ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΣ

To «The Kitchen» δείχνει ένα μέλλον που δεν θα αρέσει σε κανέναν

To «The Kitchen» δείχνει ένα μέλλον που δεν θα αρέσει σε κανέναν
Το σκηνοθετικό ντεμπούτο των Kibwe Tavares και Daniel Kaluuya στο Netflix εκτυλίσσεται σε ένα δυστοπικό εγγύς μέλλον στο Λονδίνο. photo: Netflix

Το σκηνοθετικό ντεμπούτο των Kibwe Tavares και Daniel Kaluuya στο Netflix εκτυλίσσεται σε ένα δυστοπικό εγγύς μέλλον στο Λονδίνο, μια πόλη στην οποία ο διαχωρισμός μεταξύ των πλουσίων και των φτωχών έχει βαθύνει σε τέτοιο βαθμό που η κοινωνία φαίνεται να σιγοβράζει στο χείλος ενός εμφυλίου.

Το σημείο ανάφλεξης είναι το The Kitchen, ένα καταδικασμένο συγκρότημα κατοικιών που γνέφει σε μελλοντικές παραγκουπόλεις τύπου Blade Runner. Απειλούμενοι με έξωση, οι κάτοικοι του The Kitchen αντιστέκονται ενάντια στις επαναλαμβανόμενες επιθέσεις από ένοπλους αστυνομικούς.

Ο μοναχικός Easy (Kane Robinson) ζει στο The Kitchen αλλά σχεδιάζει να δραπετεύσει. Στη συνέχεια συναντά τον Benji (Jedaiah Bannerman), έναν 12χρονο, του οποίου η μητέρα μόλις πέθανε και ψάχνει κάποιον να γεμίσει τον χώρο στη ζωή του.

Ένα σκηνοθετικό ντεμπούτο και για τους δύο συν-σκηνοθέτες, τον βραβευμένο με Όσκαρ ηθοποιό Daniel Kaluuya και τον Kibwe Tavares, το The Kitchen είναι μια ιστορία που δεν έχει πολλά να ζηλέψει από κλασικές ταινίες του είδους. Το κοινωνικό χάσμα δίνει τροφή για τους σεναριογράφους.

Η σκηνοθεσία των Kaluuya και Tavares είναι μακράν το ισχυρότερο ατού της ταινίας. Από κινητικές σκηνές συγκλονιστικής έντασης μέχρι διαλογιστικές σεκάνς που κρυφοκοιτάζουν στην εσωτερικότητα των χαρακτήρων, η ταινία δεν κυματίζει ποτέ τη συναισθηματική της αποτελεσματικότητα.

Ο κόσμος του The Kitchen - ονομάζεται έτσι λόγω του γεγονότος ότι οι κάτοικοι χτυπούν κουτάλια σε κατσαρόλες και τηγάνια για να ειδοποιήσουν για μια εισερχόμενη επιδρομή της αστυνομίας - είναι καλά εκτελεσμένος. Τα χρώματα κυμαίνονται από τις πέτρινες και γκρι προσόψεις του αστικού τοπίου μέχρι και το steampunk του νέον και του ατμού.

Η ταινία φαίνεται πολύ καλά δουλεμένη αν κι έχει πάρει πολλά στοιχεία από άλλες ταινίες του είδους, κάτι όμως που τελικά δεν ενοχλεί ακριβώς, με τα νέον που ουρλιάζουν και τις απόκρημνες όψεις από γκρεμούς από σκυρόδεμα, όλα μοιάζουν να είναι στη θέση τους.

Ο χώρος στον οποίο εκτυλίσσεται η ιστορία είναι μάλλον πιο διακριτικός από την ίδια την ιστορία, η οποία καλύπτει μια οικεία περιοχή και χάνει κάποια ενέργεια καθώς προχωρά η ταινία. Παρόλα αυτά, ο Robinson και ο Bannerman είναι εξαιρετικοί, ξεπερνούν πολύ τις προσδοκίες του θεατή και σταθμίζουν το κόστος της πιο φτηνής παραγωγής που φαίνεται σε στιγμές.