Bookreads: Λάτρης των αστυνομικών μυθιστορημάτων ο A. J. Finn - «Δεν εμπιστεύομαι το AI»

Το βιβλίο «Η γυναίκα στο παράθυρο», το πρώτο του μυθιστόρημα, έχει κυκλοφορήσει σε περισσότερες από 40 χώρες, έχει ξεπεράσει σε πωλήσεις τα 2.000.000 αντίτυπα, ενώ διασκευάστηκε σε κινηματογραφική ταινία με πρωταγωνιστές τους Έιμι Άνταμς, Γκάρι Όλντμαν και Τζούλιαν Μουρ.

• Διαβάστε επίσης: Bookreads: Ο James Ellroy είναι ο συγγραφέας που ποτίζει τις σελίδες του με αίμα

Ακολουθεί ολόκληρη η συνέντευξη του A. J. Finn:

Πόσο καιρό γράφεις; Γιατί το επέλεξες;

A. J. Finn: Άρχισα να γράφω το πρώτο μου μυθιστόρημα το καλοκαίρι του 2015, έχοντας εργαστεί στις εκδόσεις ως επιμελητής βιβλίων για σχεδόν μια δεκαετία. Δεν ήθελα ιδιαίτερα να γράψω ένα δικό μου μυθιστόρημα, εν μέρει επειδή φαινόταν να απαιτούσε έναν βαθμό αυτοπεποίθησης που δεν είχα και εν μέρει επειδή δεν υπήρχε μια ιστορία που ένιωθα την ανάγκη να πω. Αλλά τότε μου προτάθηκε μια ιστορία. Ή ένας χαρακτήρας, στην πραγματικότητα. Αυτή η γυναίκα μπήκε στο κεφάλι μου, ντυμένη με ένα μπουρνούζι και ένα ποτήρι κρασί στο χέρι, και ανακάλυψα ότι ήθελα να περάσω χρόνο μαζί της.

Ποιοι είναι οι αγαπημένοι σου αστυνομικοί συγγραφείς; Διαβάζεις αστυνομικά μυθιστορήματα;

A. J. Finn: Μάλλον το 70% των βιβλίων που διαβάζω είναι αστυνομικά μυθιστορήματα. Λοιπόν, αυτός είναι ένας αρκετά ελαστικός όρος. Περίπου τα μισά βιβλία που διαβάζω είναι μυθιστορήματα με ένα στοιχείο μυστηρίου ή σασπένς, οπότε συμπεριλαμβάνω τον Αλέξανδρο Δουμά, στους αγαπημένους μου, για παράδειγμα. Μου αρέσει ιδιαίτερα το vintage βρετανικό έγκλημα από συγγραφείς που δεν είναι τόσο γνωστοί όσο ο Arthur Conan Doyle ή η Agatha Christie: Josephine Tey, Edmund Crispin, Joyce Porter.

Οι περισσότεροι από τους συγγραφείς που μου αρέσουν είναι γυναίκες. Από τους πιο πρόσφατους συγγραφείς, και αυτούς που ζουν ακόμα, αγαπώ τη Louise Penny, την Tana French, τον Fred Vargas (που γράφει στα γαλλικά), την Andrea Camilleri (που έγραψε στα ιταλικά). Όλοι χτίζουν ολόκληρους κόσμους για να τους εξερευνήσει ο αναγνώστης. Μου αρέσουν τα αστυνομικά μυθιστορήματα στα οποία ο χαρακτήρας, το σκηνικό και η ποιότητα γραφής είναι τουλάχιστον εξίσου σημαντικά με την πλοκή.

Έχεις πάθει ποτέ writer's block; Εάν ναι, πώς το αντιμετώπισες;

A. J. Finn: Το writer's block, για μένα, είναι σαν ένα αυτοκίνητο που έχει σταματήσει. Το να κάθεσαι στη θέση του οδηγού δεν θα εκκινήσει τον κινητήρα. Πρέπει να αλλάξω οχήματα. Διαβάζω λοιπόν ένα βιβλίο ή παρακολουθώ μια ταινία. Αυτό είναι που συνήθως με τραντάζει και με επαναφέρει στη δράση.

Η γραφή σου επηρεάζει την προσωπική σου ζωή; Αν ναι, με ποιον τρόπο;

A. J. Finn: Υποθέτω ότι επηρεάζει τη ζωή μου με δύο τρόπους. Πρώτον, είναι η δουλειά μου, επομένως με επηρεάζει. Νιώθω άγχος αν δεν πάει καλά, αποσπώνομαι αν δεν έχω απενεργοποιήσει σωστά τον εγκέφαλό μου κ.λπ. Πιο συγκεκριμένα, όμως, βρίσκω τη γραφή αρκετά συναισθηματική κατά καιρούς. Ή ακόμη και μία ενέργεια που μου προκαλεί έκπληξη. Και αυτό συνήθως με επηρεάζει προς το καλύτερο.

