Ανδρέας Πολυζωγόπουλος: «Η μουσική μου δίνει την αίσθηση πως βρίσκομαι σε άλλο σύμπαν»

Η τρομπέτα του Ανδρέα Πολυζωγόπουλου είναι το μέσο μέσω του οποίου εκφράζει την καλλιτεχνική του αφοσίωση και τη βαθιά του αγάπη για τη μουσική, ενώ οι μοναδικές του ερμηνείες συνδυάζουν τεχνική αρτιότητα και συναισθηματική ένταση.

Στη συνέντευξή του για το CNN Greece, ο Ανδρέας Πολυζωγόπουλος μοιράζεται μαζί μας τις σκέψεις του για την καριέρα του, τη μουσική του πορεία, το τελευταίο του άλμπουμ, αλλά και τις προκλήσεις που αντιμετωπίζει στον κόσμο της κλασικής και σύγχρονης μουσικής.

Το νέο άλμπουμ του, «Petrichor», όπως εξηγεί ο Ανδρέας Πολυζωγόπουλος, είναι:

«Η μυρωδιά που αναδύεται από το ξηρό έδαφος όταν πέφτουν πάνω του οι σταγόνες της βροχής, το αγαπημένο μου άρωμα από τότε που ήμουν παιδί. Μεγαλώνοντας στην Ελλάδα, όπου τα καλοκαίρια είναι ξηρά και η πρώτη φθινοπωρινή βροχή, σήμαινε το τέλος του καλοκαιριού και την αρχή της νέας σεζόν. Ένα γλυκόπικρο συναίσθημα, γιατί έπρεπε να αποδεχτώ ότι οι διακοπές τελείωσαν, αλλά και ένα νέο ξεκίνημα, γεμάτο όνειρα και στόχους που έπρεπε να επιτευχθούν στη διάρκεια της νέας χρονιάς».

• Διαβάστε επίσης: Ο Πέτρος Κλαμπάνης και η αδαμάντινη πίστη του στον αυτοσχεδιασμό

Χρόνια στη μουσική σκηνή, όταν τον ρωτήσαμε τι συμβουλή θα έδινε σε έναν νέο μουσικό που ξεκινάει τώρα, μάς απάντησε:

«Να ψάξει να βρει τι ακριβώς θέλει να κάνει με τη μουσική και να είναι ειλικρινής με τον εαυτό του. Αν είναι δύσκολο στην αρχή να το βρει, να επιλέξει την κατεύθυνση. Σίγουρα είναι πιο δύσκολο στις μέρες μας λόγω της υπερπληροφόρησης του διαδικτύου. Επίσης, να είναι ανοιχτόμυαλος γιατί από όλους τους μουσικούς μπορούμε να πάρουμε πράγματα, ακόμα και από διαφορετικά στυλ μουσικής, αρκεί να είμαστε θετικά προδιατεθειμένοι».

Ο Ανδρέας μαζί με δύο κορυφαίους μουσικούς, τον μοναδικό Πέτρο Κλαμπάνη στο μπάσο και τον εξαιρετικό Γιάννη Παπαδόπουλο στο πιάνο, μάς περιμένουν την Πέμπτη 19 Δεκεμβρίου στο Half Note Jazz Club, σε ένα live που σίγουρα θα θυμόμαστε για καιρό.

Και όπως λέει και ο ίδιος για την μουσική:

«Αυτό που έχει σημασία είναι το ταξίδι, η μεταφορά σε άλλα σύμπαντα και η δημιουργία ηχοτοπίων που σε ταξιδεύουν».

Ακολουθεί ολόκληρη η συνέντευξη με τον Ανδρέα Πολυζωγόπουλο:

Τι ήταν αυτό που σε τράβηξε αρχικά στη μουσική;

Ανδρέας Πολυζωγόπουλος: Το ταξίδι. Η μεταφορά σε ένα παράλληλο σύμπαν την ώρα που ακούμε την αγαπημένη μας μουσική. Από πολύ μικρός ένιωθα έτσι με τη μουσική των Pink Floyd χάρις στον θείο μου που με μύησε στη μουσική τους. Αργότερα θα είχα μια πολύ δυνατή εμπειρία όταν άκουγα έναν δίσκο του Markus Stockhausen και τότε μου πέρασε για πρώτη φορά από το μυαλό, πως θα είναι η αίσθηση να βρίσκομαι σε ένα άλλο σύμπαν όχι μόνο σαν ακροατής αλλά και σαν μουσικός, δημιουργώντας ο ίδιος το ηχοτοπίο.

Μίλησε μας για το νέο άλμπουμ Petrichor; Τι θα δούμε στη σκηνή του Half Note Jazz Club;

