Σεργκέι Πολούνιν: το κακό, πολύ κακό, παιδί του μπαλέτου αποπλανεί την Αθήνα

Έτοιμος να αποπλανήσει με την πλαστικότητα του το κοινό σε σκοτεινές αίθουσες και καλοφωτισμένα θέατρα ο σταρ του μπαλέτου Σεργκέι Πολούνιν δεν είναι μία συνηθισμένη περίπτωση καλλιτέχνη -ούτε έπρεπε να είναι. Στο ντοκιμαντέρ του Στίβεν Κάντορ "Ο Χορευτής" η πολυτάραχη ζωή του "κακού παιδιού" του χορού ξεδιπλώνεται, η ταχύτατη άνοδος και η εξίσου αστραπιαία πτώση του καταγράφονται.

Η αλήθεια είναι όταν ξεκίνησα το ντοκιμαντέρ δεν ήθελα στην πραγματικότητα να συμμετέχω. Μου πήρε καιρό να εμπιστευτώ την παραγωγό (Gabrielle Tana) και να μπω σε αυτή τη διαδικασία. Αυτό που κατάφερε για μένα η ταινία ήταν να σκεφτώ την οικογένεια μου, να σκεφτώ τους φίλους μου και όλα αυτά που έκαναν για μένα τα οποία είναι πολύ σημαντικά.. Θα μπορούσα να πω ότι το ντοκιμαντέρ έριξε περισσότερο φως στο ίδιο μου το μυαλό" είπε τον περασμένο Οκτώβριο, ο Σεργκέι Πολούνιν, στην πανελλήνια πρεμιέρα της ταινίας, που πραγματοποιήθηκε στο πλαίσιο του Διεθνούς Φεστιβάλ Κινηματογράφου της Αθήνας "Νύχτες Πρεμιέρας".

Η αποθέωση

Προερχόμενος από μια φτωχή οικογένεια που τον σπούδασε με αυταπάρνηση και αυτοθυσία -ο πατέρας του πήγε να δουλέψει στην Πορτογαλία και η γιαγιά του στην Ελλάδα για να τον στηρίξουν- ο Πολούνιν, έφτασε στο Λονδίνο από το Χορογραφικό Ινστιτούτο του Κιέβου με την υποτροφία του ιδρύματος Ρούντολφ Νουρέγιεφ, το 2003, σε ηλικία μόλις 13 ετών.

Προικισμένος με έναν απίστευτο συνδυασμό δύναμης και χάρης, έγινε σολίστ το 2009 στο Βασιλικό Μπαλέτο του Λονδίνου και ένα χρόνο αργότερα ο νεότερος πρώτος χορευτής στην ιστορία του βρετανικού συνόλου. Παρότι φιλόδοξος, μετά από δύο επιτυχημένα χρόνια, δεν δίστασε να εγκαταλείψει το Royal Ballet, δηλώνοντας ότι "ο καλλιτέχνης μέσα μου πέθαινε".

Το ίδιο αιφνιδιαστικά εγκατέλειψε στη συνέχεια τα δυο ρώσικα θέατρα που τον κάλεσαν, τα θέατρα Στανισλάφσκι και Νοβοσιμπίρσκ, ενώ το 2013, μια μόλις εβδομάδα πριν την πρεμιέρα της παράστασης "Εξπρές του Μεσονυχτίου", στο Λονδίνο, απλώς εξαφανίστηκε.

Τα σκάνδαλα

Τα πάρτι, οι καταχρήσεις και η ασταθής συμπεριφορά του ήταν το μελάνι στις πένες των ταμπλόιντ εκείνης της περόδου. Φήμες τον ακολουθούσαν ότι χόρευε υπό την επήρεια κοκαΐνης, ότι στόχος του ήταν να ενώσει τη διαλυμένη οικογένειά του, ενώ σύμφωνα με μαρτυρίες των συναδέλφων του και του ίδιου, εκείνος έψαχνε να βρει ένα νόημα στο χορό και στη ζωή και υπέφερε σιωπηρά και μόνος. Στο απόγειο της δόξας του, στην ηλικία των 25 ετών, οδηγημένος στο όριο της αυτοκαταστροφής από την επιτυχία του, ο Σεργκέι ένιωθε το ταλέντο του περισσότερο ως βάρος παρά ως δώρο.

