Record Digging: Οι The Smile είναι η μουσική απόδειξη μιας επανάληψης
Ανανεώθηκε:
Πραγματικά δεν είχαμε ανάγκη άλλο έναν δίσκο κλώνο των Radiohead.
Το νέο άλμπουμ «Cutouts» των The Smile περιλαμβάνει ενορχηστρώσεις εγχόρδων που έχουν δημιουργηθεί από την Ορχήστρα Σύγχρονης Μουσικής του Λονδίνου, προσδίδοντας έτσι μια ιδιαίτερη και εκλεπτυσμένη αίσθηση στις συνθέσεις που όμως τελικά δεν πείθουν.
Το εξώφυλλο του άλμπουμ, το οποίο ενσωματώνει τον καλλιτεχνικό κόσμο του Stanley Donwood και του Thom Yorke, δημιουργήθηκε κατά τη διάρκεια της διαδικασίας ηχογράφησης, προσφέροντας στους ακροατές μια οπτική εμπειρία που συμπληρώνει τη μουσική. Η μουσική όμως εδώ είναι το μεγάλο πρόβλημα.
Είναι αδιαμφισβήτητο ότι φέτος έχουμε δει μια πληθώρα κυκλοφοριών από τους The Smile, οι οποίοι μας έχουν προσφέρει και ζωντανές εμφανίσεις το καλοκαίρι, δημιουργώντας μια έντονη αίσθηση παρουσίας, δυστυχώς όμως χωρίς ουσία.
Για όσους από εμάς εκτιμούμε τη μουσική των Radiohead, αυτή η απομίμηση των The Smile μπορεί να γίνει κάπως ενοχλητική.
Ορισμένες φορές, το να λείπουν οι αγαπημένοι μας καλλιτέχνες από τη ζωή μας μπορεί να είναι πιο ευχάριστο, καθώς προσθέτει μια αίσθηση προσμονής και ενθουσιασμού. Οι The Smile προσπαθούν μάταια να σώσουν κάτι που δεν σώζεται.
Η υπερφόρτωση πληροφοριών από διάφορες πηγές, όπως τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, καθιστά δύσκολη την εμβάθυνση στη μουσική και τη σύνθεση, καθώς δύσκολα αφιερώνουμε περισσότερο από πέντε λεπτά για να παρακολουθήσουμε ένα βίντεο.
Αναρωτιέμαι πόσους δίσκους απομίμηση των Radiohead μπορούμε να αντέξουμε να ακούσουμε; Ακόμη και μπάντες με εντυπωσιακή δημιουργική παραγωγή, όπως οι King Gizzard & The Lizard Wizard, φαίνεται ότι δυσκολεύουν τον ακροατή να παρακολουθήσει με τις συνεχείς κυκλοφορίες τους.
Ειδικά σε σχέση με τους The Smile, το τρίτο άλμπουμ τους σε κάτι παραπάνω από δύο χρόνια, και το δεύτερο μέσα σε μόλις οχτώ μήνες, μπορεί να προκαλέσει κάποιες αμφιβολίες σχετικά με την ποιότητα και τo βάθος των κομματιών τους, καθώς ορισμένα φαντάζουν αμοντάριστα ή ακατέργαστα.
Ο Jonny Greenwood, γνωστός για την προτίμησή του σε περίπλοκα κιθαριστικά riffs, φαίνεται να αγγίζει τα όρια της υπερβολής σε ορισμένα κομμάτια αυτής της κυκλοφορίας.
Για τους ακροατές που έχουν παρακολουθήσει τη μουσική πορεία των The Smile, είναι φανερό ότι σε ορισμένες περιπτώσεις ίσως να χάνεται η ισορροπία ανάμεσα στην καινοτομία και την υπερφόρτωση.