Η πρώτη φορά που έκοψα τον εαυτό μου: η τραγουδίστρια των Garbage συγκλονίζει στους New York Times

Σε αυτό γράφει ανάμεσα σε άλλα η Μάνσον: "Την πρώτη φορά που έκοψα τον εαυτό μου, καθόμουν στην άκρη ενός κρεβατιού στο διαμέρισμα του φίλου μου. Ήταν αργά. Τσακωνόμασταν για ώρα οι φωνές μας σταδιακά γίνονταν όλο και πιο έντονες. Ανησυχούσα ότι θα μπορούσαμε να ξυπνήσουμε τους συγκάτοικους του του και σε μια στιγμή απόλυτης αγανάκτησης έπιασα το μικρό μου ψαλίδι για το πεντικιούρ και "έτρεξα" τη μικροσκοπική λεπίδα στο δέρμα του αστραγάλου μου.

Δεν πόνεσε.

Το έκανα ξανά.

Και τότε το έκανα ακόμη μια φορά.

Κοίταξα αδιάφορα τις τρεις λεπτές κόκκινες γραμμές που είχα δημιουργήσει και έβλεπα πως οι μικροσκοπικές φυσαλίδες του αίματός μου έτρεχαν στην επιφάνεια.

Ο φίλος μου ενοχλημένος και με περιφρόνηση άρχισε να μου μιλάει άσχημα, με μισογυνιστικά επίθετα πριν γυρίσει την πλάτη του και κοιμηθεί. Αισθάνθηκα ενθουσιασμό, φαντάζομαι όπως νιώθει ένα επιστήμονας που εργάζεται επάνω σε ένα πείραμα που ξαφνικά, μετά από πολλή επιμονή, έφερε αποτελέσματα.

Σε εκείνο το δωμάτιο εκείνη την στιγμή, αισθάνθηκα άθικτη και ισχυρή. Ήμουν κυρία του εαυτού μου.

Περισσότερο από αυτό, αισθάνθηκα ένα ζεστό κύμα άνεσης και ανακούφισης. Αισθάνθηκα απαλλαγμένη από την οργή. Ανακούφιση από την αδυναμία. Κάτι είχε συμβεί, κάτι που ήταν λάθος και εδώ, μπροστά μου, υπήρχαν αυτές οι γραμμές του αίματος μου για να το μαρτυρήσουν και να μιλήσουν για αυτό εκ μέρους μου".

Η Μάνσον δεν φοβάται να μιλήσει για την κόλαση που επέβαλε στον εαυτό της.

"Ξαφνικά ένιωσα ότι ήμουν κομμάτι κάτι πολύ μεγαλύτερου από αυτή την ανόητη κατάσταση που είχα βρεθεί. Η ζωή μου είχε μόλις γίνει πιο μεγάλη, είχε επεκταθεί. Σώθηκα. Είχα επιτέλους έναν εχθρό. Είχα ένα μαχαίρι. Και το μέλλον ήταν δικό μας" γράφει.

Ο αυτοτραυματισμός της Mάνσον συνεχίστηκε, επιδεινώθηκε μέσα στο χρόνο.

"Άρχισα να με κακοποιώ πιο συχνά. Τα κοψίματα έγιναν πιο βαθιά. Έκρυψα τα σημάδια κάτω από τις κάλτσες μου και ποτέ δεν είπα ούτε μια λέξη γι 'αυτό σε κανέναν".

Η Μάνσον σταμάτησε όταν γνώρισε ένα "αγαπητό, σεβαστό πρόσωπο που επίσης έτυχε να είναι ένας καλός συνομιλητής".

Αισθάνθηκε τον πειρασμό να κόψει ξανά τον εαυτό της χρόνια αργότερα, όταν η μπάντα των Garbage κυκλοφόρησε το δεύτερο άλμπουμ της, Version 2.0 το 1998, και αισθάνθηκε την πίεση της μουσικής βιομηχανίας και των media για την εμφάνιση και τις ενέργειές της.

"Η αγωνία που ζούσα με οδηγούσε στα άκρα, με έκανε να χάσω τα λογικά μου. Σε ακραίες στιγμές σκέφτηκα ότι θα μπορούσα απλά να πάρω στα χέρια μου ένα μικροσκοπικό μικρό μαχαίρι που θα έφερνε κάποια ανακούφιση και θα μου έδινε την εντύπωση ότι χειριζόμουν το άγχος" γράφει.

Η Μάνσον τελικά αντιστάθηκε στον πειρασμό, δεν ήθελε να αυτοτραματιστεί ξανά όπως τότε.

Το φως μέσα μας

"Σήμερα προσπαθώ να παραμείνω σε επαγρύπνηση, να αντιλαμβάνομαι αυτές τις σκέψεις" γράφει. Σήμερα η Μάνσον κρατάει τον εαυτό της μακριά από τη σκοτεινή του πλευρά επενδύοντας στην καλωσύνη. Φέρεται με σεβασμό και προσοχή, με αγάπη στην ίδια και τους άλλους, επιμένει να είναι δημιουργική και να επιδιώκει την ευτυχία.

"Σημαντικό δεν είναι αυτό που μοιάζουμε αλλά αυτό που είμαστε" γράφει. "Είναι ο τρόπος με τον οποίο επιλέγουμε να ζήσουμε μέσα σε αυτόν τον καταπληκτικό κόσμο αυτό που πραγματικά έχει σημασία" γράφει.

Η Γραμμή Βοήθειας για την Κατάθλιψη (1034) είναι μια εμπιστευτική υπηρεσία που έχει οργανωθεί από το Πρόγραμμα "αντι-στίγμα" του Ερευνητικού Πανεπιστημιακού Ινστιτούτου Ψυχικής Υγιεινής (Ε.Π.Ι.Ψ.Υ.). Η Γραμμή Βοήθειας για την Κατάθλιψη λειτουργεί από Δευτέρα έως Παρασκευή, 9:00 - 21:00, και στελεχώνεται από ειδικά εκπαιδευμένους ψυχολόγους και άλλους επαγγελματίες ψυχικής υγείας, υπό την εποπτεία ομάδας ψυχιάτρων. Οποιοσδήποτε νιώθει την ανάγκη να μιλήσει και να ζητήσει υποστήριξη για ζητήματα σχετικά με την κατάθλιψη ή γενικότερα θέματα ψυχικής υγείας που απασχολούν τον ίδιο ή πρόσωπα του περιβάλλοντός του, μπορεί να τηλεφωνήσει στη Γραμμή Βοήθειας.