Η αμφιλεγόμενη ιστορία του σατανισμού στα παρασκήνια του Χόλιγουντ

Για αιώνες, εκείνοι που παρασύρονται από μια καλή θεωρία συνωμοσίας βρίσκουν συχνά γοητεία στην ιδέα ότι η σατανική λατρεία είναι η μόνη λογική εξήγηση για τη διαφθορά του κόσμου και τα άλλα «αρρώστια» που βλέπουμε γύρω μας. Ωστόσο, αυτό το φαινόμενο έχει χρησιμοποιηθεί συχνά ως αποδιοπομπαίος τράγος για να κατηγορήσει τους ανθρώπους όταν δεν ταιριάζουν σε προκαθορισμένα κοινωνικά καλούπια.

Υπήρξαν αμέτρητες περιπτώσεις κατά τη διάρκεια της σύγχρονης ιστορίας που υποδηλώνουν ότι όσοι ενδιαφέρονται να πολεμήσουν τις απειλές του Σατανισμού στην πραγματικότητα ασχολούνται περισσότερο με την «απειλή» της θηλυκότητας, της ελευθερίας του λόγου και της αμφισβήτησης της εξουσίας.

Τα περιστατικά των μαγισσών του Σάλεμ, που έγιναν μεταξύ 1692 και 1693, είναι ένα κραυγαλέο παράδειγμα γυναικών που στοχοποιούνται από την κοινωνία λόγω της έλλειψης τήρησης των αναμενόμενων γυναικείων κανόνων. Οι γυναίκες κατηγορήθηκαν ότι ήταν μάγισσες και λάτρευαν τον διάβολο, κι έτσι οδηγήθηκαν σε βασανιστήρια και θάνατο. Αυτό είναι μόνο ένα παράδειγμα – εδώ και χρόνια, άνθρωποι δικάζονταν και εκτελούνταν επειδή υποτίθεται ότι λάτρευαν την κόκκινη φιγούρα του Διαβόλου, και το φαινόμενο εξακολουθεί να είναι παρόν στην κοινωνία σήμερα.

Αυτές τις μέρες, το διαδίκτυο διευκολύνει τους συνωμότες σε όλο τον κόσμο έτσι ώστε να αναλύσουν τα μέσα ενημέρωσης και τις διάσημες περσόνες για σημάδια πιθανής λατρείας του διαβόλου. Πολλοί συνωμοσιολόγοι συνδέουν τον σατανισμό με την κακοποίηση παιδιών, υποδηλώνοντας ότι ορισμένες διασημότητες έχουν επιδοθεί σε τελετουργικές θυσίες ως τρόπο για να γίνουν περισσότερο διάσημοι ή πως έχουν πιει το αίμα παιδιών για να διατηρήσουν τη νεανική τους εμφάνιση (πολλοί συνωμοσιολόγοι φαίνεται να ξεχνούν την εξέχουσα θέση της βιομηχανίας της πλαστικής χειρουργικής).

Ωστόσο, ο «Σατανικός Πανικός» άρχισε να επιταχύνεται στις δεκαετίες του 1980 και του 1990, κυρίως στις Ηνωμένες Πολιτείες – μια χώρα όπου ο θρησκευτικός φανατισμός είναι εντυπωσιακά εμφανής σε πολλούς τομείς. Αρκεί να γυρίσετε το βλέμμα σας στις τρεις περιπτώσεις του Δυτικού Μέμφις από το 1994 – όπου πολλά έφηβα αγόρια κατηγορήθηκαν ψευδώς για δολοφονίες παιδιών σε ένα τελετουργικό λατρείας του διαβόλου – για να δείτε τα μαμούθ αποτελέσματα του λεγόμενου «Σατανικού Πανικού».

