Severance 2: Το δυστοπικό δράμα λειτουργεί με την ίδια μαγεία όπως στην πρώτη σεζόν

Με παιχνίδια αφήγησης και εντυπωσιακές ερμηνείες, οι νέοι χαρακτήρες, τα συναισθηματικά βάρη και οι ψυχολογικές αντιφάσεις κλέβουν την παράσταση στη δεύτερη σεζόν του Severance.

Η δεύτερη σεζόν ξεκινά πέντε μήνες μετά τα γεγονότα της πρώτης.

Η αρχή είναι γεμάτη ένταση, καθώς οι χαρακτήρες μας κουβαλούν τις νέες τους ανακαλύψεις από την προηγούμενη σεζόν, κι ενώ το ρυθμισμένο και σφιχτό σύμπαν της Lumon Industries παραμένει σταθερό, οι απαντήσεις δεν είναι ποτέ απλές.

Ο Μαρκ (Ανταμ Σκοτ) ανακαλύπτει ότι η σύζυγός του, η Τζέμα, είναι πιθανότατα ζωντανή και έχει συναντηθεί μαζί του, χωρίς να το γνωρίζει, κατά τη διάρκεια της δουλειάς του.

Ο Ίρβινγκ (Τζον Τουρτούρο) ανακαλύπτει έγγραφα που αφορούν τους συναδέλφους του, ενώ η Χέλι (Μπριτ Λόουερ) αποκαλύπτει μια πολύ πιο σκοτεινή πλευρά της, καθώς είναι η Ελένα Ίγκαν, κληρονόμος της Lumon.

• Διαβάστε επίσης: Πού βασίζεται το Squid Game: Το σενάριο για το Brothers' Home και τι λέει ο δημιουργός της σειράς

Η πλοκή συνεχίζει να εξελίσσεται με έναν αργό, αλλά συναρπαστικό ρυθμό. Όσο περισσότερο μαθαίνουμε για τους χαρακτήρες, τόσο περισσότερο η σειρά αποκαλύπτει τα κίνητρα και τις αδυναμίες τους. Οι θεατές αρχίζουν να αμφισβητούν αν είναι πραγματικά οι χαρακτήρες που νομίζουν πως είναι, ή αν υπάρχουν σκοτεινές πλευρές που παραμένουν κρυφές.

Η ερμηνεία των πρωταγωνιστών είναι αξεπέραστη, με τον Ανταμ Σκοτ να φέρνει την ψυχική ένταση του Μαρκ με έναν μοναδικό τρόπο. Η Μπριτ Λόουερ αναδεικνύει την πολυπλοκότητα του χαρακτήρα της, ενώ ο Τζον Τουρτούρο αποδεικνύει για άλλη μια φορά την αριστοτεχνική του ικανότητα να ενσαρκώνει χαρακτήρες με βαθιά συναισθηματική διάσταση.

Από την άλλη, ο Κρίστοφερ Γουόκερ επιστρέφει στον ρόλο του Μπέρτ, με τον μοναδικό του τρόπο να χαρίζει εξαιρετικές στιγμές αλχημείας στις σκηνές του.

Η σκηνοθεσία του Μπεν Στίλερ, με τις διαρκείς αντιφάσεις μεταξύ του χιονισμένου εξωτερικού κόσμου και του λαβυρίνθου των γραφείων της Lumon, συνεχίζει να προκαλεί, φέρνοντας τη σειρά στην κορυφή των τηλεοπτικών παραγωγών της χρονιάς. Με μια αριστοτεχνική ισορροπία μεταξύ ψυχολογικής έντασης, αλληγορίας και σουρεαλισμού, το Severance αναδεικνύεται σε ένα από τα πιο συναρπαστικά τηλεοπτικά «επιτευγματα» της εποχής μας, που συνδυάζει την κοινωνική κριτική με την ψυχολογική ανατροπή, κρατώντας τους θεατές στην άκρη των καθισμάτων τους.