To αγαπημένο μπαρ του Έρνεστ Χέμινγουεϊ στο Παρίσι

Κάπου εδώ μέσα, σε κάποιο από τα βαριά ξύλινα τραπέζια σε μία σκοτεινή γωνίτσα, ο πιο διάσημος ήρωας του Ian Flemming, ο James Bond, έχασε την παρθενιά του. Ένα αγαπημένο μέρος με βαριά ιστορία και παρανοϊκά καλά single malt ουίσκι, για να πιεις ένα, και όχι μόνο, σοβαρό ποτό στο Παρίσι.

Με το που μπαίνεις μέσα στο στενό της 5 rue Daunou, το πρώτο πράγμα που παρατηρείς είναι εκείνη την είσοδο. Δεν έχεις ξαναδεί κάτι τέτοιο. Νομίζεις πως κάποιος σε πέταξε ξαφνικά σε κάποιο στενάκι του Μανχάταν του 1920...αλλά όχι. Ναι, εδώ είμαστε: Harry's New York Bar.

Βρίσκεσαι ακόμη στο Παρίσι του 2024, δίπλα στην Όπερα Garnier. Απ' έξω φαίνεται μικρό αλλά μόλις σπρώξεις την πάντα κλειστή πόρτα η βαριά μυρωδιά της βελανιδιάς σε ζαλίζει. Το μπαρ είναι τεράστιο και παντού μα παντού βλέπεις μπουκάλια.

• Διαβάστε επίσης: Ποια είναι η ιαπωνική ταινία με τη μεγαλύτερη επιρροή που γυρίστηκε ποτέ;

Σημαίες από αρχαίες ομάδες κολεγίων, φωτογραφίες από σημαντικά πρόσωπα και γεγονότα. Ο bartender φοράει λευκό μακρύ σακάκι και ναι αυτό σε αρπάζει αμέσως και σε βάζει μέσα στο σέικερ της μηχανής του χρόνου. Πρέπει να έχεις προσγειωθεί τώρα κάπου στο 1930. Το μέρος ξεχειλίζει από κόσμο και φωνές και καπνό από άφιλτρα τσιγάρα. Στο μπαρ είναι ο πάπα Hemingway και πίνει μαλτ και προσπαθεί να εξηγήσει με δυνατή φωνή σε κάποιον Γάλλο γιατί λατρεύει τις ταυρομαχίες.

Οι φωνές των ξενέρωτων Αμερικάνων τουριστών δίπλα σου σε επαναφέρουν στην πραγματικότητα όμως. Πλέον απαγορεύεται να καπνίσεις μέσα φυσικά αλλά η ατμόσφαιρα είναι καταπληκτική και δεν σε αφήνει λεπτό.

Στο διήγημα του Ian Flemming, View for a Κill, ο James Bond, καθώς βρίσκεται στο Παρίσι, ο συγγραφέας μας ενημερώνει για τις κινήσεις του : «Κολλημένος στα ίδια μέρη...αν ήθελε ένα πραγματικό ποτό θα πήγαινε στο Harry's New York Bar». Μέχρι τότεͺπου ο Flemming έγραφε αυτές τις γραμμές, το Harry's πρέπει να ήταν πάνω από πενήντα χρονών και το μέρος ήταν ήδη ένα ίδρυμα για τους φανατικούς επαγγελματίες του ποτού στο Παρίσι. Οι τιμές στα ποτά αυξάνονται μετά τις δέκα τη νύχτα, μία ανάρτηση στην είσοδο σε προειδοποιεί, και το πιάνο που ο George Gershwin έπαιζε κάθε φορά που επισκεπτόταν το Παρίσι βρίσκεται στο υπόγειο και είναι διαθέσιμο να το δεις μόνο μετά τις εφτά το απόγευμα.