Ένας από τους τρεις κατηγορούμενους εφήβους, ο Damien Echols, καταδικάστηκε σε θάνατο με θανατηφόρα ένεση, αν και τελικά αποφυλακίστηκε το 2011. Όταν καταδικάστηκε, πολλά από τα στοιχεία που χρησιμοποιήθηκαν εναντίον του αφορούσαν το ενδιαφέρον του για συγκροτήματα όπως οι Metallica, φορώντας σκούρα ρούχα και εκφράζοντας ενδιαφέρον για τη Wicca. Ο έφηβος είχε πολλά άλλοθι που αποδείκνυαν ότι δεν συμμετείχε στις δολοφονίες.

Όσο αφορά τώρα την βιομηχανία του Χόλιγουντ, εδώ τα πράγματα είναι ακόμη πιο «σπβαρά».

Η σειρά από βίαια εγκλήματα της οικογένειας Manson, με πιο αξιοσημείωτη τη δολοφονία της Sharon Tate-LaBianca το 1969, ήταν σημαντικές στιγμές στην ιστορία του Χόλιγουντ και του «Σατανικού Πανικού». Το πιο διάσημο θύμα των εγκλημάτων ήταν η επιτυχημένη ηθοποιός Sharon Tate, η οποία τότε ήταν έγκυος με ένα παιδί από τον σύζυγό της, τον σκηνοθέτη του Rosemary's Baby, Roman Polanski.

Όσο αφορά τώρα τη μουσική, για The White Album των Beatles, η Joan Didion έγραψε: «Πολλοί άνθρωποι που γνωρίζω στο Λος Άντζελες πιστεύουν ότι η δεκαετία του '60 τελείωσε απότομα στις 9 Αυγούστου 1969, ακριβώς τη στιγμή που η πληροφορία για τις δολοφονίες στο Cielo Drive ταξίδεψε σαν πυρκαγιά σε όλο τον κόσμο και κατά μία έννοια αυτό είναι αλήθεια. Η παράνοια για τον σατανισμό εκπληρώθηκε».

Η ένταση συνέχισε να αυξάνεται στις Ηνωμένες Πολιτείες με τα χρόνια και μέχρι τις δεκαετίες του 1980 και του 1990, είχαν γυριστεί αρκετές ταινίες τρόμου που εξερευνούσαν τον σατανισμό - με περισσότερη γραφική βία από ποτέ -, αφήνοντας πολλούς ανθρώπους να φοβούνται ακόμη περισσότερο τον Διάβολο.

Από το The Omen (μία από τις ταινίες με τις υψηλότερες εισπράξεις του 1976) μέχρι τον βραβευμένο με Όσκαρ θρησκευτικό υπερφυσικό τρόμο The Exorcist, το Χόλιγουντ έβγαζε παραγωγές που αντικατέστησαν τον ακόμη μεγαλύτερο φόβο για τον διάβολο στο κοινό.

Επιπλέον, το Rosemary's Baby, το οποίο περιλαμβάνει μια σκηνή όπου η Rosemary, την οποία υποδύεται η Mia Farrow, βιάζεται από τον Σατανά, ήταν μια άλλη σημαντική ταινία τρόμου που τρομοκρατούσε πολλούς θεατές με την εξερεύνηση της αποκρυφιστικής δραστηριότητας και του σατανισμού.

Έτσι, από ταινίες για τον σατανισμό που υποκινούν εκτεταμένο φόβο, μέχρι συνωμοσίες που υποδηλώνουν ότι οι διασημότητες πέτυχαν την επιτυχία τους μέσω μυστικών τελετουργιών λατρείας του διαβόλου, το Χόλιγουντ και ο «Σατανικός Πανικός» ήταν πάντα άρρηκτα συνδεδεμένα.

Φαίνεται ότι, ενώ ο «Σατανικός Πανικός» δεν είναι τόσο αχαλίνωτος όσο πριν από μερικές δεκαετίες, οι φόβοι για τον σατανισμό στο Χόλιγουντ, καθώς και στη μουσική βιομηχανία, εξακολουθούν να είναι ισχυρά θέματα συζήτησης μεταξύ των θεωρητικών συνομωσιολόγων.