Βαγγ. Μουρίκης: «Δεν μπορείς να κοροϊδέψεις την κάμερα» - Αδημοσίευτες φωτογραφίες από το «Arcadia»

Για όλους όσοι παρακολουθούν το ελληνικό σινεμά, ο Βαγγέλης Μουρίκης είναι ένα όνομα που δεν χρειάζεται συστάσεις.

Η παρουσία του έχει γίνει συνώνυμο της ποιότητας και της αφοσίωσης στην τέχνη του κινηματογράφου.

Στην πορεία του, δεν ήταν απλώς παρών στις κορυφαίες στιγμές του ελληνικού σινεμά του 21ου αιώνα, αλλά η ερμηνεία του μεγάλωσε αυτές τις στιγμές, δίνοντάς τους βάθος και αληθινή δύναμη.

Ο ίδιος μας είπε για το σινεμά κάτι πολύ σημαντικό:

«Ο κινηματογράφος δεν έχει συνταγή, είναι σίγουρα όμως πολλά πράγματα μαζί που κάθε φορά συνδυάζονται καλά ή όχι καλά».

Με τη φυσιογνωμία του, που θυμίζει ήρωες από τα πιο γνήσια αστυνομικά θρίλερ και την αφοσίωση του σε κάθε ρόλο, ο ηθοποιός έχει καταφέρει να γίνει όχι μόνο αναγνωρίσιμος, αλλά και αγαπητός σε όσους αναγνωρίζουν την αξία του καλού κινηματογράφου.

Ο Βαγγέλης Μουρίκης δεν είναι απλώς ένας ηθοποιός που «περνά» από τις ταινίες – είναι μια δύναμη που ζει και αναπνέει για το σινεμά.

Στην καθημερινότητά του, ο κινηματογράφος είναι παρών παντού: παρακολουθεί συνεχώς σινεμά, αφοσιώνεται πλήρως στις ταινίες στις οποίες συμμετέχει, και με τον ίδιο ζήλο παρακολουθεί την πρόοδο της παραγωγής σε όλα τα μέρη της.

Αυτή η σφοδρή αφοσίωση στον κινηματογράφο αποτυπώνεται στις ερμηνείες του, που χαρακτηρίζονται από βάθος και κατανόηση του κάθε σκηνοθετικού οράματος.

Η πρόσφατη συμμετοχή του στη νέα ταινία του Γιώργου Ζωή, το «Arcadia», είναι άλλη μια απόδειξη του σπάνιου ταλέντου του. Συμπρωταγωνιστεί με την εξαιρετική Αγγελική Παπούλια, μία ακόμα ηθοποιό που κατανοεί πλήρως τη δυναμική του κινηματογράφου.

Όταν ρωτήσαμε τον Βαγγέλη Μουρίκη τι φοβάται πιο πολύ μπροστά στην κάμερα εκείνος απάντησε:

«Δεν υπάρχει κανένας φόβος μπροστά στην κάμερα. Η κάμερα είναι ένας μηχανισμός που καταγράφει αυτό που εσύ εκπέμπεις εκείνη τη στιγμή. Δεν είναι εκτελεστικό απόσπασμα. Πρέπει όμως να είσαι πάντα "παρών", δεν μπορείς ποτέ να την κοροϊδέψεις την κάμερα. Πρέπει να τρέμει όμως και το φυλλοκάρδι σου ταυτόχρονα, δεν πρέπει να είσαι υπεράνω. Πρέπει να είσαι σε εγρήγορση. Ακόμη και τον πεθαμένο να παίξεις πρέπει να είσαι σε εγρήγορση».

Η ταινία, που έκανε έντονη αίσθηση στο Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης, ξεχωρίζει για την αβίαστη συναισθηματική της φόρτιση και υπόσχεται να αγγίξει τις καρδιές των θεατών.

Αυτή η νέα δημιουργία του ελληνικού κινηματογράφου αξίζει την προσοχή κάθε σινεφίλ που θέλει να ζήσει μια αυθεντική κινηματογραφική εμπειρία.

Σε αυτή τη συνέντευξη με το CNN Greece, ο Βαγγέλης Μουρίκης μοιράζεται τις σκέψεις του για τον κινηματογράφο, τις προκλήσεις του επαγγέλματος, αλλά και την αίσθηση του να είσαι μέρος μιας ταινίας που αναζητά κάτι πέρα από την απλή ψυχαγωγία – να προσφέρει ουσία και να παραμείνει αξέχαστη στον θεατή.

