40 χρόνια μετά Αστερίξ & Οβελίξ κατακτούν ξανά το Βέλγιο

Σχεδόν 40 χρόνια μετά την έκδοση του βιβλίου "Ο Αστερίξ στους Βέλγους" οι Γαλάτες και ο Ιντεφίξ επιστρέφουν στην πρωτεύουσα της χώρας με την ευκαιρία της έκθεσης-παιχνιδιού που διεξάγεται κατά τη διάρκεια όλου του καλοκαιριού στο Μουσείο των κόμικς στις Βρυξέλλες.

Με αποσπάσματα από κόμικς, παιχνίδια ανακάλυψης για μικρά, μεγάλα αλλά ποτέ μικρομέγαλα, παιδιά η έκθεση βυθίζει τον επισκέπτη στο σύμπαν που φαντάστηκε ο σεναριογράφος Ρενέ Γκοσινί, που υπέγραφε εκεί το τελευταίο του βιβλίο, και ο σκιτσογράφος Αλμπέρ Ουντερζό.

Το βιβλίο εκδόθηκε το 1979, δύο χρόνια μετά τον πρόωρο θάνατο του Γκοσινί σε ηλικία 51 ετών. Η περιπέτεια προβάλλει τον λόγο του Ιουλίου Καίσαρα από τον Γαλατικό Πόλεμο: "Από όλους τους λαούς της Γαλατίας, οι Βέλγοι είναι οι πιο γενναίοι..."

Το βιβλίο εμπνεύστηκαν οι Γκοσινί και Ουντερζό που γνωρίζουν πολύ καλά το Βέλγιο, απ΄όπου άρχισαν την καριέρα τους.

Σχεδόν το 80% των επισκεπτών δεν προέρχονται από το Βέλγιο. Νομίζω ότι η έκθεση αυτή τους προσφέρει μια υπέροχη δυνατότητα να ανακαλύψουν το Βέλγιο με παιχνιδιάρικο τρόπο μέσα από ένα αριστούργημα της ένατης τέχνης", υπογραμμίζει ο υπεύθυνος επικοινωνίας του μουσείου Βίλεν ντε Γκρέβε.

Οι βεντέτες εκείνης της εποχής στο Βέλγιο, όπως o ποδηλάτης 'Εντι Μερξ, η ηθοποιός Ανί Κορντί, το Μάνεκεν Πις, το μικρό μπρούτζινο άγαλμα του μικρού που κατουράει --καθώς υπάρχουν υποψίες ότι πίνει λίγο παραπάνω μπύρα-- και αποτελεί σύμβολο των Βρυξελλών, περιλαμβάνονται επίσης στην έκθεση των κόμικς.

Το Μάνεκεν Πις (Manneken Pis) ήτοι "ο μικρός που κατουράει" είναι το μικρό μπρούτζινο άγαλμα, σήμα κατατεθέν της πόλης των Βρυξελλών και ως τέτοιο υποδέχεται στην πόλη τους Γαλάτες με αφορμή την έκθεση στο μουσείο κόμικ. Το άγαλμα σχεδιάστηκε από τον Ζερόμ Ντυκεσνόι και τοποθετήθηκε στη θέση του 1618 ή το 1619, έχει ύψος 61 εκατοστά και κανείς δεν ξέρει ακριβώς γιατί κατασκευάστηκε -ωστόσο υπάρχουν διάφοροι αστικοί μύθοι που δικαιολογούν την ύπαρξη του. Ένας μύθος λέει ότι το άγαλμα το τοποθέτησαν οι γονείς ενός παιδιού το οποίο είχε χαθεί, αλλά στη συνέχεια βρέθηκε με τη βοήθεια των χωρικών. Μια άλλη εκδοχή αναφέρει ότι ένα αγόρι κατάσκοπος είδε κατά τη διάρκεια μιας πολιορκίας ότι κάποιοι επιχείρησαν να ανατινάξουν τα τείχη της πόλης, κάτι το οποίο προσπάθησε να αποτρέψει κατουρώντας το φυτίλι, με αποτέλεσμα να το σβήσει. Το άγαλμα συχνά ντύνεται με ρούχα. Το πρώτο ρούχο παρουσιάστηκε το 1698 και από τότε έχουν παρουσιαστεί περισσότερα από 900 κοστούμια και στο μουσείο της πόλης των Βρυξελλών εκτίθονται περισσότερα από 100. Σε κάποιες περιπτώσεις το άγαλμα αντί για νερό ουρεί μπύρα. Φωτό: Reuters

"Γεροδεμένος", "νεροποντή" είναι μερικά από τα υποκοριστικά του Οβελίξ και είναι το αλάτι ενός "μυθολογικού Βελγίου" που "υπάρχει πάντα" δήλωσε ο διευθυντής του Μουσείου Ζαν Οκέρ.

Η έκθεση, που θα διαρκέσει έως τις 3 Σεπτεμβρίου, έχει στόχο να ανακαλύψει αυτό το "μυθολογικό Βέλγιο" με μια βουτιά σε ένα σύμπαν του οποίου στόχος δεν είναι να "περιγελά" τους Βέλγους, αλλά να "γελά μαζί" με αυτούς, επιμένει ο διευθυντής του μουσείου Ζαν Οκέρ.

PHOTO 1 / 6

Photo 1/6

Photo 2/6

Photo 3/6

Photo 4/6

Photo 5/6

Photo 6/6