Record Digging: H Kim Gordon «πνίγεται» σε μία θάλασσα από παραμορφωμένες κιθάρες
Ανανεώθηκε:
Σε όλους αρέσει η μπασίστρια των Sonic Youth, και αυτό είναι μια αλήθεια. Η Kim Gordon, που είναι εικαστικός και λατάγεται από την Καλιφόρνια, έβγαλε τον πρώτο της δίσκο με τίτλο No Home Record, το 2019, έναν δίσκο πολύ καλό και απίστευτα κουλ.
Όχι απλά «cool για μια 66χρονη μαμά», αλλά ένα αξιοσημείωτο έργο γεμάτο δυνατά περάσματα και θορυβώδη μανία, ένα συναρπαστικά μοντέρνο hip-hop post-punk. Τέσσερα χρόνια μετά, το «The Collective» προσπαθεί παρομοίως να εξάγει τη μαγεία από το χάος, αλλά δεν είναι τόσο επιτυχημένο. Κάπου επαναλαμβάνεται και μάλλον κάτι λείπει εδώ.
Το σινγκλ «Bye Bye» είναι εξαιρετικό, φαινομενικά είναι στη λίστα πραγμάτων που παίρνουμε στις διακοπές αλλά και κάπως δήθεν θα λέγαμε («iBook, καλώδιο ρεύματος, φάρμακα», οκ εντάξει!). Εδώ έχουμε μία κοπέλα που έχει μπει για τα καλά στη βιομηχανική της παγίδα, με μια γλυκιά κραυγή στον εκλιπόντα αδελφό, Keller.
«Είμαι άντρας και ο ψυχεδελικός οργασμός είναι εντάξει» μας λέει η Gordon αλλά μάλλον βαριόμαστε λίγο. Ζωντανές απεικονίσεις ανδρικής τοξικότητας παντού αλλά χάνουν πολύ σε βάθος.
Δυστυχώς, η αιχμηρή, στακάτο απόδοση της Gordon είναι πολύ συχνά πνιγμένη σε μία λίγο ανούσια παραμόρφωση και μειώνεται από την κακοφωνία που αποφεύγει τη μελωδία κάπως ηθελημένα.
Πολλά τραγούδια, όπως το «Trophies», είναι τραβηγμένα από τα μαλλιά. κάπως βεβιασμένα cool.
Η Gordon έφτιαξε ένα άλμπουμ που προοριζόταν να βρίσκεται στο «άκρο», δυστυχώς όμως η ίδια δεν πρόσεξε κι έπεσε στο γκρεμό, στη προσπάθεια της να μην χάσει αυτό το κάπως βαρετό τελικά «coolness».