Rob Harris: O βιρτουόζος κιθαρίστας των Jamiroquai μιλά στο CNN Greece

Ο Rob Harris, κιθαρίστας των γνωστών funk «θεών» Jamiroquai από το 1999, αποτελεί έναν από τους πιο σημαντικούς και εμβληματικούς μουσικούς της, καθώς και συνδημιουργός των άλμπουμ Funk Odyssey, Dynamite και Rock Dust Light Star.

Η εξαιρετική καριέρα του περιλαμβάνει συνεργασίες με μεγάλα ονόματα της pop σκηνής όπως οι Robbie Williams, Kanye West, Kylie Minogue, Anastasia, Don Airey (Deep Purple), Katy Perry, JP Cooper, Era, Gabriella Aplin, Will Young, Duke Dumont, Paloma Faith και πολλούς άλλους.

Στις αρχές της δεκαετίας του 1990, ο Rob άρχισε να εδραιώνεται στον μουσικό χώρο, ηχογραφώντας και συμμετέχοντας σε περιοδείες με καλλιτέχνες όπως οι The Pasadenas, Gary Numan, Mark Owen, Alphaville, και τελικά εντάχθηκε στους Jamiroquai το 1999, με τους οποίους παραμένει μέχρι σήμερα.

Ο Rob Harris ζει σήμερα στο Cambridgeshire, όπου, εκτός από τις περιοδείες, αφιερώνει τον χρόνο του στην ηχογράφηση και τη διδασκαλία στο πλήρως εξοπλισμένο στουντιο του. Παράλληλα, διοργανώνει masterclasses και εκπαιδευτικά εργαστήρια, προσφέροντας γνώσεις σε φοιτητές μουσικής και λάτρεις της κιθάρας από κάθε γωνιά του κόσμου.

Στο επερχόμενο Guitar Clinic – το οποίο δεν απευθύνεται αποκλειστικά σε κιθαρίστες – θα τον συνοδεύσουν στο τζαμάρισμα ο Μάριος Ιωάννου στα τύμπανα και ο Μιχάλης Ευδαίμων στο μπάσο.

Στόχος του σεμιναρίου είναι να υπογραμμιστεί η σημασία της ομαδικότητας και της "χημείας" ανάμεσα στα μέλη μιας μπάντας, η αναζήτηση του τέλειου groove, η αποφυγή του «κιθαριστικού εγωισμού», η σωστή επιλογή εξοπλισμού και η μετάβαση από τον αρχάριο μουσικό στον επαγγελματία – όλα αυτά από έναν από τους πιο καταξιωμένους κιθαρίστες παγκοσμίως.

Ακολουθεί ολόκληρη η συνέντευξη με τον βιρτουόζο κιθαρίστα Rob Harris:

Ποιο ήταν το πρώτο πράγμα που σας τράβηξε στη μουσική και γενικότερα στην κιθάρα;

Rob Harris: Μεγάλωσα σε ένα σπίτι γεμάτο με μουσική, οι γονείς μου και ο μεγαλύτερος αδερφός μου άκουγαν πολλούς διαφορετικούς καλλιτέχνες. Συνήθιζα να βλέπω το Top Of The Pops, μια βρετανική εβδομαδιαία εκπομπή με καλλιτέχνες της εποχής. Η κιθάρα απλώς με ‘’κάλεσε’’. Ο πατέρας μου είχε μια παλιά Hofner και τον έπρηζα να με αφήσει να παίξω όταν ήμουν 7 ετών. Από τότε, ουσιαστικά, δεν ξανακοίταξα πίσω μου.

Πιστεύεις ότι η τέχνη της κιθάρας αλλάζει με τα χρόνια και αν ναι πώς συμβαίνει;

Rob Harris: Τα στυλ μουσικής αλλάζουν και η κιθάρα έρχεται και φεύγει μαζί με κάθε περαστική μουσική μόδα. Πιστεύω πως σήμερα βρίσκεται σε ένα πολύ καλό σημείο, με τα social media να βοηθούν ταλαντούχους μουσικούς να βρουν το κοινό τους χωρίς να εξαρτώνται από το αν θα περάσουν τις πύλες της μουσικής βιομηχανίας. Υπάρχουν εξαιρετικού μουσικοί για να ανακαλύψεις κανείς σε όλο τον κόσμο. Σχετικά με το στυλ, πιστεύω πως πάντα θα υπάρχουν πρωτοποριακοί καλλιτέχνες που θα μας παρουσιάζουν νέους τρόπους να προσεγγίζουμε το όργανο. Η κοινότητα της κιθάρας είναι ένας υγιής χώρος.

