Ο Στάθης Σούλης είναι ένας από τους νεαρότερους μαέστρους στην Ελλάδα

Το να γίνει κανείς μαέστρος δεν είναι καθόλου εύκολο, είναι ένα επάγγελμα δύσκολο και απαιτητικό που πρέπει να του δώσεις όλη σου τη ζωτική ενέργεια. Ο Στάθης Σούλης είναι ένας από τους πιο νέους και ταλαντούχους μαέστρους αυτή τη στιγμή στη χώρα μας αλλά και στην Ευρώπη.

Το CNN Greece βρέθηκε με τον Στάθη Σούλη και μίλησε μαζί του για το επάγγελμα του μαέστρου αλλά και για το πως είναι να κάνεις μία τέτοια δουλειά στην Ελλάδα.

Γεννήθηκε στην Αθήνα το 1989, ενώ μεγάλωσε στη Ζάκυνθο, από την οποία και κατάγεται. Σε ηλικία τεσσάρων ετών ξεκίνησε τα πρώτα μαθήματα μουσικής, τα οποία περιλάμβαναν πιάνο και θεωρητικά στο Δημοτικό Ωδείο Πατρών, με καθηγητή τον κ. Γ. Γεωργακόπουλο.

Το 2006 πήρε το πτυχίο Αρμονίας με τον βαθμό άριστα παμψηφεί, από το ωδείο Δημήτρης Μητρόπουλος, αποσπώντας το πρώτο βραβείο για τις επιδόσεις του. Από το έτος 2007 και έπειτα συνεργάζεται ως κορεπετίτορ (συνοδεία πιάνου) με γνωστούς σολίστ της Εθνικής Λυρικής Σκηνής, όπως, Αντώνης Κορωναίος, Διονύσιος Σούρμπης, Ειρήνη Κυριακίδου, Ελένη Βουδουράκη σε συνεργασία με τον Μαέστρο Παναγή Μπαρμπάτη και την Ορχήστρα νυκτών εγχόρδων «Απόλλων Μουσηγέτης».

Έχει λάβει μέρος σε διεθνή φεστιβάλ μουσικής και χορωδιών. Παράλληλα από το 2007 είναι φοιτητής στο Τμήμα Μουσικών Σπουδών του Ιονίου Πανεπιστημίου με ειδίκευση τη Διεύθυνση Ορχήστρας (Τάξη Μίλτου Λογιάδη) και έχει διευθύνει έργα για σύνολα και ορχήστρα, καλύπτοντας το φάσμα όλων των μουσικών εποχών. Επίσης από το 2008 διατελεί μέλος της χορωδίας και του φωνητικού συνόλου του τμήματος, υπό την διεύθυνση της κ. Καλδή Μιράντας.

Έχει συμμετάσχει σε διεθνή σεμινάρια διεύθυνσης Ορχήστρας και έχει διευθύνει τη MAV Symphony Orchestra της Βουδαπέστης. Έχει διευθύνει την Ορχήστρα του Ιονίου Πανεπιστημίου, μαζί με την χορωδία του Αρσακείου Τοτσίτειου Σχολείου Εκάλης στην παραγωγή «Λιλιπούπολη», που πραγματοποιήθηκε στο Μέγαρο Μουσικής Αθηνών.

Ακολουθεί ολόκληρη η συνέντευξη του μαέστρου Στάθη Σούλη:

Από πότε ασχολείσαι με την μουσική και πια ήταν η αφορμή να ξεκινήσεις με το επάγγελμα του μαέστρου;

Στάθης Σούλης: Πάμε αρκετά πίσω, αυτό που με έβαλε στη μουσική ήταν ένα φανταστικό πιάνο, βάζοντας τα δάχτυλα μου στον αέρα και κάνοντας πως παίζω, σαν παιδί πάντα. Κατάγομαι από Ζάκυνθο κι από εκεί κατάγομαι και έχω πολύ έντονα μουσικά ερεθίσματα. Ο πατέρας μου είχε πάντα μεράκι να ασχοληθεί με το τραγούδι αν και δεν είναι μουσικός. Στα 4 μου ξεκίνησα με τη μουσική επίσημα. Οι γονείς μου ήθελαν να εξασφαλίσουν τα πρώτα βήματα στη μουσική έτσι πήγαινα στο ωδείο στην Πάτρα κάθε εβδομάδα με το πλοίο από τη Ζάκυνθο. Στο δημοτικό ωδείο της Πάτρας έκανα τα πρώτα μαθήματα. Αισθάνομαι ευγνώμων που οι γονείς μου με βοήθησαν τόσο πολύ.

Πώς βλέπεις τη μουσική στην Ελλάδα; Πιστεύεις πως είναι καλό το επίπεδο;

Στάθης Σούλης: Διανύουμε μία εποχή που στην Ελλάδα έχουν επιστρέψει άνθρωποι οι οποίοι έχουν κάνει σοβαρά πράγματα στο εξωτερικό. Αυτό ισχύει για την κλασική μουσική αλλά και για την τζαζ. Σπούδασα στο Ιόνιο Πανεπιστήμιο και ξέρω πως ο κόσμος της κλασικής παιδείας, της παραδοσιακής και της τζαζ είναι από τους πιο ανεπτυγμένους αυτή τη στιγμή στην Ελλάδα. Ναι, το επίπεδο είναι πολύ καλό. Από το 2012 που είμαι σε επαφή με τις ορχήστρες στην Ελλάδα, το επίπεδο δεν ήταν πάντα τόσο καλό. Τώρα αυτό έχει αλλάξει.

