To «The Courier» είναι ένα καλό μάθημα ιστορίας για την ισπανική κρίση
Σκηνή από την ταινία «The Courier»
NetflixΟ αρχικός ισπανικός τίτλος είναι «El correo» και βασίζεται σε αληθινά γεγονότα. Στην πραγματικότητα, σε όλη τη διάρκεια της ταινίας, η ιστορία διασταυρώνεται με αληθινά πλάνα ειδήσεων. Απλώς για να τονίσω ότι τα εγκλήματα που εμφανίζονται στην ταινία - όσο τρελά και άγρια κι αν είναι - δεν είναι τόσο τραβηγμένα.
Η ταινία διαρκεί περίπου 100 λεπτά, και ενώ μερικά πράγματα επαναλαμβάνονται, δεν παύει να αποτελεί μια ενδιαφέρουσα ματιά στην οικονομική κατάσταση στην Ισπανία από το 1992 και έως το 2010 κυρίως. Αξίζει σίγουρα να το δείτε στο Netflix και είναι γεμάτο οικεία πρόσωπα, αν παρακολουθείτε την παραγωγή ισπανικού κινηματογράφου και τηλεόρασης.
Αν και πρόκειται για ισπανική ταινία, η ιστορία διαδραματίζεται σε πολλές ευρωπαϊκές πόλεις. Οι Βρυξέλλες και η Γενεύη, μαζί με τη Μαδρίτη και τη Μαρμπέγια στην Ισπανία. Είναι ένα μάθημα ιστορίας για τη διαφθορά και τον σκληρό οικονομικό αγώνα που έχει περάσει η Ισπανία εδώ και δεκαετίες.
Ωστόσο, η ταινία έχει επίσης σκηνές στο Χονγκ Κονγκ, όπου η ταινία ανοίγει πριν επιστρέψει για να πει την πλήρη ιστορία του πώς ο χαρακτήρας του The Courier καταλήγει εκεί.
Η πραγματική ιστορία ξεκινά το 1992 με τους Ολυμπιακούς Αγώνες και την Έκθεση της Βαρκελώνης με την επόμενη χρονιά να είναι ένα τεράστιο πλήγμα για τη χώρα. Τότε είναι που ο Iván Márquez (Arón Piper) βλέπει για πρώτη φορά τον αντίκτυπο των χρημάτων της οικογένειας του.
Στη συνέχεια βρισκόμαστε στο έτος 2002, όταν η Ισπανία μπαίνει στο ευρώ. Ο Iván είναι τώρα ένας νεαρός άνδρας. Βλέπουμε τη μετάβαση από τις πεσέτες στα ευρώ μέσα από τα μάτια των νέων ανθρώπων, οι οποίοι εξακολουθούν να αισθάνονται μπερδεμένοι με την αλλαγή. Εκτός όμως από τους απλούς πολίτες, το μπέρδεμα συνεχίζεται και σε πιο υψηλά «κλιμάκια» της κοινωνίας, όπως είναι οι επιχειρηματίες κατασκευών, οι διεφθασμένοι πολιτικοί, οι τραπεζίτες, ακόμη και η... κινεζική μαφία.
Βασικά, ο Ιβάν θέλει απλώς το μερίδιό του από την τούρτα και δεν θα μπορούσε να νοιάζεται λιγότερο ποιον θα πληγώσει στη διαδικασία. Το χρήμα είναι σαν ιός, δηλώνει χωρίς πολλά συναισθήματα. Και αυτό δείχνει ότι δεν πρέπει να περιμένεις κανένας από τους χαρακτήρες να είναι συμπαθητικός. Είναι όλοι αποβράσματα, απλώς με διαφορετικά υπόβαθρα.
Στον πυρήνα της, αυτή είναι η ιστορία του πώς το έγκλημα τελικά δεν πληρώνει. Ωστόσο, δείχνει επίσης ότι μπορεί να χρειαστεί λίγος χρόνος για να πιαστούν κάποιοι εγκληματίες.
Το «The Courier» μπορεί να είναι μία μέτρια ταινία όσο αφορά την παραγωγή και το σενάριο, μπορεί όμως να σου μάθει κάποια ιστορικά στοιχεία για την Ευρώπη και την οικονομική κρίση.