ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΣ

The Blair Witch Project: Η ταινία που άλλαξε τον κινηματογραφικό τρόμο για πάντα

The Blair Witch Project: Η ταινία που άλλαξε τον κινηματογραφικό τρόμο για πάντα

Σκηνή από την ταινία The Blair Witch Project.

photo/Artisan Entertainment (United States) Summit Entertainment (International)[1]

Η ιστορία του τρόμου μπορεί να χωριστεί σε δύο διαφορετικές εποχές: πριν από το The Blair Witch Project και μετά. Η ταινία του 1999, από τρεις ερασιτέχνες κινηματογραφιστές που εξαφανίζονται ενώ γύριζαν ένα ντοκιμαντέρ στο δάσος, είναι μια θεμελιώδης είσοδος στη γενεαλογία του τρόμου επί της οθόνης.

Όλοι θυμούνται πού βρίσκονταν όταν παρακολούθησαν για πρώτη φορά το Blair Witch και όλοι θυμούνται πώς ένιωθαν βλέποντας το. Είναι η ταινία που άλλαξε την ιστορία του σινεμά μια για πάντα.

Σίγουρα δεν εφηύρε το είδος του found-footage (περίπου 20 χρόνια νωρίτερα, το Cannibal Holocaust, ο αμφιλεγόμενος τρόμος του Ruggero Deodoato επίσης για ένα πλήρωμα αγνοουμένων, σκανδάλισε το κοινό σε σημείο που απαγορεύτηκε σε πολλές χώρες). Αλλά αξιοποίησε τις χαρακτηριστικές ιδιότητες του είδους με φρέσκο και τρομακτικό τρόπο.

Οι δύο συνέχειες, που κυκλοφόρησαν το 2000 και το 2016, ήταν μάλλον άθλιες και ξεχάστηκαν γρήγορα αλλά αυτό το πρώτο κλασικό έργο παραμένει μοναδικό ως σήμερα, παραπέμποντας σε μια περασμένη εποχή που δεν θα επαναληφθεί ποτέ. Πρόσφατα νακοινώθηκε ότι η Lionsgate θα γυρίσει την ταινία ακόμα μια φορά με μια «επαναδημιουργία» που έγινε σε συνεργασία με την Blumhouse (Insidious, Paranormal Activity, Get Out) ως μέρος μιας συμφωνίας πολλών ταινιών μεταξύ των δύο στούντιο.

Η ταινία είναι ένα τρομακτικό παραμύθι που έχει αλλάξει τον κανόνα των ταινιών τρόμου. Οι σκηνοθέτες και σεναριογράφοι Daniel Myrick και Eduardo Sanchez, που γνωρίστηκαν ως φοιτητές κινηματογράφου στο Πανεπιστήμιο της Κεντρικής Φλόριντα, γύρισαν το Blair Witch σε οκτώ ημέρες με περιορισμένο προϋπολογισμό περίπου 60.000 δολαρίων (το ένα τρίτο από προκαταβολές πιστωτικής κάρτας) με τρεις άγνωστους ηθοποιούς, που τους βρήκαν τοποθετώντας μια διαφήμιση στο περιοδικό Backstage. Δεν υπήρχε πραγματικό σενάριο ή επαγγελματικό συνεργείο, δεν υπήρχαν ειδικά εφέ ή soundtrack. Δεν υπήρχε καν σχέδιο παραγωγής. «Ήταν ένα ολοκληρωτικό πείραμα», είπε ο Sanchez στους New York Times το 2016. Οι ηθοποιοί το έχουν αποκαλέσει «μια διαδικασία punk rock».