Υπάρχει ανταγωνισμός στο επάγγελμα του μαέστρου;

Στάθης Σούλης: Έχει αυξηθεί ο ανταγωνισμός από παλιότερα σίγουρα. Μπορεί κανείς να σπουδάσει την τέχνη του μαέστρου στο Πανεπιστήμιο αλλά και σε ωδείο. Οπότε καταλαβαίνεις πως υπάρχει μεγάλη προσφορά μιας και η εκπαίδευση είναι σχεδόν η ίδια και στα δύο αυτά μέρη. Όλο και περισσότεροι νέοι ακολουθούν το επάγγελμα του μαέστρου και μάλιστα πολλοί από αυτούς το κάνουν αυτό εκτός Ελλάδας.

Υπάρχουν μαέστροι στην Ελλάδα;

Στάθης Σούλης: Τώρα πλέον έχουμε, παλιότερα ήταν πιο σπάνιοι. Εγώ με τη Φαίδρα Γιαννέλου είμασταν οι πιο νέοι μαέστροι στην Ελλάδα, είχαμε μάλιστα και τον ίδιο δάσκαλο. Ο κόσμος του μαέστρου επεκτείνεται όμως αλλά και πάλι δεν είναι πολλοί, δηλαδή στην Ελλάδα θα βρεις 15 μαέστρους. Αλλά είναι και οι ορχήστρες πιο λίγες στην Ελλάδα. Τα πόστα είναι περιορισμένα. Οι μόνιμοι μαέστροι είναι λίγοι.

Τελικά τι είναι αυτό που κάνει ένας μαέστρος, πρακτικά.

Στάθης Σούλης: Είναι μία ολόκληρη γλώσσα επικοινωνίας που ξεκινάει από το σώμα του μαέστρου. Όλο το παιχνίδι και το ταλέντο του μαέστρου φαίνεται στις πρόβες, το πόσο μεταδοτικότητα έχει προς τους μουσικούς του. Η μεταδοτικότητα είναι πολύ σημαντική και το πόσο πολύ μπορεί ένας μαέστρος να εμπνεύσει τους μουσικούς. Κάθε κίνηση σημαίνει και κάτι, τίποτα δεν είναι τυχαίο σε αυτά που κάνει ένας μαέστρος.

Είναι αλήθεια πως ένας μαέστρος «ζορίζεται» σωματικά πάνω στη σκηνή;

Στάθης Σούλης: Ναι είναι αλήθεια μιας και είναι όλο πολύ σωματικό, κι έχει συμβεί πολλές φορές ο μαέστρος να καταρρεύσει πάνω στη σκηνή. Εγώ για παράδειγμα όταν διηύθυνα την παράσταση για το Sweenie Todd είχα δυσκολευτεί πολύ μιας και το έργο έχει πολλά έντονα σημεία. Αλλά ναι αυτό μπορεί να συμβεί. Οι παλμοί της καρδιάς ενός μαέστρου σίγουρα ανεβαίνουν αλλά όμως και η ψυχική ενέργεια είναι σημαντική για έναν μαέστρο.

Τι είναι αυτό που σε δυσκολεύει πάνω στο podium του μαέστρου;

Στάθης Σούλης: Στην αρχή πήγαινα για καριέρα κλασικού πιανίστα. Και ξέρω πολύ καλά πως αν ένας πιανίστας πατήσει λάθος νότα, όλα καταστρέφονται. Όταν αποφάσισα να γίνω μαέστρος που έφυγε εντελώς το άγχος πάνω στη σκηνή. Οι μαέστροι βέβαια έχουν άλλα προβλήματα, μιας κι έχουν την ευθύνη για όλους τους μουσικούς και το έργο. Το έργο δεν το παίζει ο μαέστρος το παίζουν οι μουσικοί, αλλά όμως ο μαέστρος έχει την ευθύνη για όλους.

Ποιοι είναι οι μαέστροι που σε έχουν σημαδέψει;

Στάθης Σούλης: Το πρότυπο μου αλλά και ο λόγος για τον οποίο ασχολήθηκα με το επάγγελμα του μαέστρου ήταν ο δάσκαλος μου ο Μίλτος Λογιάδης. Με έχει επηρεάσει τόσο πολύ ο Μίλτος. Μόλις τον γνώρισα κατάλαβα πολλά πράγματα για την τέχνη της μουσικής. Ένας άλλος μαέστρος που λατρεύω είναι ο Κάρλος Κλάιμπερ, Αυστριακός, μαέστρος από τους πιο σπάνιους και ταλαντούχους. Ένας άλλος μαέστρος είναι ο Λέοναρντ Μπερνστάιν τον οποίο εκτιμώ αλλά και ο Γκουστάβο Ντουνταμέλ, ένας άνθρωπος που με έχει επίσης επηρεάσει πολύ.