Μέσα από τις μνήμες της ζωής του - ιδιαίτερα της παιδικής ηλικίας, της οικογένειας και της θυσίας των οικονομικά πιεσμένων γονιών του στην Ουκρανία - το ντοκιμαντέρ "Ο Χορευτής" ξεδιπλώνει την περίπλοκη ιστορία του, αποκαλύπτοντας έναν νεαρό άνδρα στα όριά του. Η ταινία υφαίνει την αφήγησή της μέσα από αρχειακό υλικό, παθιασμένα στιγμιότυπα χορού, ενώ παρουσιάζει αληθινές σκηνές της σημερινής καθημερινότητάς του, συνεντεύξεις με σημαντικές προσωπικότητες στη ζωή του, όπως επίσης και ένα αξιόλογο απόθεμα από οικογενειακές φωτογραφίες και βίντεο που έχουν παραχωρηθεί κυρίως από τη μητέρα του Γκαλίνα, που υπήρξε ο αυστηρός οδηγός του Σεργκέι.

Η λύτρωση

"Το να είσαι χορευτής είναι μια πολύ σκληρή δουλειά" είπε ο Πολούνιν στο κοινό του Δαναού μετά την προβολή της ταινίας στις Νύχτες Πρεμιέρας. "Ο Μίκι Ρουρκ μου έδωσε κάποτε την πιο πολύτιμη συμβουλή: το μυστικό για να πετύχεις είναι η περισσότερη δουλειά. Όταν είσαι παιδί ξεχνάς για πάντα το παιχνίδι, ζεις και εργάζεσαι με πολύ μεγάλη πειθαρχία και αυστηρότητα. Αν θέλεις να γίνεις ένας μεγάλος χορευτής, όμως, πρέπει να δουλέψεις συστηματικά από μικρή ηλικία. Εγώ δούλεψα πολύ όταν ήμουν μικρός, έτσι όταν έφτασα πλέον στα 19 μπορούσα πραγματικά ν' απολαύσω τον χορό. Δεν χρειαζόταν να εστιάσω πια στην τεχνική μου, όσο στην έκφραση και στην ερμηνεία. Και αυτή είναι η μόνη συμβουλή που μπορώ να δώσω στους νέους χορευτές: να δημιουργούν, να δουλεύουν σκληρά και να απολαμβάνουν".

Η ταινία φωτίζει τη σύνθετη προσωπικότητα του 27χρονου χορευτή, που έκανε το μπαλέτο viral στο διαδίκτυο όταν χόρεψε το "Take me to Church" για να κάνει το συγκεντρώνοντας εκατομμύρια θεατές στο Υoutube σε λίγα μόλις 24ωρα.

"Η συνεργασία με τον Ντέιβιντ Λα Σαπέλ (σσ. τον σκηνοθέτη του video) μου άνοιξε τα μάτια σε σχέση με τη δημιουργία και με το τι σημαίνει το να είσαι καλλιτέχνης. Η αισθητική και το όραμα του άλλαξαν ριζικά το πώς βλέπω τον εαυτό μου. Δουλεύοντας μαζί του, είδα ότι αν κάποιος είναι καλλιτέχνης δεν χρειάζεται να περιοριστεί σε τίποτα. Στόχος μου είναι να συνεργαστούμε μαζί και μελλοντικά, γιατί και εκείνος όπως κι εγώ θεωρούμε ότι το μπαλέτο έχει ανάγκη να γίνει πιο ποπ, αλλιώς θα μείνει εγκλωβισμένο στις πάλαι ποτέ δάφνες του" ανέφερε.

Ο έρωτας

Σε λίγες μέρες ο παγκοσμίου φήμης χορευτής θα επιστρέψει στην Ελλάδα (2-3 Δεκεμβρίου) και συγκεκριμένα στο Παλλάς για να παρουσιάσει μαζί με τη σύντροφό του στη ζωή και στη σκηνή Ναταλία Οσίποβα, το πρώην μεγάλο αστέρι των Μπολσόι, μια παράσταση που συγκεντρώνει εγκωμιαστικά σχόλια κοινού και κριτικών και φέρει την υπογραφή του περίφημου Sadler's Wells του Λονδίνου. Στην Οσίποβα, ο Πολούνιν βρήκε το άλλο του μισό, ομολογεί. "Όταν χόρεψα με τη Ναταλία, συνειδητοποίησα ότι είχα τέσσερα χρόνια να κοιτάξω στα μάτια μια μπαλαρίνα την ώρα που χορεύαμε μαζί" είπε για τον έρωτα που ήρθε να χορέψει μαζί του.