Μήπως το πορτρέτο του βασιλιά Καρόλου του Τζόναθαν Γέο δεν είναι και τόσο «κακό» τελικά

Είναι εύκολο να καταλάβει κανείς γιατί οι διάσημοι απολαμβάνουν να απεικονίζονται από τον Yeo. Τα έργα του «χτυπάνε» αμέσως στο μάτι αλλά και στην καρδιά, τελικά.

Το πορτρέτο του βασιλιά Καρόλου του Yeo, λένε οι κακές γλώσσες, επαναλαμβάνεται σαν αντιγραφή του μάστερ Francis Bacon. Μοιάζει να έχει βγει από την κόλαση ή να είναι βουτηγμένο στο αίμα, είναι τεχνικά επιφανειακό και χωρίς αίσθημα, λένε όλοι οι «κριτικοί» του διαδικτύου.

• Διαβάστε επίσης: Βασιλιάς Κάρολος: Έγιναν τα αποκαλυπτήρια του πρώτου πορτρέτου του - Τι σημαίνει η πεταλούδα

Δεν υπάρχει καμία λάθος υπόνοια για την προσωπικότητα του βασιλιά εδώ, σίγουρα όμως η παράξενη αλληγορία για μια πεταλούδα πάνω από τον ώμο του μονάρχη που ο Yeo λέει ότι είναι σύμβολο της μεταμόρφωσής του από πρίγκιπα σε βασιλιά, είναι «κάπως»... υπερβολική θα λέγαμε. Πέρα από αυτό όμως, η ζωγραφική εδώ είναι καλή.

Πέρα από το κιτς με την πεταλούδα, το έργο έχει «κάτι». Σίγουρα έχει επηρεαστεί από πολλά πράγματα, όμως είναι μία αλλαγή από τα παραδοσιακά πορτρέτα που βλέπουμε τόσο συχνά να γεμίζουν τις βασιλικές αίθουσες και τα κλασικά μουσεία.

Ο βασιλιάς Κάρολος λέγεται ότι είναι ευχαριστημένος με το πρώτο του επίσημο πορτρέτο από τότε που στέφθηκε. Και γιατί να μην είναι άλλωστε; Δεν φιλοτεχνεί το πορτρέτο σου κάθε μέρα ένας Jonathan Yeo.

Το ευχάριστο αποτέλεσμα της χαράς και της ανάτασης καθώς η κόκκινη στρατιωτική στολή του Τσαρλς συγχωνεύεται με μια ροζ ψυχεδελική έκρηξη εξαγοράζεται με το τίμημα της απουσίας κάθε γνήσιας καλλιτεχνικής οξυδέρκειας ή σκοπού - λένε πάλι οι κακές γλώσσες εκεί έξω.

Εντάξει, ίσως είναι λίγο υπερβολικές οι τόσες πολλές γνώμες, από την άλλη όμως αν δεν ήταν ο Κάρολος το θέμα, ίσως κάποιος να το έλεγε απλά μία αντιγραφή Bacon.

Σίγουρα όμως το πορτραίτο καταφέρνει να τραβήξει το μάτι και μάλλον απεικονίζει, τελικά, σωστά την όλη (έντονη; βίαιη; απρόβλεπτη;) προσωπικότητα του βασιλιά.

Η τέχνη του Yeo τοποθετείται ξεκάθαρα σε μία «ασφαλή» παλιά φόρμουλα, το αποτέλεσμα όμως δεν παύει να εντυπωσιάζει τον θεατή.

Οι βασιλόφρονες δεν πρόκειται ποτέ να θέλουν πορτρέτα που να κοιτάζουν πολύ προσεκτικά τα είδωλα τους. Ας θυμηθούμε όμως το σκληρά ειλικρινές πορτρέτο της βασίλισσας Ελισάβετ Β' του Λούσιαν Φρόιντ, το οποίο δεν θα αγαπηθεί ποτέ από τους ρομαντικούς, επειδή τολμά να μεταχειριστεί τη βασιλική προσωπικότητα ως ένα άλλο πρόσωπο, ένα πρόσωπο που δεν το αναγνωρίζουν.

Και για να είμαστε δίκαιοι, ο Yeo έχει δει τον Κάρολο με τον ίδιο τρόπο που βλέπει τους πάντες. Με ένα κάπως ειρωνικό βλέμμα που μπερδεύει τον θεατή. Θα λέγαμε ότι η απεικόνιση αυτού του αριστοκρατικού προσώπου δεν προσθέτει τίποτα σε αυτό που βλέπουμε για τον Κάρολο στις φωτογραφίες και τις τηλεοπτικές εικόνες, εκτός από το ότι δεν είναι δίκαιο για τους φωτογράφους και τους ανθρώπους της κάμερας που συχνά απαθανατίζουν αμήχανες, περίπλοκες στιγμές στη βασιλική αλληλεπίδραση με την πραγματικότητα.

Αλλά έτσι είναι η τέχνη. Υπάρχει για να δείχνει και μία άλλη πλευρά των πραγμάτων ή των προσώπων.

Τώρα, αν όντως ο εσωτερικός κόσμος του βασιλιά είναι τόσο «έντονος», κανείς δεν θα το μάθει ποτέ. Σίγουρα όμως η εικόνα του Yeo έχει δύναμη.