Το Παγκόσμιο Κύπελλο Γυναικών που σβήστηκε από την ιστορία του ποδοσφαίρου

«Ευτυχισμένος» και «εξοργισμένος». Αυτά ήταν τα συναισθήματα που εξέφρασε ο Μπράντι Τσαστέιν αφού είδε για πρώτη φορά το βίντεο του Παγκοσμίου Κυπέλλου Γυναικών του 1971. Στον ιστορικό αυτό αγώνα συμμετείχαν γυναίκες αθλήτριες. Το αποκορύφωμα της γιορτής του γυναικείου ποδοσφαίρου επισκιάστηκε από την αδιαφορία και τον μισογυνισμό, καθώς ακόμη και οι πιο ενημερωμένοι ιστορικοί δεν κατάφεραν να αναγνωρίσουν τις ζωντανές σκηνές της διοργάμνωσης του 1971 που έλαβε χώρα στο Μεξικό.

Τώρα, για πρώτη φορά, αυτή η εκδήλωση αποκαλύπτεται για να τιμήσει τη μνημειακή της σημασία, ρίχνοντας φως στις βαθιά ριζωμένες σεξιστικές προκαταλήψεις στον πυρήνα της σύγχρονης ποδοσφαιρικής κουλτούρας.

Το τουρνουά που πραγματοποιήθηκε τον Αύγουστο του 1971, δεν αναγνωρίστηκε επίσημα από την κοινωνία ή τη FIFA εκείνη την εποχή, με αποτέλεσμα να διαγραφεί ουσιαστικά από την κουλτούρα και τον Τύπο, σε πλήρη αντίθεση με τα αντίστοιχα ανδρικά ποδοσφαιρικά γεγονότα. Η έλλειψη υποστήριξης και επένδυσης στο γυναικείο ποδόσφαιρο κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου σήμαινε ότι τα επιτεύγματα των παικτριών πέρασαν σε μεγάλο βαθμό απαρατήρητα από την ευρύτερη ποδοσφαιρική κοινότητα.

Ο αγώνας του 1971 δεν ήταν τίποτα λιγότερο από ένα σωστό θέαμα, που συγκέντρωσε πλήθη παθιασμένων οπαδών του ποδοσφαίρου και γέμισε το στάδιο με ενέργεια και ευφορία. Ήταν μια πραγματικά πολύ σημαντική περίσταση που ανέδειξε την κορυφή του αθλήματος.

«Copa 71»

Το ντοκιμαντέρ «Copa 71» ρίχνει φως στον διάχυτο σεξισμό που βιώνουν οι ποδοσφαιρίστριες, απεικονίζοντας τις καριέρες τους με περιορισμένες ευκαιρίες ήδη από νεαρή ηλικία. Όπως περιγράφεται από την Carol Wilson, τα αγόρια είχαν εύκολη πρόσβαση στο άθλημα στο σχολείο, ενώ τα κορίτσια αντιμετώπιζαν σημαντικά εμπόδια, γεγονός που καθιστούσε πρόκληση για αυτά το να τα πάρουν στα σοβαρά.

«Δεν μας επέτρεψαν ποτέ να παίξουμε ποδόσφαιρο», θυμάται στην επόμενη σκηνή που απεικονίζει τη Σίλβια Σαραγόσα να μοιράζεται ένα παρόμοιο συναίσθημα. «Οι γυναίκες έχουν δημιουργηθεί για να παραμένουν κατώτερες», παρατηρεί, αποκαλύπτοντας πώς οι εξωτερικές πιέσεις την ανάγκασαν να παίζει ποδόσφαιρο μυστικά.

Καθώς εμβαθύνουμε στις συγκλονιστικές αφηγήσεις τους, γίνεται φανερό ότι το πάθος τους για το ποδόσφαιρο ήταν ενάντια σε όλα όσα ήξεραν. Εκείνη την εποχή, οι αρχές αντιτάχθηκαν επίσης σθεναρά στην ιδέα, επικαλούμενες γελοίους λόγους, όπως ο ανύπαρκτος κίνδυνος που ενέχει το γυναικείο στήθος!

Χλεύη

Οι αρχές και οι οπαδοί του ποδοσφαίρου, όπως και σήμερα, έβλεπαν το άθλημα ως μια αυστηρά ανδρική ενασχόληση, απορρίπτοντας κάθε έννοια της συμμετοχής των γυναικών ως απλή ψυχαγωγία. Δεδομένου του γεγονότος ότι η δημόσια αθλητική ομιλία εκείνη την εποχή ήταν γεμάτη με οδυνηρή γλώσσα, συμπεριλαμβανομένου του σχολίου «είναι ένα περίεργο θέαμα, συνάμα ερωτικό και κωμικό», είναι ασφαλές να πούμε ότι το γυναικείο ποδόσφαιρο αρχικά καθιερώθηκε για να χλευάζεται και να γελοιοποιείται.

Το ντοκιμαντέρ Copa 71 το παρουσιάζει με τις πιο αφιλτράριστες μορφές του, απεικονίζοντας τις απογοητευτικές προκλήσεις που υπέστησαν οι γυναίκες στη βιομηχανία του ποδοσφαίρου στην προσοάθειά τους να κυνηγήσουν το πάθος τους.