H σοκαριστική ιστορία πίσω από τα έργα τέχνης του William Turner
Όταν ο William Turner ξεκίνησε για πρώτη φορά να ζωγραφίζει, οι άνθρωποι τον προειδοποίησαν ότι η επιλογή του για χρωστικές ουσίες, δηλαδή η συγκλονιστική κόκκινη καρμίνη που επέλεγε συχνά, δεν θα είχε διάρκεια. Οι συμβουλές τους ήταν σωστές, και μέχρι το 1930, έγινε σαφές ότι πολλά από τα έργα του ξεθώριαζαν.
Αυτό που δεν έλαβαν υπόψη τους ήταν ότι ήδη από τα μέσα της δεκαετίας του 2000, οι πίνακες του χρησιμοποιήθηκαν για τη μέτρηση της ιστορικής περιβαλλοντικής ζημιάς. Αν και το χρώμα δεν ήταν τόσο αιχμηρό, η τέχνη του είχε μια εντελώς διαφορετική διαρκή ποιότητα.
Πέρα από την πρόσφατη αξία τους στις επιστημονικές μελέτες, τα τοπία του Turner θεωρούνται εδώ και καιρό μερικά από τα πιο συναρπαστικά στην ιστορία - και αναμφισβήτητα τα πιο διάσημα. Ο Turner παρέκαμψε τελείως τη ρομαντική ιδέα της ζωγραφικής του τοπίου που προτιμούσαν άνθρωποι όπως ο Van Gogh ή ο Monnet.
Ο Άγγλος κριτικός τέχνης John Ruskin τον θεώρησε τον μοναδικό καλλιτέχνη που μπορεί να «μετρήσει συναρπαστικά και αληθινά τις διαθέσεις της φύσης». Τα έργα του ήταν όμορφα, αλλά εμπνεύστηκαν από ένα συγκεκριμένο σκοτάδι, αποτυπώνοντας συνεχώς ασταθείς σκηνές φωτιάς και στάχτης.
Οι πίνακες του του 19ου αιώνα απαθανάτισαν τον εγγενή κίνδυνο της φύσης και κατά συνέπεια χρησίμευσαν ως απόδειξη του «οπτικού βάθους μετά από μεγάλες ηφαιστειακές εκρήξεις ή καταστροφές».
Η εν λόγω έκρηξη σημειώθηκε το 1815 όταν το όρος Tambora εκτόξευσε θρυμματισμένο βράχο μεγέθους άνω των 36 κυβικών μιλίων στην ατμόσφαιρα με ανεξιχνίαστη δύναμη. Λέγεται ότι τα θύματα ήταν εκατοντάδες χιλιάδες και τα σύννεφα στάχτης κατέστρεψαν τη γεωργία.
Παρόλο που ο Turner δεν απεικόνισε το ανθρώπινο κόστος της γεωργικής καταστροφής, τα ηλιοβασιλέματά του μίλησαν για τον κίνδυνο της περιβαλλοντολογικής αλλαγής.
Ένα περίεργο «βλέμμα» χαρακτηρίζει όλο το έργο του Turner. Ενώ ήταν κυρίως καλλιτέχνης τοπίων, έβλεπε όλο και περισσότερο τον ταχέως εκσυγχρονιζόμενο πολιτισμό και συχνά αντανακλούσε τη βιομηχανική κίνηση της Βρετανίας στο έργο του. Διατήρησε ισόβια ενδιαφέροντα για τις συγκρούσεις και τον πολιτισμό, τα οποία αποτυπώθηκαν με εκππληκτικό αποτέλεσμα στη δουλειά του.
Συγκεκριμένα, τα αποκαλυπτικά τοπία του Turner ήταν πλούσια σε χρώμα και βάθος και πληροφορίες. Οι ερευνητές έχουν ταιριάξει ακόμη και την αναλογία των κόκκινων προς τις πράσινες αποχρώσεις στους πίνακές του με δεδομένα σχετικά με τα επίπεδα ηφαιστειακής ύλης στον αέρα. Αυτό από μόνο του πυροδότησε συζητήσεις για την τέχνη ως οπτικό μέτρο της ιστορίας και ήταν ο Turner που πρωτοστάτησε στην αισθητική αυτής της εικαστικής γλώσσας.