Bookreads: Όταν ο Benjamin Weissman ανακάλυψε πως το σώμα είναι πηγή λογοτεχνίας

Η συλλογή ιστοριών του Benjamin Weissman που κυκλοφόρησε πριν απο αρκετά χρόνια, ακόμη όμως καταφέρνει να μας στοιχειώνει. Ο τίτλος της συλλογής είναι «Headless» και η γραφή του Weissman (εντελώς άγνωστος στο ελληνικό κοινό δυστυχώς) μας οδηγεί σε έναν κόσμο γεμάτο με σωματικά υγρά, βία και αίμα, που μπορεί όντως να είναι κάτι σαν την κόλαση, αλλά είναι μια κόλαση με μια παράξενη γοητεία τελικά, μία γοητεία που προέρχεται όμως από το ίδιο μας το σώμα.

Τελικά αυτό που κάνει ο Weissman είναι να αντλεί χιούμορ και έμπνευση μέσα από τραγελαφικά περιστατικά που περιλαμβάνουν τον Χίτλερ που κάνει σκι και πολλά κιλά σάρκας.

Αν και οι ιστορίες του Weissman αποφεύγουν τον ρεαλισμό, ταυτόχρονα απολαμβάνουν υπερρεαλιστικές περιγραφές των σωματικών λειτουργιών σε όλο τους το «απαράδεκτο» αλλά ξεκαρδιστικό μεγαλείο. Ο Weissman, προφανώς ένας άπληστος σκιέρ, γεμίζει τις πλαγιές των ιστοριών του με τόσες εκκριτικές γελοιότητες που μετά από λίγο οι «αγενείς» και «βρώμικες» και «άρρωστες» λέξεις και φράσεις γίνονται κανονικοί τρόποι συμπεριφοράς που μπορεί, ή όχι, να ανυψώσουν και να μετριάσουν την ευχαρίστηση και τον πόνο της ζωής.

Οι χαρακτήρες του σχετίζονται με έναν ουσιαστικό τρόπο με τα άθλια συμβάντα τους γιατί αυτά τα πράγματα είναι τα γεγονότα που τελικά τους περιγράφουν καλύτερα. Τα αγόρια στραγγαλίζουν τις μαμάδες τους, το χρώμα του χιονιού είναι κίτρινο και μια γρήγορη μαχαιριά σε μια σφαγίτιδα φλέβα είναι μέρος μιας πολύτιμης καθημερινής ύπαρξης. Μπορεί όλα αυτά να μοιάζουν ακραία, μπορούν όμως, πάντα μέσω της λογοτεχνίας, να καταφέρουν να σε σώσουν.

Η συλλογή διηγημάτων «Headless» σίγουρα πρέπει σύντομα να μεταφραστεί από κάποιον εκδότη στην Ελλάδα μιας και έχουμε ανάγκη μία τόσο αστεία, ακραία αλλά ταυτόχρονα αναζωογονητική λογοτεχνία.