Πώς η συγγραφέας του Ripley έφτασε κοντά στο να διαπράξει η ίδια φόνο

Όταν ξύπνησε, προσπάθησε να αναλύσει το νόημα του ονείρου. «Είχα δύο ταυτότητες: Εκείνη του θύματος και αυτή του δολοφόνου», έγραψε η Highsmith στο σημειωματάριό της.

Η Highsmith – η δημιουργός του Tom Ripley, που υποδύεται ο Andrew Scott στη νέα σειρά του Netflix– είχε εμμονή με τον φόνο. Όχι μόνο στοίχειωνε τα όνειρά της αλλά –όπως μάθαμε κατά τη διαδικασία έρευνας της βιογραφίας της συγγραφέα– κατά καιρούς πλησίαζε επικίνδυνα στο να φαντάζεται ότι διέπραξε η ίδια το έγκλημα.

• Διαβάστε επίσης: Ripley: H σειρά που θα ήθελε να είχε γυρίσει ο Άλφρεντ Χίτσκοκ

«Ο φόνος είναι ένα είδος έρωτα, ένα είδος κατοχής», έγραψε η Highsmith σε ένα από τα ημερολόγια της.

Όποιος έχει δει το τρίτο επεισόδιο του Ripley – στο οποίο ο Tom και ο φίλος του Dickie Greenleaf (που τον υποδύεται ο Johnny Flynn) παίρνουν μια μικρή βάρκα στον κόλπο του San Remo, ένα ταξίδι που καταλήγει σε φόνο – θα καταλάβει τη σημασία αυτών των λέξεων.

«Η Patricia Highsmith ήταν μισάνθρωπος», είπε ο φίλος της, συγγραφέας Roger Clark. Παραδέχτηκε ότι της φάνηκε «εύκολο» το γράψιμο για ψυχοπαθείς και αργότερα της άρεσε να ξεφυλλίζει τις σελίδες του A Color Atlas of Forensic Pathology, ενός βιβλίου που περιέγραψε ότι περιέχει έγχρωμες φωτογραφίες ατυχημάτων με αυτοκίνητα, δολοφονίες και βιασμούς, πραγματικά συγκλονιστικές εικόνες που δεν φτάνουν στο κοινό.

Η Highsmith ταυτίστηκε με τον Ripley, τον γοητευτικό ψυχοπαθή, σε τέτοιο βαθμό που υπέγραφε μερικές φορές γράμματα χρησιμοποιώντας το όνομά του και μιλούσε γι αυτόν σχεδόν σαν να ήταν πραγματικό πρόσωπο.

Ο Ripley ήταν μια ενσάρκωση των πιο σκοτεινών επιθυμιών της Highsmith. «Αυτό που προέβλεψα ότι θα έκανα κάποτε, το κάνω ήδη σε αυτό το βιβλίο. Δηλαδή δείχνω τον αδιαμφισβήτητο θρίαμβο του κακού επί του καλού και χαίρομαι γι' αυτό», έγραψε στις σημειώσεις της το 1954. «Θα κάνω και τους αναγνώστες μου να το χαρούν. Έτσι, το υποσυνείδητο ωθεί πάντα τη συνείδηση, ή την πραγματικότητα, όπως στα όνειρα».

«Γεννήθηκα κάτω από ένα άρρωστο αστέρι»

Είπε ότι «γεννήθηκε κάτω από ένα άρρωστο αστέρι». Η μητέρα της, η Μαίρη, προσπάθησε να την αποβάλει πίνοντας νέφτι και ένιωθε ένα αίσθημα ενοχής και αποξένωσης ακόμη και ως μικρό παιδί. Όταν τα κορίτσια της ηλικίας της διάβαζαν Little Women, εκείνη καταβρόχθιζε βιβλία όπως το The Human Mind του Karl Menninger, μια λιτανεία περιπτώσεων «ανώμαλης» ψυχολογίας.

«Έμαθα να ζω με ένα οδυνηρό και δολοφονικό μίσος από πολύ νωρίς», είπε. «Και έμαθα να καταπνίγω και τα πιο θετικά μου συναισθήματα».

Κατά τη διάρκεια της ζωής της, η Highsmith φημιζόταν για τα 22 μυθιστορήματά της, τα κλασικά σασπένς της όπως το Strangers on a Train, το Deep Water και τα πέντε βιβλία του Ripley. Έδινε σπάνια συνεντεύξεις και όταν το έκανε ήταν τόσο κλειστή και τόσο μυστικοπαθής όσο ένα από τα σαλιγκάρια που κρατούσε ως κατοικίδια στην τσάντα της.