Bookreads: Ο «Νώε» του Παναγιώτη Χατζημωυσιάδη είναι ένας αντιήρωας που πιστεύει σε μύθους
Ανανεώθηκε:
Ο Παναγιώτης Χατζημωυσιάδης, συγγραφέας.
Π.Χ.Οι άνθρωποι είχαν από πάντα ανάγκη τους μύθους για να κατανοήσουν τον κόσμο γύρω τους, αυτό δεν έχει αλλάξει ούτε σήμερα, μόνο οι μύθοι έχουν τροποποιηθεί κάπως. Ο μύθος και οι ιστορίες μάς διδάσκουν πώς πρέπει να ζούμε και τελικά πώς πρέπει να πεθαίνουμε.
Η νέα νουβέλα του Παναγιώτη Χατζημωυσιάδη κάνει ακριβώς αυτό, παίρνει έναν γνωστό μύθο και τον μετατρέπει σε ένα εγχειρίδιο για το πώς οι άνθρωποι αντιμετωπίζουν τη ζωή και την καταστροφή της.
Η θερμοκρασία ανεβαίνει, οι πάγοι λιώνουν, οι ωκεανοί διαστέλλονται. Τεράστιες ποσότητες υδάτων κατακλύζουν την ξηρά, ολόκληρες πολιτείες καταποντίζονται. Ο ήρωας του βιβλίου, σαν άλλος Νώε, επιβιώνει εξήντα περίπου μέρες, αφού έρχεται αντιμέτωπος με ποικίλα πρακτικά, υπαρξιακά και ηθικά ζητήματα.
Η νουβέλα του Παναγιώτη Χατζημωυσιάδη, «Νώε».
Ο πρωταγωνιστής έχει την ανάγκη να ανακαλύψει μαζί με τον αναγνώστη να βρει νέες πτυχές μέσα στην καταστροφή, μέσα στο τέλος αυτού που ονομάζουμε «γνωστό κόσμο». Ο Χατζημωυσιάδης το κάνει αυτό με περίσσια λογοτεχνική δεξιοτεχνία.
Στην Κιβωτό του, εκτός από τον σκύλο του τον Παρασκευά, τον συντροφεύουν συγγραφείς, στοχαστές και καλλιτέχνες, η μνήμη ενός ολόκληρου πολιτισμού, που παραμένει ζωντανός μέσα από τις αφηγήσεις του.
Η ιστορία είναι μία αλληγορία για την εκμετάλλευση της φύσης από τον άνθρωπο, για το πώς το πιο έξυπνο και συγχρόνως το πιο χαζό πλάσμα στον κόσμο παλεύει για την ίδια του την εξαφάνιση, νομίζοντας φυσικά πως κάνει το αντίθετο.
Ο "Νώε", μία οικολογική αλλά και πολιτική δυστοπία, μιλά για κάτι που είναι ήδη εδώ. «Μπορεί ο καταποντισμός να είναι ένας, μα στην πραγματικότητα είναι πολλοί - πριν, κατά τη διάρκεια και κυρίως μετά. Θα 'πρεπε να το καταλάβω όταν άρχισαν να σηκώνουν το φράγμα στην παραλία, όταν έβλεπα τις οικογένειες να πνίγονται μέσα στα διαμερίσματά τους κι όταν εγκατέλειπα τους ναυαγούς στη νησίδα που βυθίστηκε [...]. Δύο μήνες τώρα συνεχίζω ασταμάτητα να λάμνω πάνω από την πνιγμένη πόλη ανάμεσα σε σκουπίδια, μνήμες, μύθους, παραμύθια και βιβλικές γραφές. Ένας σβόλος ψεύτικης ελπίδας η ανταμοιβή μου».
Εδώ έχουμε έναν «Νώε» αλλαγμένο, έναν αντιήρωα που δεν φοβάται να δείξει τον πόνο του για την καταστροφή αυτής της γης, έναν άνθρωπο που πιστεύει σε μύθους γιατί δεν μπορεί να πιστέψει σε τίποτε άλλο.