θέλω κάτι τέτοιο. Κάποτε με εξόρισαν. Δεν θα το αφήσω να συμβεί ξανά. Θέλω η μουσική μου, η παρουσία μου εν γένει, να λειτουργήσουν ως μόνιμη αντίσταση σε όποια αντιδημοκρατικά εκτρώματα θα προκύψουν από μια κυβέρνηση Μπολσονάρο" γράφει ο Βελόσο στους ΝΥΤ.