Πεσμένα φύλλα: Η νέα ταινία του Άκι Καουρισμάκι είναι βάλσαμο στην καρδιά

Τον Άκι Καουρισμάκι τον γνωρίζουμε καλά από παλιά, πλέον δεν γίνεται αν δεν δούμε μία ταινία του κάθε δύο χρόνια, πολυγραφότατος και πάντα ενεργός, μας χαρίζει κλασικές ταινίες, ταινίες που ναι μεν εκτυλίσσονται σήμερα, μοιάζουν όμως να έρχονται από μία άλλη εποχή, ξεχασμένη μέσα στο χρόνο αλλά και στις καρδιές μας.

Η νέα του ταινία «Πεσμένα Φύλλα» ακολουθεί πάλι την παλιά, καλή συνταγή του σκηνοθέτη, λίγο ρετρό αίσθημα, λίγο πολιτικό σχόλιο, αγάπη, καταστροφή αλλά στο τέλος το φως μπαίνει ξανά μέσα, αφήνοντας σε ικανοποιημένο και με ένα θετικό αίσθημα στο στήθος. Στις ταινίες του Καουρισμάκι όλα μοιάζουν πολύ μινιμαλιστικά, κι όμως από πίσω για να στηθεί όλο αυτό το σκηνικό, κρύβεται πολύ μεράκι και δουλειά από τον σκηνοθέτη και το συνεργείο του. Κάθε του ταινία είναι ένα ποίημα καλοδουλεμένο αλλά και τρυφερό τελικά, η ψυχράδα κάποιων άλλων Ευρωπαίων σκηνοθετών δεν τον ακουμπάει τον Φιλανδό.

Το χιούμορ είναι διάχυτο στην ταινία με την μορφή πολύ κοφτών διαλόγων, κι όμως ο σκηνοθέτης εδώ σου αφήνει χώρο να επιλέξεις αν αυτό που βλέπεις είναι τελικά αστείο. Στην αίθουσα το γέλιο ήταν παντού και μάλιστα σε πολλές στιγμές που θα έλεγες πως οι σκηνές ήταν μάλλον τραγικές. Ο Καουρισμάκι έχει έναν τρόπο να κάνει τα δράματα της ζωής μας λίγο πιο φωτεινά και μέσω του έξυπνου χιούμορ να σχολιάζει πολλά κοινωνικά ζητήματα των ημερών.

Οι διάλογοι είναι λιτοί και οι ηθοποιοί ποτέ δεν φλυαρούν, όλα χτίζονται πάνω στις χειρονομίες και στις κινήσεις των ματιών, οι ερμηνείες είναι τόσο καλά δουλεμένες που πραγματικά σε πονάει να βλέπεις τις εκφράσεις των ηθοποιών. Η κάθε τους έκφραση λέει πολλά περισσότερα απ’ ότι γράφει τελικά το σενάριο – κι εκεί ακριβώς βρίσκεται και το μεγαλείο του σκηνοθέτη.

Ξεκίνησε την καριέρα του σκηνοθετώντας μαζί με τον αδελφό του Μίκα Καουρισμάκι. Η πρώτη του ταινία Έγκλημα και Τιμωρία (1983) ήταν μια μεταφορά του διάσημου μυθιστορήματος του Ντοστογιέφσκι στη σύγχρονη ζωή στο Ελσίνκι. Είναι γνωστός για την ταινία του «Ο Ανθρωπος χωρίς παρελθόν» (2002), η οποία κέρδισε το μεγάλο βραβείο στο Διεθνές Φεστιβάλ Κινηματογράφου Καννών το 2002 και ήταν υποψήφια για το Όσκαρ Καλύτερης Ξενόγλωσσης Ταινίας (2003). Ο Άκι Καουρισμάκι δεν παραβρέθηκε στην τελετή απονομής των Όσκαρ το 2003 διαμαρτυρόμενος για τον πόλεμο στο Ιράκ.

Και στα «Πεσμένα Φύλλα» όμως υπάρχει ένα έντονο αντιπολεμικό στοιχείο, με την πρωταγωνίστρια να ακούει τα νέα από τον πόλεμο στην Ουκρανία σε πολλές σκηνές, φυσικά από το ραδιόφωνο. Η ιστορία είναι απλή, μία γυναίκα που εργάζεται σε διάφορες δύσκολες δουλειές, φτωχή και μόνη στη ζωή, γνωρίζει έναν αλκοολικό εργάτη και ερωτεύονται, στην πορεία όμως οι πορείες τους χάνονται λόγω τυχαίων γεγονότων, κι έτσι ο ένας αναζητάει τον άλλο μέσα στην ίδια πόλη.

Τα «Πεσμένα Φύλλα» σίγουρα θα ικανοποιήσουν τους φανατικούς των χρωμάτων, των άβολων σιωπών και των ανεκπλήρωτων ερώτων. Μία ταινία που πραγματικά σε κάνει στο τέλος να αισθάνεσαι καλά για την ίδια σου την ύπαρξη.