Αντί για τους τίτλους έναρξης, η ταινία ξεκινά με μια κάρτα τίτλου που ενημερώνει το κοινό ότι τα πλάνα που πρόκειται να δουν βρέθηκαν σε μια απομονωμένη καμπίνα κοντά στο Μπούρκιτσβιλ του Μέριλαντ. Είναι, μας λένε, ένα ντοκουμέντο των τελευταίων ημερών της Χέδερ, του Τζος και του Μάικ, ενός ερασιτεχνικού κινηματογραφικού συνεργείου που πήγε στο δάσος και δεν επέστρεψε ποτέ. Στα πλάνα που ακολουθούν, τα οποία είναι κοκκώδη και τρομακτικά, βλέπουμε το τρίο να μπαίνει βαθιά στο δάσος, με την επιβίωσή τους να απειλείται όλο και περισσότερο από μια αόρατη παρουσία.

Η δημιουργία της ταινίας ήταν σχετικά επίπονη – αν και χωρίς την υπερφυσική παρέμβαση. Αν και η Ντόναχιου, ο Λέοναρντ και ο Ουίλιαμς ενημερώθηκαν για τη βασική υπόθεση της ιστορίας, η ομάδα δεν είχε ιδέα πώς θα εξελισσόταν η ιστορία τους. Μπήκαν σε αυτό το κρατικό πάρκο οπλισμένοι μόνο με εξοπλισμό κατασκήνωσης και κάμερες. Τους ανατέθηκε να επινοήσουν μεγάλο μέρος των διαλόγων, βγάζοντας μόνο μια σειρά από κάρτες σημειώσεων που είχαν κυριολεκτικά «φυτέψει» οι σκηνοθέτες σε διάφορα σημεία σε όλο το δάσος. Μαζί με αυτές τις σύντομες οδηγίες υπήρχε μια οδηγία για να κινηματογραφηθούν τα πάντα.

Πέρασαν συνολικά οκτώ ημέρες στο δάσος, με τους σκηνοθέτες να πραγματοποιούν καθημερινές επισκέψεις για να τους τρομάζουν και να κάνουν θορύβους. Οι σληνοθέτες είχαν «μεταμορφωθεί» σστην κυριολεξία στην αόρατη μάγισσα. Για να αποφύγουν τους ηθοποιούς και τις κάμερες τους, ο Sanchez και ο Myrick ζήτησαν τη βοήθεια του παραγωγού Gregg Hale, ενός πρώην λοχία στις Ειδικές Δυνάμεις του Στρατού που χρησιμοποίησε μια στρατιωτική εγκατάσταση GPS για να μπορούν να τους παρακολουθούν από απόσταση.

Το σκηνοθετικό δίδυμο εστίασε αποκλειστικά στα πλάνα που «βρέθηκαν τυχαία» κόβοντας τα σε 80 λεπτά προβολής. Το πείραμα λειτούργησε. Μετά την πρεμιέρα της ταινίας ως μια απίθανη μεταμεσονύκτια προσφορά στο Φεστιβάλ Κινηματογράφου Sundance, πουλήθηκε στην Artisan Entertainment για μια επταψήφια τιμή. Όταν τελικά κυκλοφόρησε στις 22 Οκτωβρίου 1999, το Blair Witch συνέχισε να εισπράττει σχεδόν 250 εκατομμύρια δολάρια παγκοσμίως.

Το φαινόμενο Blair Witch δεν θα μπορούσε να συμβεί σήμερα. Χρειάζεται μόνο να κάνετε μια γρήγορη αναζήτηση στο Google για να ανακαλύψετε ότι στην πραγματικότητα, αυτοί οι ηθοποιοί δεν «αγνοούνται, ούτε είναι νεκροί». Τέτοιες προσπάθειες μπορεί επίσης να είναι άβολες για ένα σύγχρονο κοινό: το 2017, η Twentieth Century Fox αναγκάστηκε να ζητήσει συγγνώμη αφού χρησιμοποίησε μια σειρά από ψεύτικες ειδήσεις για να προωθήσει το θρίλερ του A Cure for Wellness. Το Blair Witch Project έγραψε ιστορία που μάλλον δεν θα επαναληφθεί.