Χρήστος Λούλης: «Το να μπαίνω στην ουσία του ρόλου είναι ένα παιχνίδι με τον εαυτό μου»
Στέλιος Παπαγρηγορίου - CNN Greece
Ο Χρήστος Λούλης όταν ενσαρκώνει έναν ρόλο μπαίνει για τα καλά μέσα στον χαρακτήρα, έτσι ακριβώς έγινε και με τον δικαστή Μπρακ στην νέα παρασταση Έντα Γκάμπλερ στην οποία συμμετέχει. Το CNN Greece μίλησε μαζί του στο θεάτρο Προσκήνιο και ο ίδιος μάς είπε και μας εξομολογήθηκε πολλά για την τέχνη του ηθοποιού.
Ο Χρήστος Λούλης ενσαρκώνει τον ρόλο του δικαστή Μπρακ στην κλασική παράσταση «Έντα Γκάμπλερ» του Χένρικ Ίψεν, και μέσα από την ερμηνεία του, προσφέρει στο κοινό μια βαθιά και πολυδιάστατη ματιά στην ανθρώπινη ψυχολογία και τις ενδογενείς συγκρούσεις των χαρακτήρων του έργου.
Ο ίδιος μας εξομολογήθηκε πως εισέρχεται μέσα στην επικράτεια ενός απαιτητικού ρόλου:
«Ο ρόλος του δικαστή Μπρακ δεν είναι ρηχός, είναι κυνικός και αντιπροσωπεύει τον εγωισμό και τα θέλω του, είναι το ακριβώς αντίθετο με τον χαρακτήρα της Έντα, κι όμως είναι σαν να είναι ο καθρέπτης της. Είναι δύο αντίστροφοι χαρακτήρες».
Η συζήτηση με τον Χρήστο Λούλη μας έδωσε την ευκαιρία να εξερευνήσουμε όχι μόνο την ερμηνεία του συγκεκριμένου ρόλου, αλλά και τη σχέση του με τον ανδρικό ρόλο στην κοινωνία σήμερα. Πώς οι θέσεις του άντρα και της γυναίκας εξελίσσονται;
Από την παράσταση «Έντα Γκάμπλερ».
«Ο ρόλος του άνδρα σήμερα δεν έχει αλλάξει, πρέπει να είναι και πάλι ο κουβαλητής του σπιτιού, κι όταν δεν είναι μπορεί οι άλλοι να τον κοιτάξουν περίεργα. Από την άλλη έχει αλλάξει λίγο η κατάσταση, τώρα ο άνδρας πρέπει να καταλαβαίνει τις γυναίκες, είναι χρέος του. Επίσης ο άνδρας ακόμη δεν μπορεί ακριβώς να εκφράσει τα συναισθήματα του, θεωρεί πως δεν είναι σωστό ή θεωρεί πως δεν πρέπει να το κάνει».
Ποιες είναι οι προκλήσεις και οι αντιφάσεις που αντιμετωπίζει ο σύγχρονος άνθρωπος και πώς αυτές αντανακλώνται μέσα από την τέχνη και το θέατρο;
Ο Χρήστος Λούλης μας εξήγησε επίσης γιατί το θέατρο είναι μαγικό:
«Το θέατρο είναι μοναδικό γιατί συμβαίνει μόνο μία στιγμή και μετά τελειώνει. Το θέατρο δεν είναι ποτέ το ίδιο, μία παράσταση δεν παίζεται ποτέ δύο φορές, κάθε φορά είναι διαφορετική, κι αυτή είναι η μαγεία του θεάτρου»
Ο ρόλος του δικαστή Μπρακ είναι ένας από τους πιο απαιτητικούς στην παράσταση, καθώς πρόκειται για έναν άντρα που βρίσκεται παγιδευμένος σε μια αμφίσημη θέση εξουσίας και υποταγής, μέσα σε ένα σύστημα αξιών που καλείται να επαναστατήσει.
Ο Χρήστος, με την αριστοτεχνική του ερμηνεία, φέρνει στο προσκήνιο τις αντιφάσεις του ανδρικού ρόλου στη σύγχρονη κοινωνία, όπου οι παραδοσιακές αξίες, όπως η εξουσία και η ευθύνη, συγκρούονται με τις προσωπικές ανάγκες και τις σύγχρονες προκλήσεις της ταυτότητας.
Η αναζήτηση ισορροπίας μεταξύ αυτών των αντιφατικών δυνάμεων είναι, ίσως, το πιο ανθρώπινο στοιχείο του ρόλου του, κάτι που συχνά καθορίζει και την πορεία του χαρακτήρα στην παράσταση.
Από την άλλη ο Χρήστος Λούλης μας λέει πως το θέατρο είναι κάτι το μοναδικό, κάτι που συμβαίνει για μία μόνο στιγμή και μετά δεν είναι ποτέ ξανά το ίδιο, αλλά μπορεί πολλές φορές να απογοητεύσει και τον θεατή αλλά και τον ηθοποιό:
«Το θέατρο μπορεί να απογοητεύσει και απογοητεύει τις περισσότερες φορές γιατί είναι κάτι δύσκολο, κάτι ζωντανό, κάτι που χρειαζεται συνεχώς δουλειά και εξέλιξη. Το ότι είναι ζωντανό το κάνει και τόσο σημαντικό για όλους».
Αυτή η συζήτηση με τον Χρήστο Λούλη μας δίνει την ευκαιρία να εξερευνήσουμε όχι μόνο την ερμηνεία του συγκεκριμένου ρόλου, αλλά και τη σχέση του με τον ανδρικό ρόλο στην κοινωνία σήμερα.
Πώς η θέση του άντρα στην κοινωνία εξελίσσεται; Ποιες είναι οι προκλήσεις και οι αντιφάσεις που αντιμετωπίζει ο σύγχρονος άντρας και πώς αυτές αντανακλώνται μέσα από την τέχνη και το θέατρο;
Ο Χρήστος Λούλης μας αποκαλύπτει τις σκέψεις του για τη σύγχρονη ανδρική ταυτότητα, το ρόλο του στην παράσταση «Έντα Γκάμπλερ» και τη σύνδεση αυτών των θεμάτων με τη σημερινή πραγματικότητα.
