Οι Universe217 πηγαίνουν τον metal ήχο σε άλλο επίπεδο για τα ελληνικά δεδομένα

Οι Universe217 σχηματίστηκαν το 2005 από την τραγουδίστρια Τάνια Λεοντίου, τον κιθαρίστα Μάνο Γεωργακόπουλο, τον μπασίστα Γιώργο Αναγνωστόπουλο και το ντράμερ που αναφέρεται απλά ως Γιώργος.

Κυκλοφόρησαν τον πρώτο τους, ομώνυμο δίσκο τον Δεκέμβριο του 2007 μέσω της Duplicate Records στον περιορισμένο αριθμό των χιλίων αντιτύπων. Το άλμπουμ επανεκδόθηκε το 2008 σε μορφή digipak από την Burning World Records.

Το μπάσο ανέλαβε ο Νίκος Παναγιωτόπουλος και το συγκρότημα κυκλοφόρησε το ΕΡ "II" τον Απρίλιο του 2009. Με το ντράμερ Πέτρο στην σύνθεση τους, συμμετείχαν στο split σινγκλ με τους Lucky Funeral στο τέλος της χρονιάς, το οποίο κυκλοφόρησε στον περιορισμένο αριθμό των πεντακοσίων αντιτύπων μέσω της CTS Productions.

Τα τύμπανα ανέλαβε ο Μάνος Γιακουμάκης και η νέα σύνθεση κυκλοφόρησε το άλμπουμ "Familiar Places" στις 8 Απριλίου 2011 από την Venerate Industries. Ακολούθησε το "Never" δύο χρόνια αργότερα, ενώ στα τέλη του 2013 συμμετείχαν στο split "Intercourse" μαζί με τους Super Puma.

Τον Σεπτέμβριο του 2014, κυκλοφόρησαν το ακουστικό ΕΡ "Ease" μέσω της γερμανικής Ván Records, ενώ για την προώθηση του συμμετείχαν στο “Acherontic Arts” festival στο Όμπερχαουζεν της Γερμανίας, στις αρχές Μαΐου του 2015. Τον Μάρτιο του 2016, τέθηκε σε κυκλοφορία ο τέταρτος δίσκος τους με τίτλο "Change".

Το συγκρότημα έχει παίξει ζωντανά με διακεκριμένα ονόματα του είδους όπως οι Saint Vitus, Anathema, Neurosis, κ.α.

Ακολουθεί ολόκληρη η συνέντευξη με τους Universe217:

Πόσο καιρό έχετε τη μπάντα και τι ήταν αυτό που σας τράβηξε κοντά;

Νίκος: H μπάντα είναι ενεργή από το 2005 αρχικά ξεκίνησε από τον Μανό (Κιθάρα) και την Τάνυα (Φωνή). Αυτό που μας κράτησε θα έλεγα περισσότερο από το τι μας τράβηξε, μιας και όλοι γνωριζόμασταν από πριν την μπάντα, είναι ότι δεν παίρνουμε τους εαυτούς πολύ στα σοβαρά και ότι η μουσική γράφεται από κοινού χωρίς ο ένας να παρεμβαίνει στον ρόλο του αλλού

Είναι δύσκολο να έχεις μια μπάντα σκληρού ήχου το 2024? Έχουν αλλάξει οι εποχές από παλιά; Κι αν ναι με ποιο τρόπο;

Νίκος: Δεν θα έλεγα ότι έχει αλλάξει κάτι ιδιαίτερα από πριν 15 ή 20 χρόνια που είμαι στον χώρο του σκληρού ήχου ίσως να είχε μια πιο mainstream προβολή από τα μέσα όπως τηλεόραση και ράδιο αλλά κατά τα αλλά δεν βλέπω κάποια ιδιαίτερη πρόκληση για κάποιον που θα προτίμησει το ΜΕΤΑL σαν τέχνη!

Πώς βλέπετε τη μουσική σκηνή στην Ελλάδα; Είναι αντάξια του εξωτερικού;

Μάνος: Είναι πολύ όμορφο που στην Ελλάδα συνυπάρχουν τόσες διαφορετικές φωνές, και σαν ακροατής μπορείς να επιλέξεις να ακούσεις rock σε στάδιο ή πανηγύρι ή funk σε μπαρ. Η Metal/rock σκηνή αν είναι αντάξια του εξωτερικού; Έχουμε φυσικά πολύ μικρή παραγωγή αλλά οι μπάντες τα καταφέρνουν πάρα πολύ καλά, ενώ οι συνθήκες υποδηλώνουν κάτι άλλο.

Ποιο είναι το πιο δύσκολο πράγμα για ένα συγκρότημα; Πως μπορείτε να κάνετε και άλλες δουλειές αλλά να έχετε και πρόβες;

Νίκος: Να βρεις ανθρώπους να ταιριάξεις τα υπόλοιπα θα βρεθούν…

Ποιες είναι οι επιρροές σας; Όχι μόνο μουσικές απαραίτητα.

Μάνος: Τόσα χρόνια που είμαστε μαζί και παίζουμε μουσική η επιρροή είναι κάτι που αλλάζει συνέχεια. Είναι όμως τόσο ενδιαφέρον ότι σε κάθε πρόβα, θα συζητήσουμε για έναν καινούργιο δίσκο, ένα soundtrack, Μια τεχνολογία που κάτι αλλάζει. Σφουγγάρια δηλαδή, και ρουφάμε πληροφορία.

Ετοιμάζετε κάτι νέο στο στούντιο;

Νίκος: Ναι και ελπίζουμε να προλάβουμε να το κυκλοφορήσουμε μέσα στο 2024 κάποια κομμάτια τα έχουμε παίξει ήδη αρκετές φορές live και αυτό θα γίνει και στο Live με MOONMOTH στο Ευριπίδειο Θέατρο Ρεματιάς.

Βγαίνετε για περιοδεία συχνά;

Νίκος: Θα το θέλαμε αλλά δυστυχώς για πρακτικούς λόγους (δουλειές υποχρεώσεις κτλ. κτλ. ) καθώς και γεωγραφικά δεν είμαστε και η πιο εύκολη χώρα να μετακινηθούμε οδικώς προς άλλους προορισμούς οπότε το κόστος για ένα tour είναι μόνο και μόνο από αυτό ιδιαίτερα αυξημένο.

Τι συμβουλή θα δίνατε σε μία νέα μπάντα που αρχίζει τώρα;

Νίκος: Να το κάνουν για τους εαυτούς τους πρωτίστως και μετά για οποιονδήποτε άλλο…

Είναι τελικά ο metal χώρος ελιτίστικος ή όχι;

Μάνος: Με έβαλε σε σκέψεις η ερώτηση. Ότι δηλαδή αν δεν είναι υψηλού επιπέδου δεν επιβιώνει; Ή ότι τα standards είναι πολύ ψηλά; Ο κόσμος που ακούει είναι επικριτικός; Ή ότι είναι μουσική μόνο για εκπαιδευμένα αυτιά; Θα έλεγα τίποτα από όλα αυτά. Αφού κάτω από ορό metal υπάρχουν οι animals as leaders, οι baby metal και οι epic. Είναι σαφές ότι συνυπάρχουν εντελώς διαφορετικές ιδέες και φυσικά πολλές αναγνώσεις του τι είναι ποιοτικό.