DW: Θεατρικές παραστάσεις μόνο για «μαύρο κοινό» στο West End του Λονδίνου

Debate έχει ξεσπάσει στα social media αλλά και στις πολιτιστικές στήλες του βρετανικού τύπου (και όχι μόνο) από τη στιγμή που έγινε γνωστό πως μια θεατρική ομάδα θα ανεβάσει στο West End του Λονδίνου (και μια από τις διασημότερες θεατρικές γειτονιές του κόσμου) παραστάσεις γνωστές ως «Black Out Nights».

Τι σημαίνει αυτό; Οι εν λόγω παραστάσεις θα φιλοξενούν μόνο «μαύρο κοινό», προκειμένου να «διαφυλάξουμε το κοινό από επίμονα λευκά βλέμματα», όπως λέει ο θεατρικός συγγραφέας του έργου «Slave Play» που θα ανέβει στις 29 Ιουνίου.

Σύμφωνα με το δημοσίευμα της Deutsche Welle, η είδηση για τουλάχιστον δύο παραστάσεις που θα φιλοξενήσουν μόνο «μαύρο κοινό» γνωστές και ως «black out» κατέκλυσε σήμερα τα βρετανικά μέσα ενημέρωσης. Ως «μήλον της έριδος» εμφανίζονται το έργο «Slave Play» (Παιχνίδι Σκλάβου) και ο Αμερικανός θεατρικός συγγραφέας του έργου, Τζέρεμι Ο. Χάρις.

Ο Χάρις είναι ο εμπνευστής αυτών των «φυλετικά ομογενών» παραστάσεων, αρχής γενομένης από τις 18 Σεπτεμβρίου 2019. Εκείνη την ημέρα οι 804 θέσεις του Broadway Golden Theatre της Νέας Υόρκης γέμισαν με κοινό «που προσδιορίζεται ως μαύρο», όπως αναγράφεται και στην επίσημη σελίδα του φαινομένου «blackout».

Το έργο αφορά τρία διαφυλετικά ζευγάρια, τα οποία υποβάλλονται σε σεξουαλική θεραπεία που απαιτεί να παίξουν τον ρόλο του σκλάβου και του κυρίαρχου.

Είναι μια αναφορά στην ιστορία της δουλείας στις ΗΠΑ, αλλά και στις σχέσεις μεταξύ των διαφορετικών φυλών, τις σχέσεις εξουσίας και τα τραύματα που προκαλούνται.

Το έργο προτάθηκε για 12 βραβεία Τόνι- ιστορική πρωτιά για θεατρικό έργο που δεν ήταν μιούζικαλ- αν και δεν έλαβε κανένα βραβείο. Από την αρχή βέβαια που ανέβηκε έγινε πεδίο αντιπαράθεσης, λόγω του περιεχομένου του, αλλά και για την απόφαση του δημιουργού του να προσελκύσει μόνο το μαύρο κοινό.

Αντιδράσεις

Το επίσημο σάιτ του «Slave Play», που θα ανέβει στο Noel Coward Theatre του West End από τις 29 Ιουνίου μέχρι και τις 21 Σεπτεμβρίου, εξηγεί ότι «οι βραδιές αυτές γίνονται με σκοπό τη δημιουργία ενός περιβάλλοντος, στο οποίο το κοινό που προσδιορίζεται ως μαύρο, μπορεί να βιώσει και να συζητήσει ένα γεγονός σε χώρους τέχνης, κινηματογράφου, άθλησης και γενικότερα πολιτιστικών κέντρων, χωρίς οι λευκοί να τους καρφώνουν με το βλέμμα τους…»

O δημιουργός του έργου Τζέρεμι Ο. Χάρις, μιλώντας στο BBC, δήλωσε ότι «ένα από τα πράγματα που πρέπει να θυμόμαστε είναι ότι οι άνθρωποι πρέπει μαζικά να προσκληθούν σε ένα χώρο για να νιώσουν ότι ανήκουν σε αυτόν και στους περισσότερους χώρους στην Δύση οι φτωχοί και οι μαύροι έχουν επανειλημμένα ακούσει ότι δεν ανήκουν στο χώρο του θεάτρου».

Αραγε αντέχει το Λονδίνο;