Ποιες είναι οι κύριες επιρροές σου αυτές τις μέρες;

Rob Harris: Ακούω πολλή απαλή μουσική στο σπίτι αυτό τον καιρό, από Bon Iver μέχρι Antonio Carlos Jobim. Έχουμε πικ-απ και πραγματικά πιστεύω πως αυτό με έχει κάνει να απολαμβάνω την εμπειρία του άλμπουμ και να ακούω λιγότερο μέσω streaming. Η μουσική που φτιάχτηκε για να παιχτεί σε βινύλιο ακούγεται καλύτερα στα αυτιά μου και αυτό συνήθως σημαίνει πως απολαμβάνω περισσότερο σχετικά παλιότερους δίσκους. Όλα αυτά χωρίς να θέλω να υποβαθμίσω καθόλου τη νέα μουσική, μόλις έκλεισα τα 53 οπότε απολαμβάνω ένα ήπιο σπιτικό πλέον.

Οι διαλέξεις που δίνεις, πες μας περισσότερα για αυτές. Τι μπορεί να μάθει κάποιος εκεί;

Rob Harris: Μπορώ να μιλήσω μόνο για τη δική μου προσέγγιση. Δεν ήμουν ποτέ υπερβολικά τεχνικός με τη μουσική. Μιλώ για το να παίζεις απλά πράγματα όσο περισσότερο γίνεται. Η αίσθηση και ο ρυθμός είναι πολύ σημαντικά στοιχεία που πρέπει να έχουν οι μουσικοί και πιστεύω πως μερικές φορές τα υποτιμώνται αντίθετα με πιο εντυπωσιακά παιξίματα. Υπάρχει φυσικά χώρος και για τα δύο, αλλά τείνω στο να σκέφτομαι την αίσθηση που μου δημιουργεί η μουσική παρά το πόσο δύσκολο είναι να παιχτεί. Αυτό είναι μεγάλο μέρος των διαλέξεων. Κάποιοι άνθρωποι πιστεύουν πως πρέπει να τα ξέρεις όλα για να είσαι καλός παίκτης, εγώ προσπαθώ να περάσω ότι το να συγκεντρώνεσαι στο να κάνεις κάτι να έχει καλή αίσθηση μπορεί να σε φτάσει μακριά.

Κάνεις ακόμα περιοδεία στον κόσμο για να παίξεις ζωντανά; Πόσο αγχωτικό μπορεί να είναι αυτό;

Rob Harris: Ναι, ακόμα ταξιδεύω πολύ. Νιώθω τόσο τυχερός που μπορώ να γνωρίζω τον κόσμο. Ναι, η λάμψη και η γκλαμουριά έχει χαθεί λίγο στο ταξίδι με αεροπλάνο πλέον. Σίγουρα προσπαθώ να βρίσκω περισσότερο χρόνο να απολαμβάνω τα μέρη που επισκέπτομαι από το να πηγαίνω από το αεροδρόμιο στο ξενοδοχείο, τη συναυλία, μετά πάλι ξενοδοχείο και πίσω στο αεροδρόμιο.

Πες 3 από τους αγαπημένους σου κιθαρίστες.

Rob Harris: Μόνο 3; Αυτό είναι δύσκολο. Alan Murphy (επαγγελματίας κιθαρίστας στο Ηνωμένο Βασίλειο) Mike Landau, Paul Jackson Jr.

Αν δεν έπαιζες κιθάρα τι θα έκανες;

Rob Harris: Αγαπώ το φαγητό οπότε ίσως θα ήμουν chef. Με συναρπάζει το να βλέπω καταπληκτικούς chefs. Είναι δημιουργικό θεωρώ. Αν και τα ωράριά τους είναι πιο δύσκολα από ενός μουσικού.

Τι θα έλεγες σε έναν νέο που θέλει να παίξει κιθάρα επαγγελματικά;

Rob Harris: Βγες έξω και παίξε με άλλους μουσικούς. Όσο περισσότερους γίνεται. Είναι ένας πολύ σκληρός χώρος. Δε γίνεται να είσαι απλώς ένα κιθαρίστας σήμερα. Πρέπει να μπορείς να διδάσκεις, να παίζεις συναυλίες, να ηχογραφείς, να επικοινωνείς τη δουλεία σου στα social media. Χρειάζονται πολλές δεξιότητες. Όσο πιο σκληρά δουλεύεις, τόσο περισσότερη‘’τύχη’’ θα προσελκύεις.