Η ανάγνωση και η γραφή είναι και οι δύο πράξεις ενσυναίσθησης. Αυτό ακούγεται προσχηματικό, το ξέρω, αλλά όταν διαβάζουμε ή γράφουμε, βιώνουμε τη ζωή αντικαταστατικά. Μερικές φορές αυτό είναι αρκετά ισχυρό, ακόμη και αποκαλυπτικό. Στο «End of Story», για παράδειγμα, ένας χαρακτήρας περιγράφει ένα τραγικό επεισόδιο στο παρελθόν της, κάτι πολύ διαφορετικό από οτιδήποτε έχω ζήσει ποτέ... και όπως το φανταζόμουν (και καθώς το ερεύνησα), συγκινήθηκα πολύ βαθιά από αυτή την ιστορία. Το βρήκα εμπλουτιστικό, κατά κάποιο τρόπο, και νομίζω ότι με έκανε πιο ευαίσθητο σε ένα είδος απώλειας που δεν έχω γνωρίσει. Συνειδητοποιώ ότι αυτό ακούγεται σαν να γράφω τη δική μου λογοτεχνία αυτοβοήθειας.

Τι διαβάζεις τώρα;

A. J. Finn: Πρόσφατα παράτησα κάπως τη συνήθεια μου να διαβάζω πολλά βιβλία ταυτόχρονα. Δεν είναι ο τρόπος με τον οποίο οι περισσότεροι συγγραφείς σκοπεύουν να διαβαστούν τα βιβλία τους, όπως οι κινηματογραφιστές πιθανώς δεν εννοούν οι θεατές να εναλλάσσονται μεταξύ των ταινιών τους. Εξάλλου, τείνω να χάνω την εστίαση. Αυτή τη στιγμή λοιπόν, διαβάζω τη «Σκιά του ανέμου», ένα ισπανικό ιστορικό μυστήριο του αείμνηστου Carlos Ruiz Zafón. Είναι γοτθικό και ατμοσφαιρικό και λίγο έντονο, όλα αυτά τείνω να τα απολαμβάνω σε ένα μυθιστόρημα.

Ποιο είναι το πιο δύσκολο πράγμα στο να είσαι συγγραφέας στις μέρες μας;

A. J. Finn: Αν με ρωτήσετε αυτό στο εγγύς μέλλον, φοβάμαι ότι η απάντησή μου μπορεί να έχει αρκετά εμφανή τα αρχικά «AI»! Ένας συντάκτης που θαυμάζω το περιέγραψε κάποτε ως «νομιμοποιημένο τζόγο» και νομίζω ότι αυτό είναι αλήθεια: ποτέ δεν ξέρεις τι θα έχει απήχηση στους αναγνώστες. Υπάρχει κίνδυνος να κυνηγήσεις μια τάση. Μπορεί να θέλεις να γράψεις αυθεντικά βιβλία (εγώ, σίγουρα) αλλά την ίδια στιγμή, αγνοείς αυτό που ζητάει το κοινό. Με το «End of Story», προσπάθησα να δημιουργήσω το βιβλίο που ήθελα να γράψω, καλύπτοντας παράλληλα τις προτιμήσεις και τις προσδοκίες του αναγνωστικού κοινού.

Διαβάζεις βιβλία στο τηλέφωνό σου;

A. J. Finn: Ω, φίλε, είμαι τόσο παλιομοδίτης! Μπορώ να διαβάζω μόνο φυσικά βιβλία. Χωρίς τηλέφωνο, χωρίς Kindle, χωρίς ήχο. Πάντα με ιντριγκάρουν οι προτιμήσεις μορφής μεμονωμένων αναγνωστών. Ο μπαμπάς μου, για παράδειγμα, μπορεί να διαβάζει μόνο στο Kindle του. Έτσι δεν μπορούμε ποτέ να μοιραστούμε ένα βιβλίο.

Το πιο ενοχλητικό πράγμα στον κόσμο της γραφής;

A. J. Finn: Αυτή η ερώτηση με έκανε να χαμογελάσω. Θεωρώ ότι είναι δύσκολο να ξεκινήσω μόνος μου μερικές φορές. Η συγγραφή απαιτεί μια πειθαρχία που δεν έχω ακόμη αναπτύξει πλήρως. Οι μισθοί, επίσης. Ως συγγραφέας, πληρώνομαι μόνο συγκεκριμένες περιόδους του χρόνου και ποτέ δεν ξέρω τι ποσό θα γράφει η επιταγή. Μου λείπει η δομή μιας εταιρικής δουλειάς.

Γράφεις κάτι νέο τώρα;

A. J. Finn: Προσπαθώ να επιταχύνω τον ρυθμό στο νέο μου μυθιστόρημα. Μερικές ιδέες τριγυρίζουν στο μυαλό μου, οπότε μόλις ολοκληρώσω την περιοδεία για την υποστήριξη του End of Story, ελπίζω να μπορέσω να εστιάσω σε αυτό!