Ανδρέας Πολυζωγόπουλος: Petrichor ονομάζεται η μυρωδιά της γης όταν πέφτουν πάνω της οι σταγόνες της βροχής, έπειτα από μια περίοδο ξηρασίας. Για μένα είναι η μυρωδιά της βροχής στα πρωτοβρόχια και αυτομάτως το τέλος του καλοκαιριού και ο ερχομός του φθινοπώρου. Πάντα περιμένω την πρώτη βροχή του Σεπτέμβρη. Δεν θα ξεχάσω την πρώτη βροχή του 2003. Βρισκόμουν στη Σαρδηνία για σεμινάρια με τον Paolo Fresu και μια μέρα μετά το τέλος των μαθημάτων, τη μέρα που θα παίρναμε πολλοί από τους μαθητές το αεροπλάνο για τη Ρώμη, ήρθε ή πρώτη βροχή ενώ βρισκόμασταν έξω από το αεροδρόμιο. Ήταν ένα γλυκόπικρο συναίσθημα γιατί ήξερα πως το καλοκαίρι τελείωσε αλλά ταυτόχρονα είχα και τόση ενέργεια, νέο υλικό και όρεξη για δουλειά τον χειμώνα που θα ερχόταν. Αυτή ήταν η έμπνευση για τον τίτλο και την ομώνυμη σύνθεση. Και τα υπόλοιπα κομμάτια όμως, τα οποία είναι εμπνευσμένα από τόπους, ανθρώπους και καταστάσεις που με κάνουν να νιώσω κάτι δυνατό, είναι διαποτισμένα νιώθω από την ενέργεια του τίτλου. Στο Half Note θα παρουσιάσουμε παρέα με τον Πέτρο Κλαμπάνη στο κοντραμπάσο και τον Γιάννη Παπαδόπουλο στο πιάνο, τις συνθέσεις του άλμπουμ. Ο Erik Truffaz λέει για το Petrichor ότι «έχεις συνθέσει τραγούδια και πάντα πίστευα ότι η μελωδία ομορφαίνει τη ζωή».

Μπορεί ένας μουσικός στην Ελλάδα να ζήσει από αυτό που κάνει;

Ανδρέας Πολυζωγόπουλος: Είναι δύσκολο αλλά σίγουρα μπορεί, αρκεί να το θέλει πολύ και να είναι διατεθειμένος να κάνει θυσίες γι' αυτό που αγαπά. Το στοίχημα για μένα είναι να ζει κάποιος παίζοντας και γράφοντας μουσική που του αρέσει και να έχει ελευθερία έκφρασης στα πρότζεκτ που συμμετέχει.

Τι συμβουλή θα έδινες σε έναν νέο μουσικό;

Ανδρέας Πολυζωγόπουλος: Να ψάξει να βρει τι ακριβώς θέλει να κάνει με τη μουσική και να είναι ειλικρινής με τον εαυτό του. Αν είναι δύσκολο στην αρχή να το βρει, να επιλέξει την κατεύθυνση. Σίγουρα είναι πιο δύσκολο στις μέρες μας λόγω της υπερπληροφόρησης του διαδικτύου. Επίσης, να είναι ανοιχτόμυαλος γιατί από όλους τους μουσικούς μπορούμε να πάρουμε πράγματα, ακόμα και από διαφορετικά στυλ μουσικής, αρκεί να είμαστε θετικά προδιατεθειμένοι. Να μη βιάζεται να δει το αποτέλεσμα της μελέτης του, μερικές φορές παίρνει μήνες για να φανεί στο παίξιμο η μελέτη μας. Να συμμετέχει από νωρίς σε γκρουπ.

Ετοιμάζεις κάτι νέο;

Ανδρέας Πολυζωγόπουλος: Ναι! Για την ακρίβεια ετοιμάζω τρία εντελώς διαφορετικά πρότζεκτ. Ένα ιδιαίτερο αφιέρωμα στον Chet Baker με δύο τρομπέτες. Παρέα με τον Toku, έναν εξαιρετικό τρομπετίστα και φίλο από την Ιαπωνία, το Γιώργο Κοντραφούρη στο πιάνο και τον Κώστα Κωνσταντίνου στο κοντραμπάσο. Γράφω καινούργια μουσική για ένα πιο ηλεκτρικό κουαρτέτο και σύντομα θα ηχογραφήσουμε με τη Μαρία Χριστίνα Harper μουσική μαζί με προηχογραφημένες ιστορίες για ξωτικά που αφηγείται η γιαγιά μου.

Τι μουσική ακούς τώρα τελευταία;

Ανδρέας Πολυζωγόπουλος: Ακούω πολύ τους τελευταίους δίσκους των Erik Truffaz και Mathias Eick. Ακούω καθημερινά σχεδόν Harold Budd και Stephan Micus για να ηρεμώ από τη φασαρία της πόλης, και Charlie Haden, Keith Jarrett, The War on Drugs και Imperatrice.

Αν δεν ήσουν μουσικός τι θα ήθελες να ήσουν;

Ανδρέας Πολυζωγόπουλος: Επαγγελματίας πιλότος αλεξιπτώτου πλαγιάς. (χρειάζομαι άπειρες ώρες πτήσεων ακόμα για να το καταφέρω)

Πώς βλέπεις τη μουσική σκηνή στην Ελλάδα;

Ανδρέας Πολυζωγόπουλος: Ανακαλύπτω συνεχώς απίστευτα ταλέντα σε πολλά όργανα. Εντυπωσιάζομαι και χαίρομαι πολύ βλέποντας τους νέους μουσικούς να παίζουν τόσο καλά σε τόσο μικρή ηλικία. Και αυτό συμβαίνει χωρίς να έχουμε αντίστοιχου επιπέδου σχολές με αυτές της κεντρικής Ευρώπης για παράδειγμα. Αυτό που με χαροποιεί ιδιαίτερα είναι ότι βλέπω να φτιάχνονται αρκετά σχήματα με μοντέρνα στοιχεία και ωραία αισθητική και υπάρχει πλέον μια εξωστρέφεια, μια ανάγκη να μοιραστούμε τη μουσική μας και στο εξωτερικό. Επίσης παρατηρώ τη δημιουργία αρκετών νέων φεστιβάλ στα νησιά και πιστεύω πως πρέπει να εκμεταλλευτούμε τον τουρισμό που έχει η χώρα μας χάρις στη μοναδική της ομορφιά, συνδυάζοντάς τον με καλή μουσική.