ΨΥΧΑΓΩΓΙΑ

Στίβεν Χόκινγκ: όλοι οι άνθρωποι της Θεωρίας των Πάντων τον αποχαιρετούν

Στίβεν Χόκινγκ: όλοι οι άνθρωποι της Θεωρίας των Πάντων τον αποχαιρετούν

Χωρίς να αποφύγει το κλισέ που όμως είναι και αξίωμα στην περίπτωση του Στίβεν Χόκινγκ ο πρωταγωνιστής της οσκαρικής ταινίας "Η Θεωρία των Πάντων", Έντι Ρέντμεϊν χαρακτήρισε τον σπουδαίο επιστήμονα και άθεο από πάντα Χόκινγκ "ένα πραγματικά όμορφο μυαλό". 

Ο Άγγλος ηθοποιός, ο οποίος ενσάρκωσε τον Στίβεν Χόκινγκ στην ταινία Η Θεωρία των Πάντων (The Theory of Everything, 2014) και βραβεύτηκε με Όσκαρ Α' Ανδρικού Ρόλου δήλωσε στο Deadline: "Χάσαμε ένα πραγματικά όμορφο μυαλό, έναν εκπληκτικό επιστήμονα και τον πιο κεφάτο άνθρωπο που είχα ποτέ τη χαρά να συναντήσω. Η αγάπη και οι σκέψεις μου είναι με την εξαιρετική οικογένειά του".

Ο Χόκινγκ, ο εμπνευσμένος και οραματιστής επιστήμονας που είχε διαγνωστεί με ALS (Αμυοτροφική Πλάγια Σκλήρυνση) σε ηλικία 22 ετών, είχε εγκωμιάσει τον Ρεντμέϊν για την ερμηνεία του στην ταινία με θέμα τη ζωή του.

Σε ανάρτησή του στη σελίδα του στο Facebook, ο φυσικός είχε γράψει: "Νομίζω ότι ο Έντι Ρεντμεϊν με απεικόνισε πολύ καλά στην ταινία Theory of Everything. Πέρασε χρόνο με πάσχοντες από ALS, ώστε να είναι αυθεντικός. Ορισμένες φορές νόμιζα ότι ήμουν εγώ. Η προβολή της ταινίας μού έδωσε την ευκαιρία να σκεφτώ τη ζωή μου. Παρ’ όλο που έχω σοβαρή αναπηρία, είχα επιτυχία στο επιστημονικό μου έργο. Ταξίδεψα πολύ και βρέθηκα στην Ανταρκτική και στο Νησί του Πάσχα, έχω μπει σε υποβρύχιο και έχω επιβιβαστεί σε πτήση με μηδενική βαρύτητα. Μια μέρα ελπίζω να πάω στο διάστημα. Είχα το προνόμιο να αποκτήσω κάποια κατανόηση για τον τρόπο λειτουργίας του σύμπαντος μέσα από τη δουλειά μου. Αλλά θα ήταν ένα κενό σύμπαν πράγματι χωρίς τους ανθρώπους που αγαπώ".

Ο Ρέντμεϊν είχε δηλώσει το 2014 ότι η συνάντηση με τον "θρύλο" Χόκινγκ λίγες μέρες πριν αρχίσουν τα γυρίσματα για την ταινία ήταν μια "εκπληκτική" στιγμή:

"Δυστυχώς, συνάντησα τον Στίβεν πέντε ημέρες πριν αρχίσουμε τα γυρίσματα. Μέχρι τότε, έπρεπε να προσπαθήσω και τουλάχιστον τεχνικά, αν όχι συναισθηματικά, να δομήσω πώς θα ήταν η ερμηνεία, γιατί δεν κάναμε γυρίσματα χρονολογικά. Όταν γνώρισα τον Στίβεν, ήταν αυτή η εκπληκτική στιγμή με αυτόν τον άνθρωπο που θα γινόταν είδωλο στο μυαλό μου. Είχα πραγματικά φοβηθεί: 'Τι θα συμβεί αν αυτός ο άνθρωπος καταλήξει στην πραγματικότητα να μην είναι τίποτα από αυτό που ανέμενα;' Ευτυχώς, σε αυτή τη συνάντηση, απλά αναδύθηκε το χιούμορ και το πνεύμα και η χαρά της ζωής. Έγινε απολύτως σαφές κατά τη συνάντηση ότι η ασθένεια ήταν δευτερεύουσας σημασίας".

Γεννημένος να απορεί και να αναρωτιέται

Εν τω μεταξύ, ο σεναριογράφος και παραγωγός της ταινίας Theory of Everything, Άντονι ΜακΚάρτεν δήλωσε: "Η ζωή του Στίβεν Χόκινγκ ήταν αφιερωμένη στο να απορεί και να αναρωτιέται. Όταν άκουσα ότι πέθανε, η πρώτη μου σκέψη ήταν, ότι αν του λέγατε όταν ήταν 21 ετών, όταν έλαβε την ψυχρή ετυμηγορία από έναν γιατρό ότι είχε δύο χρόνια ζωής και ότι δεν υπήρχε τίποτα που θα μπορούσαν να κάνουν γι' αυτόν ιατρικά, ότι θα ζούσε άλλα 55 χρόνια δεν θα τον φανταζόταν ποτέ. Ήταν ένα μοριακό θαύμα, τόσο σωματικά όσο και διανοητικά, και ήταν μια από τις μεγάλες τιμές της ζωής μου που τον γνώρισα, πέρασα κάποιο χρόνο μαζί του και ήμουν ο κινηματογραφικός βιογράφος του. Θα θυμάμαι πάντα την αντίδρασή του όταν είδε πρώτη φορά την ταινία. Καθώς τα φώτα άναψαν στην ιδιωτική αίθουσα, η νοσοκόμα του σκούπισε ένα δάκρυ από το μάγουλό του και άρχισε να πληκτρολογεί - μια επίπονη διαδικασία γι' αυτόν - την ετυμηγορία του: Σε γενικές γραμμές, αληθινό”.

"Η θέση του στην ιστορία είναι εξασφαλισμένη, για το πρωτοποριακό του έργο κατανόησε τις μαύρες τρύπες και το πρώιμο σύμπαν, αλλά θα τον θυμάμαι για τη γενναιότητα, το πνεύμα του και το μάθημα που έδινε καθημερινά, ότι η ζωή είναι αυτό που την κάνεις. Καλό ταξίδι Στιβ, στη σωστή θέση σου ανάμεσα στα αστέρια. Πιστεύω ότι στον θάνατο έχεις εκπληρώσει τη φιλοδοξία της ζωής σου, να γνωρίσεις το μυαλό του Θεού" πρόσθεσε.

Από την πλευρά του ο Έρικ Φέλνερ, παραγωγός της ταινίας, είπε: "Ποτέ δεν θα ξεχάσω πώς με μια φράση μπόρεσε να συνοψίσει τις πολυπλοκότητες της δημιουργίας καλών ταινιών που βασίζονται σε αληθινές ιστορίες, στις οποίες πρέπει να ενσωματώνεις γεγονότα χρόνων σε δύο ώρες. Αφού προβλήθηκε η ταινία, όπως θυμάμαι, είπε ότι “δεν συνέβησαν όλα σε αυτή ... αλλά όλα ήταν αληθινά. Ιδιοφυές".