O Tod Sloan άνοιξε για πρώτη φορά το μπαρ το 1911 και τότε ονομαζόταν απλά «New York bar». Το ίδιο το ξύλινο έπιπλο που χρησιμοποιήθηκε για το μπαρ εισάχθηκε από το Μανχάταν και ένας νεαρός με το όνομα Harry McElhone προσλήφθηκε για να τρέχει το μαγαζί. Το 1923 ο Harry αγόρασε το μπαρ και το μετέτρεψε σε ένα από τα πιο διάσημα στέκια για να μεθύσεις στο Παρίσι.

Το μαγαζί του έγινε ένα σημείο αναφοράς για την εποχή της τζαζ και όλοι οι μουσικοί, καλλιτέχνες και οι διασημότητες της εποχής, σύχναζαν εκεί κάθε βράδυ. Οι τοίχοι πίσω από το μπαρ είναι γεμάτοι με δεκάδες χαρτονομίσματα και εδώ θα δεις πραγματικά τις πιο μεγάλες οδοντογλυφίδες του κόσμου.

Το πιο φτηνό πράγμα που μπορείς να παραγγείλεις είναι μία draft beer η οποία θα σου κοστίσει 10 ευρώ και το πιο ακριβό cocktail θα το πληρώσεις είκοσι ευρώ εν ώρα αιχμής, δηλαδή μετά τις δέκα τη νύχτα. Εδώ φτιάχτηκε για πρώτη φορά το αυθεντικό Bloody Mary και υπάρχει ολόκληρο άρθρο στον τοίχο που το αποδεικνύει.

Η κάρτα και τα μενού του μαγαζιού γράφουν Sank Roo Doe Noo και έχει μείνει σαν η φράση που πρέπει να πει ο «διψασμένος» στον Παριζιάνο ταξιτζή για να τον πάει, που αλλού, στην οδό 5 Rue Daunou.Δίπλα σου ένας περίεργος τύπος με γυαλιά ηλίου, αχνό μουστακάκι και δύο άδεια ποτήρια που κάποτε πρέπει να φιλοξενούσαν Bloody Mary κοιτάει το κενό και δεν μπορείς να καταλάβεις αν είναι μέρος της μόνιμης επίπλωσης του μπαρ. Ήταν εδώ πριν από σένα και θα βρίσκεται εκεί μετά που εσύ θα σηκωθείς από το σκαμπό σου.

Κάποιοι από τους πιο γνωστούς που ακολούθησαν τη φράση του Sank Roo Doe Noo ήταν ο F. Scott Fitzgerald, o πυγμάχος Jack Dempsey και φυσικά ο Ernest Hemingway. Κάπου στο υπόγειο πιάνο μπαρ ήταν που ο George Gershwin συνέθεσε το All American in Paris. Ο ίδιος ο Harry είχε ιδρύσει μία μυστική ομάδα που την ονόμαζε Bar Flies όπου ο μόνος σκοπός των μελών της ήταν να λιποθυμάνε από το ποτό, σαν τις μύγες. Είχαν τη δική τους secret χειραψία και στις γραβάτες τους φορούσαν καρφίτσες που απεικόνιζαν δύο φιλικές, καλοντυμένες μύγες, εξού και το λογότυπο του μαγαζιού που το βλέπεις στα σουπλά και στο μενού.

Εκεί, ο Fernard Petiot, το 1921, λέγεται πως ανακάλυψε τη συνταγή του Bloody Mary. Ο ίδιος ο Harry έφτιαξε και το κοκταίηλ French 75, το οποίο και «χτυπούσε»ͺμέσα σε έναν 75 μιλιμέτρ κάλυκα του γαλλικού πυροβολικού, ένα μίγμα από σαμπάνια, τζιν, ζάχαρης και φρέσκο χυμό λεμόνι. Η μόνη μουσική που θα ακούσεις εκεί μέσα είναι από το υπόγειο και θα έρθει κατευθείαν από το ιστορικό πιάνο του Gershwin. Καμπουριάζεις και παρακαλείς το θεούλη να σε είχε κάνει ο πατέρας σου πλούσιο για να μπορείς να πάρεις μερικά ακόμη Old Fashioned.