Plasticobilism: o Έλληνας που μιλάει για την προσφυγική κρίση με παιδικά παιχνίδια συγκινεί
Ο Νίκος Παπαδόπουλος αγαπάει ακόμη τα παιχνίδια. Ίσως μάλιστα τα αγαπάει περισσότερο τώρα, ως πατέρας, παρά παλιά, όταν ήταν εκείνος παιδί. Ο γνωστός στους κύκλους του εικαστικού ακτιβισμού "Plasticobilism" εδώ και καιρό "κλέβει" ή μάλλον "δανείζεται" τα παιχνίδια του ανήλικου γιου του δημιουργώντας συνθέσεις με έντονο πολιτικό και κοινωνικό χαρακτήρα, κάνοντας ένα σχόλιο για τους δύσκολους, σκληρούς καιρούς της προσφυγικής κρίσης με πλαστικές, οικείες, αθώες φιγούρες από πλαστικό.
Χρησιμοποιώντας την "ιδεολογία της πλαστικής σάτιρας" ο Νίκος Παπαδόπουλος στήνει και φωτογραφίζει τα πλαστικά ανθρωπάκια του για να αφυπνίσει και να προβληματίσει, να υπογραμμίσει και να υπενθυμίσει.
Με αφορμή τη φιλοξενία κάποιων έργων του στο Πόρτσμουθ στην Αγγλία από τις 17 έως τις 22 Οκτωβρίου ο "Plasticobilism" μίλησε για το σύμπαν του, εκεί όπου "μιλάει" για την προσφυγική κρίση, στήνοντας παιδικές φιγούρες σε βάρκες που βουλιάζουν και σε καταυλισμούς. Εκεί που αναπαριστά τα ματωμένα προσωπάκια από τις εμπόλεμες περιοχές και φωτογραφίζει μικροσκοπικούς ανθρώπους-παιχνίδια ως "άγγελοι" στον πάτο της θάλασσας.
"Μέσα από τα έργα μου θέλω να ευαισθητοποιήσω τον κόσμο από πολλές απόψεις, να μιλήσω για την αποδοχή και την αλληλεγγύη που πρέπει να δείξουμε σε πρόσφυγες και μετανάστες και να καταγγείλω ρατσιστικές και υποκριτικές συμπεριφορές" αναφέρει στο ΑΠΕ-ΜΠΕ ο 37χρονος σεναριογράφος και καλλιτέχνης από τη Θεσσαλονίκη.
Ο τρόπος που συμπεριφερόμαστε στους πρόσφυγες, δείχνει το ποιοι πραγματικά είμαστε ενώ θα μπορούσαμε, "πολύ εύκολα, να είμαστε στη θέση τους" σημειώνει.
"Πατώντας" στα λόγια του Πικάσο, "η τέχνη δεν διακοσμεί, ανατρέπει", ο Νίκος Παπαδόπουλος τονίζει ότι επέλεξε ένα αντικείμενο που εκφράζει την παιδική αθωότητα, για να σοκάρει με την οπτική του και την τοποθέτηση της φιγούρας σε "σκληρές" εικόνες της ενήλικης πραγματικότητας.
Τα πρώτα του εργαλεία τα δανείστηκε πριν από 3,5 χρόνια από τον γιο του όταν και προσπάθησε να αναπαραστήσει τον τρόπο που κοιμόταν η τριμελής οικογένεια σε ένα κρεββάτι. "Από κει και πέρα, μου γεννήθηκε η ιδέα να χρησιμοποιώ τις φιγούρες για να κάνω τα δικά μου σχόλια σ΄αυτά που πρωτίστως με εξοργίζουν, σε ότι μου κάνει εντύπωση αλλά και σε ότι μου προκαλεί θαυμασμό" εξηγεί ο πατέρας δύο αγοριών.
"Οταν βλέπω, διαβάζω ή ακούω κάτι και θέλω να σχολιάσω, στήνω τις φιγούρες με τον τρόπο που θέλω να εκφραστώ και τα φωτογραφίζω. Αυτό μπορεί να μου πάρει από μισή έως 2 ώρες, ανάλογα με τη δυσκολία μετατροπής της σκέψης μου σε εικόνα" καταλήγει ο κ.Παπαδόπουλος ο οποίος, μέχρι στιγμής έχει δημιουργήσει περισσότερες από 500 φωτογραφίες-σχόλια για το δράμα του σήμερα.