Τα λάθη που άφησε σκόπιμα ο Στάνλεϊ Κιούμπρικ στη «Λάμψη»
Από τον Dr Strangelove έως το 2001: A Space Odyssey, ο Στάνλεϊ Κιούμπρικ καθιερώθηκε ως ένας «γίγαντας» της κινηματογραφικής παραγωγής καθ' όλη τη διάρκεια της δεκαετίας του 1960.
Αν και δεν καρποφόρησαν όλες οι ταινίες του - το πιο διάσημο είναι το επικό σενάριο του Ναπολέοντα που απορρίφθηκε - ο Κιούμπρικ ήταν ακόμη σε θέση να χρησιμοποιήσει την ιδιότητά του ως ενός από τους πιο επιτυχημένους κινηματογραφιστές για να δουλέψει ανάμεσα σε μια σειρά ειδών και να πειραματιστεί με προκλητικό θεματικό περιεχόμενο.
Κατά τη διάρκεια της δεκαετίας του '70, γύρισε την εξαιρετικά αμφιλεγόμενη ταινία A Clockwork Orange, την οποία ο ίδιος ο Κιούμπρικ αναγκάστηκε να αποσύρει από τους κινηματογράφους λόγω μιας σειράς βίαιων εγκλημάτων που έδειχνε η ταινία. Μετά ήρθε το Barry Lyndon, ένα επικό ιστορικό δράμα που περιγράφει την άνοδο και την πτώση του ομώνυμου χαρακτήρα. Μεγάλο μέρος της έρευνάς του για τον Ναπολέοντα επηρέασε το έργο και η τρίωρη ταινία αποδείχθηκε τελικά μια από τις πιο εντυπωσιακές προσπάθειές του.
Οι θαυμαστές του δεν είχαν ιδέα σε ποια κατεύθυνση επρόκειτο να κινηθεί στη συνέχεια ο Κιούμπρικ, λαμβάνοντας υπόψη ότι είχε ήδη γυρίσει ταινίες που εμπίπτουν σε ανομοιογενή είδη: πολεμικό δράμα, μαύρη κωμωδία, επιστημονική φαντασία, δυστοπία και ιστορικό έπος. Τελικά επέλεξε τον τρόμο, διασκευάζοντας το μυθιστόρημα του Stephen King «The Shining», μετά την επιτυχία του «Carrie» του Brian De Palma, βασισμένο επίσης σε ένα από τα μυθιστορήματα του συγγραφέα.
Η ταινία δεν εγκωμιάστηκε ευρέως κατά την κυκλοφορία της, με πολλούς κριτικούς να τη βρίσκουν υπερβολικά απογοητευτική και άλλους να χλευάζουν την ερμηνεία της Shelly Duvall ως Wendy. Ωστόσο, θεωρείται πλέον μία από τις πιο διάσημες ταινίες τρόμου, καθώς εμφανίζεται συχνά στην πρώτη δεκάδα των καλύτερων ταινιών τρόμου όλων των εποχών.
Ωστόσο, αν κοιτάξετε προσεκτικά, μπορεί να παρατηρήσετε αρκετά λάθη μέσα στην ταινία, κάτι που φαίνεται ασυνήθιστο λόγω της εμμονής του Κιούμπρικ με την τελειότητα. Ας μην ξεχνάμε ότι ο σκηνοθέτης έκανε την Duvall να γυρίσει 127 λήψεις από μία και μόνο σκηνή, ώστε να φανεί ακριβώς όπως την ήθελε. Έτσι, τα λάθη που βλέπουμε στο «The Shining» τοποθετούνται εκεί επί τούτου, είναι σχεδιασμένα να μας αναστατώσουν και να κάνουν την ατμόσφαιρα ακόμα πιο παράξενη και δυσοίωνη. Πρόκειται για μια ταινία που ασχολείται με το υπερφυσικό. Αλλάζοντας όμως ανεπαίσθητα κάποια πράγματα, μας αφήνουν να αισθανόμαστε άκρως περίεργα.
Ένα από τα πιο αξιοσημείωτα λάθη είναι ο σχεδιασμός του πορτοκαλί χαλιού στο οποίο ο Danny οδηγεί το τρίκυκλo του. Διασχίζει τους διαδρόμους του ξενοδοχείου σε σκηνές που έχουν γίνει πλέον εμβληματικές, κυρίως λόγω της αναγνωρίσιμης στάμπας στο χαλί, την οποία οι θαυμαστές μπορούν να αγοράσουν σε κάλτσες, χαλιά και ακόμη και σε ταπετσαρίες πλέον. Ωστόσο, σε μια σκηνή, όταν ο Danny παίζει με μερικά από τα παιχνίδια του, χρησιμοποιώντας τις έντονες γραμμές στο μοτίβο του χαλιού ως δρόμο για τα αυτοκίνητά του, η κατεύθυνση του γωνιώδους σχεδίου αλλάζει κατεύθυνση καθώς η κάμερα αλλάζει γωνία.
Ένα άλλο λάθος συμβαίνει όταν ο Dick Halloran ανοίγει την κατάψυξη με το αριστερό του χέρι, αλλά η επόμενη σκηνή τον δείχνει να το κάνει με το αντίθετο χέρι. Αυτό είναι κάτι που αναμφίβολα θα είχε προσέξει ο Κιούμπρικ, αλλά η σκόπιμη συμπερίληψη του λάθους στην ταινία μάς κάνει να συνειδητοποιήσουμε ότι κάτι δεν πάει καλά εδώ.
Ο Νίκολσον συχνά κοιτάει την κάμερα, κάτι που πολλοί άνθρωποι έχουν χαρακτηρίσει ως κακή ερμηνεία. Αλλά αυτή είναι απλώς μια ακόμη τεχνική που χρησιμοποιείται ο Κιούμπρικ για να κάνει το κοινό να αισθάνεται περίεργα. Ήταν απολύτως σκόπιμο. Το λάθος λειτουργεί καλά και δεν χρειάζεται πολύς χρόνος για να μπει ο πρωταγωνιστής βαθιά κάτω από το δέρμα μας με το διαταραγμένο χαμόγελό του και τα σκοτεινά αστεία του.