Ακολουθεί ολόκληρη η συνέντευξη με τον Βαγγέλη Μουρίκη:

(Ευχαριστούμε τον σκηνοθέτη Γιώργο Ζώη για τις αδημοσίευτες φωτογραφίες που μας παραχώρησε).

Η ταινία «Arcadia» του Γιώργου Ζώη είναι μία ταινία που μιλάει για την απώλεια, για το πως κάποιος μπορεί να διαχειριστεί ή τελικά να μην διαχειριστεί τον πόνο του. Πώς βίωσες το σενάριο και τι ξεχωριστό πιστεύεις πως έχει ο χαρακτήρας σου στην ταινία;

Βαγγέλης Μουρίκης: Η ταινία μιλάει για αυτά τα πράγματα, αλλά δεν είναι ακριβώς άμεσα το θέμα της η απώλεια. Το θέμα της είναι οι ανθρώπινες σχέσεις, η σχέση δύο ανθρώπων. Η ταινία έχει την απώλεια σίγουρα μέσα της αλλά πρωταρχικά αναφέρεται στην σχέση αυτών των δύο ανθρώπων. Μιλάει για την προδοσία πολύ. Οι συνισταμένες κάθε ταινίας φυσικά είναι πολλές, δεν μπορεί μία ταινία να καταπιαστεί μόνο με ένα θέμα. Εγώ τα βρήκα όλα αυτά στο ρόλο, βρήκα πως για να παιχτεί σωστά ο ρόλος αυτός, πρέπει να γίνει ένα συνδυασμός, ως εκτέλεση, σαν εγκεφαλική λειτουργία και πρακτική, όλων αυτών των πραγμάτων που έχει μέσα το σενάριο. Το σενάριο του Αρκάντια είναι ένα σενάριο που δεν έχω συναντήσει ξανά, εδώ ο ήρωας έπρεπε να κάνει μια υπέρβαση, να έχει αντίληψη του εξωπραγματικού. Αυτό είναι πολύ συγκεκριμένο στοίχημα που έβαλα σαν ηθοποιός.

Πιστεύεις πως υπάρχει συγκεκριμένη «συνταγή» στο σινεμά; Στην δραματική τέχνη; Ή μήπως ο καθένας απλά δίνει αυτό που έχει;

Βαγγέλης Μουρίκης: Συνταγή; Δεν καταλαβαίνω τι εννοείς ακριβώς. Σίγουρα υπάρχουν «εγχειρίδια» όσον αφορά στο τεχνικό επίπεδο και το πώς να παίξεις έναν ρόλο. Οι τεχνικές βοηθούν. Ο κινηματογράφος δεν έχει συνταγή, είναι σίγουρα όμως πολλά πράγματα μαζί που κάθε φορά συνδυάζονται καλά ή όχι καλά.

Σε ενδιαφέρει μόνο το σινεμά όπως ξέρουμε. Έχεις μπει ποτέ στον πειρασμό να παίξεις στο θέατρο;

Βαγγέλης Μουρίκης: Εμένα με ενδιαφέρει το σινεμά. Κι αυτό όμως έχει μέσα του το θέατρο με κάποιο τρόπο. Και τα δύο είναι δύσκολα στην εκτέλεση. Υπάρχουν διαφορές όμως που τελικά αναγκάζουν κάποιον να επιλέξει.

Στο «Arcadia» ο σκηνοθέτης Γιώργος Ζώης παίζει πολύ με τον θάνατο. Εσύ μέσα εκεί, τι καινούριο πήρες; Εσύ ο ίδιος φοβάσαι τον θάνατο; Είναι τελικά το σινεμά και οι ταινίες ένα είδος «παυσίπονου» για τα δεινά του βίου;

Βαγγέλης Μουρίκης: Όχι δεν είναι παυσίπονο. Ο κινηματογράφος από την γέννηση του έχει την έννοια του θανάτου μέσα του. Κάνεις μία ταινία, τελειώνει. Μετά όμως μένει και αιώνια. Κάτι αφήνει, ένα αποτύπωμα. Δεν έχω κάτι φιλοσοφικό να πω να σου πω την αλήθεια. Ο θάνατος υπάρχει στην ταινία, όπως υπάρχουν και όλα τα άλλα. Συμβαίνει εκεί που δεν το περιμένεις. Σαν ατύχημα, ο θάνατος είναι μία κακή έκπληξη. Έτσι κι ο ήρωας εμπλέκεται σε αυτό. Βλέπει την απώλεια, αλλά δεν είναι μόνο αυτό είναι και κάτι άλλο από πίσω. Και μετά βγαίνουν κι άλλα πράγματα στην επιφάνεια. Η ταινία έχει πολλά επίπεδα.

