Μέριλιν Μονρό: Μια παρεξηγημένη «ξανθιά» - Η εντυπωσιακή βιβλιοθήκη της

Πίσω από το γοητευτικό της βλέμμα και τα βουρκωμένα χείλη κρυβόταν μια ευφυής και φιλομαθής προσωπικότητα, με μια βιβλιοθήκη που θα μπορούσε να προκαλέσει φθόνο.

• Διαβάστε επίσης: Γιατί η Μέριλιν Μονρόε εξακολουθεί να εμπνέει την τέχνη

Είναι αλήθεια ότι η βιομηχανία του θεάματος έχει προχωρήσει από την περιοριστική εποχή που έζησε η Μονρό.

Σήμερα, οι γυναίκες έχουν τη δυνατότητα να συνδυάζουν την ομορφιά με την εξυπνάδα, επιτυγχάνοντας καριέρες που δεν περιορίζονται απλώς στην εξωτερική τους εμφάνιση.

Οι ηθοποιοί εκτιμώνται πια και για το ταλέντο τους, και όχι μόνο για τους ρόλους που τους επιβάλλονται.

Ωστόσο, αυτός δεν ήταν ο κόσμος στον οποίο εισήλθε η Μέριλιν Μονρό, κατά κόσμον Νόρμα Τζιν Μορτένσον.

Συνειδητοποιούσε τη σκληρή πραγματικότητα αλλά γνώριζε πώς να «παίξει το παιχνίδι» με εξαιρετική δεξιοτεχνία.

Δημιούργησε την εικόνα της ξανθιάς βόμβας, μιας φαντασίας που το Χόλιγουντ αποζητούσε.

Αν και πολλοί την θεωρούσαν απλώς ως ένα κατεστραμμένο αντικείμενο, η Μονρό επένδυσε στην προσωπικότητά της και ενσωμάτωσε στοιχεία της πραγματικής της φύσης στους ρόλους που ανέλαβε. Ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι ο ρόλος της ως Λορελάι Λι στην ταινία «Gentlemen Prefer Blondes», όπου η ερμηνεία της προβάλλει μια κωμική διάσταση γεμάτη αυτογνωσία και ευφυΐα.

Δυστυχώς, οι ενδείξεις της πραγματικής προσωπικότητας της Μονρό είναι πιο εύκολα προσβάσιμες σήμερα μέσω των ημερολογίων και των αρχείων της. Στη δημοπρασία του 1999 από τον οίκο Christie's, τα προσωπικά της αντικείμενα αποκάλυψαν μια πλευρά της που ήταν μέχρι τότε κρυφή. Στη βιβλιοθήκη της, η οποία περιλάμβανε πάνω από 400 τίτλους, συνυπήρχαν κλασικά έργα με σύγχρονες λογοτεχνικές φωνές.

Ανάμεσα στα βιβλία της βρίσκονται οι κλασικές ιστορίες όπως «Ο Μεγάλος Γκάτσμπι» και «Τα Χρόνια της Νύχτας» του Φ. Σκοτ Φιτζέραλντ, το «Περιπέτειες του Χακλμπερι Φιν» του Μάρκ Τουέιν, και το «Ένα Τραίνο για την επιθυμία» του Τενεσί Γουίλιαμς, γεμάτο χειρόγραφες σημειώσεις από την ίδια. Παράλληλα, η συλλογή της περιλαμβάνει έργα σημαντικών συγγραφέων όπως ο Έρνεστ Χέμινγουεϊ και ο DH Lawrence, ενώ δεν λείπουν και οι ποιητές Όσκαρ Ουάιλντ και Γουίλιαμ Μπλέικ.

Σημαντικό είναι ότι η Μονρό είχε επίσης ενδιαφέρον για τη λογοτεχνική αντικουλτούρα. Στη βιβλιοθήκη της υπάρχουν κείμενα του κινήματος Beat, όπως το «On the Road» του Τζακ Κέρουακ, και πειραματική ποίηση από τον Γουάλτ Ουίτμαν και τον Ράινερ Μαρία Ρίλκε. Ενδιαφερόταν επίσης για την ψυχολογία, έχοντας στη συλλογή της έργα του Σίγκμουντ Φρόιντ και του Αλμπέρ Καμύ.

Συνολικά, η συλλογή της Μονρό υπερβαίνει τα 400 βιβλία, καλύπτοντας ποικίλα θέματα από σύγχρονα θεατρικά έργα μέχρι κλασικά ρωσικά μυθιστορήματα και βικτοριανή ποίηση.

Αυτό που καθιστά τη συλλογή της ιδιαίτερη είναι οι χειρόγραφες σημειώσεις που άφησε πίσω της, μαρτυρίες του πνευματικού της κόσμου, ενός μυαλού που η εποχή της δεν εκτίμησε ποτέ πραγματικά.