Το αγαπημένο μπαρ του Jack Kerouac λειτουργεί ακόμη στη Νέα Υόρκη
Ανανεώθηκε:
«Μην πίνεις για να μεθύσεις. Πιες για να απολαύσεις τη ζωή», έγραψε κάποτε ο διάσημος συγγραφέας του «Δρόμου». Σε λίγα μέρη απολάμβανε τη ζωή και ένα από αυτά ήταν ένα μπαρ, μία ιδιόμορφη «τρύπα» για τους μποέμ.
Το μπαρ άνοιξε για πρώτη φορά το 1880. Εκείνη την εποχή, η ιστορία της περιοχής ήταν σε μεγάλο βαθμό συνδεδεμένη με τη φυλακή που δέσποζε στην περιοχή. Αυτό συνέβη πριν η επαρχία ενσωματωθεί στην αστική εξάπλωση της Νέας Υόρκης, Μέχρι τότε, το σημείο ήταν αρκετά απομονωμένο.
Σταδιακά, η πόλη μεγάλωσε και το σωφρονιστικό ίδρυμα έδωσε τη θέση του σε ένα γνήσιο «χωριό», ένα μέρος που πρόσφερε απόδραση από τη φασαρία της πόλης. Στα μέσα του 1800, αυτό οδήγησε τους ανθρώπους να αναζητήσουν έναν εναλλακτικό τρόπο ζωής και να συρρέουν στην περιοχή. Το Πανεπιστήμιο της Νέας Υόρκης έκανε επίσης χρήση του χώρου.
Έτσι, έγινε διάσημη και η «οικογένεια» των μποέμ. Αυτοί οι μοντέρνοι αλήτες χρειάζονταν μέρη για να συναντηθούν και κάπως έτσι εμφανίστηκε η ταβέρνα White Horse για να τους σερβίρει. Σύντομα, οι James Baldwin, η Jane Jacobs, ο Bob Dylan, η Anais Nin και ο Norman Mailer έγιναν τακτικοί θαμώνες της.
Το μπαρ αυτοαποκαλείται το δεύτερο παλαιότερο μπαρ στη Νέα Υόρκη. Υπάρχει σχεδόν ένας αέρας βρετανικής παμπ στο μέρος, και αυτή η ιδιαίτερη ατμόσφαιρα χρησίμευσε για να παρηγορήσει τη δημιουργική φαντασία του Kerouac και των beat συνομήλικων του.
Δυστυχώς, δεν είναι όλοι οι συγγραφείς τόσο γνωστοί όσο ο Κέρουακ στους «αγιασμένους» τοίχους του μπαρ. Ο συγγραφέας του «On The Road» είχε κάνει το μέρος δεύτερο σπίτι του.
Όπως έγραψε ο Michael Thomas Ford: «Το ουίσκι ήταν μια καλή αρχή για να γίνεις αθάνατος. Την ιδέα την πήρα από τον Dylan Thomas. Είναι αυτός ο ποιητής που ήπιε είκοσι ένα σκέτα ουίσκι στην ταβέρνα White Horse στη Νέα Υόρκη και μετά πέθανε επί τόπου από δηλητηρίαση από το αλκοόλ».
Ήταν η αίσθηση της ουαλικής παμπ που είχε τραβήξει τον Dylan Thomas στο μπαρ. Βλέπετε, η απόκοσμη αίσθηση του τόπου, η ουσία της παλιάς Αμερικής που ενσωμάτωσε τους μετανάστες, μπορεί κάλλιστα να ενέπνευσε τον Kerouac να σηκωθεί από το αγαπημένο του σκαμπό και να δει τι υπήρχε εκεί έξω στον κόσμο έτσι ώστε να το μεταφέρει τελικά στο χαρτί.