Πόσο χρόνο περνάς με το εκάστοτε σενάριο; Πρέπει να ταυτιστείς με το ρόλο έτσι δεν είναι; Αυτή η διαδικασία σε επηρεάζει στην προσωπική σου ζωή;

Βαγγέλης Μουρίκης: Κοίτα, αυτό έχει να κάνει με αυτό που λέγαμε πριν, με την τεχνική και πώς μπαίνει κανείς στο ρόλο. Δεν ξέρω αν ταυτίζομαι ακριβώς. Δεν το λες εύκολα αυτό. Το θέμα είναι να καταλάβεις το ρόλο όσο πιο καλά μπορείς. Κάποια πράγματα από το ρόλο μπορεί να περάσουν τις άμυνες σου, αυτό σημαίνει πως ο ρόλος είναι δυνατός. Εγώ προσπαθώ να καταλάβω τον κάθε ρόλο, μπορεί όμως να καταλάβεις τον ρόλο εκ των υστέρων, μετά που όλα θα έχουν τελειώσει, μπορεί να συμβεί κι αυτό. Πρέπει κανείς να είναι ανοιχτός. Ένας ρόλος δεν τελειώνει όταν έχει γυριστεί η ταινία.

Με την τεχνητή νοημοσύνη γίνεται πλέον χαμός στο σινεμά. Αντί για ηθοποιούς πλέον έχουμε αντικαταστάτες τους φτιαγμένους από υπολογιστές. Πώς το βλέπεις όλο αυτό;

Βαγγέλης Μουρίκης: Ηθοποιοί δεν υπάρχουν μόνο στην οθόνη, υπάρχουν και στο ζωντανό θέατρο. Δεν υπάρχουν τέτοια ζητήματα πιστεύω. Είναι λίγο της μόδας όλο αυτό με την τεχνητή νοημοσύνη. Ας ηρεμήσουμε λίγο, υπάρχει ακόμη η πραγματική ζωή και η πραγματική ζωή έχει πραγματικά προβλήματα, πόνο, βάσανα, δυσκολίες και αδικίες. Όλος αυτός ο χαμός που λες με το AI είναι και λίγο κάτι σαν αντιπερισπασμός από τα πραγματικά μας προβλήματα και τον πραγματικό πόνο που υπάρχει γύρω μας. Δεν έχει σημασία ποιος θα φτιάξει πιο καλά και πιο γρήγορα «καρότα», πραγματικά δεν έχει σημασία, σημασία έχει μόνο ο άνθρωπος.

Ποιος είναι ο μεγαλύτερος σου φόβος μπροστά στην κάμερα;

Βαγγέλης Μουρίκης: Δεν υπάρχει κανένας φόβος μπροστά στην κάμερα. Η κάμερα είναι ένας μηχανισμός που καταγράφει αυτό που εσύ εκπέμπεις εκείνη τη στιγμή. Η κάμερα δεν είναι εκτελεστικό απόσπασμα. Πρέπει όμως να είσαι πάντα «παρών» μπροστά της, δεν μπορείς ποτέ να την κοροϊδέψεις την κάμερα. Πρέπει να τρέμει όμως και το φυλλοκάρδι σου ταυτόχρονα, δεν πρέπει να είσαι υπεράνω στην κάμερα. Πρέπει να είσαι σε εγρήγορση. Ακόμη και τον πεθαμένο να παίξεις, που λέει ο λόγος, πρέπει να είσαι μπροστά της ειλικρινής.

Κάνεις ταινίες μη εμπορικές, δεν κάνεις εμπορικό σινεμά. Το κάνεις συνειδητά;

Βαγγέλης Μουρίκης: Τι είναι τελικά το εμπορικό σινεμά; Υπάρχει τέτοιος όρος στην Ελλάδα; Δεν είμαι σίγουρος. Οι ταινίες που κάνουμε όμως τελικά εξελίσσονται σε εμπορικές με τον καιρό. Ο «Βασιλιάς», οι «Ισοβίτες» του Μαραγκού, οι ταινίες του Οικονομίδη, όλα αυτά έχουν πάει καλά σε απήχηση και βρίσκονται την ίδια στιγμή στις καρδιές του κόσμου, οπότε είναι αυτομάτως εμπορικές. Απλά η διαφορά είναι πως γίνονται εμπορικές μέσα σε βάθος χρόνου τελικά, κι αυτό είναι που έχει σημασία.