Οι 5 ηχογραφήσεις της Μαρίας Κάλλας που πρέπει να ακούσετε οπωσδήποτε

Στις 2 Δεκεμβρίου συμπληρώνονται 100 χρόνια από τη γέννηση της Μαρίας Κάλλας και ο Guardian ξεχώρισε τις πέντε ηχογραφήσεις της που πρέπει να ακούσει οπωσδήποτε όποιος θέλει να κάνει μια πρώτη γνωριμία με το τεράστιο έργο της θρυλικής Ελληνίδας σοπράνο.

«Τραβιάτα»

Από πολλές απόψεις, η Βιολέτα στην «Τραβιάτα» είναι ο τέλειος ρόλος της Κάλλας. Η αφοσίωσή της στην καταδικασμένη ηρωίδα του Βέρντι είναι σταθερά συγκλονιστική και ερμηνεύεται πάντα με απόλυτη προσήλωση. Υπάρχουν τουλάχιστον τέσσερις ηχογραφήσεις της Κάλλας για τη «La Traviata», όλες πολύ καλές με διαφορετικούς τρόπους. Αυτή που πρέπει να έχετε είναι πιθανώς η ζωντανή ηχογράφηση του 1955 στη Σκάλα, υπό τη διεύθυνση του Carlo Maria Giulini. Αλλά φροντίστε να αναζητήσετε και τα πολύτιμα βίντεο κλιπ από τη ζωντανή ηχογράφηση της Λισαβόνας το 1958, τα οποία περιέχουν πολύτιμες στιγμές.

«Νόρμα»

Ένας από τους χαρακτηριστικούς ρόλους της Κάλλας, ακόμη και στην περίοδο της παρακμής της. Τραγουδισμένη πάντα με μεγάλη μαεστρία, η ταύτιση με την ιέρεια Νόρμα είναι τόσο πλήρης που συχνά είναι δύσκολο να διαχωρίσεις τη γραφή του Μπελίνι για τον τραγική κεντρική του ηρωίδα από την ερμηνεία της Κάλλας. Η «Νόρμα» του 1952, ηχογραφημένη στο ντεμπούτο της στο Κόβεντ Γκάρντεν και υπό τη διεύθυνση του Vittorio Gui, την βρίσκει στην καλύτερη φωνή της και θεωρείται σημείο αναφοράς. Μπορείτε επίσης να δείτε την Κάλλας μπορεί να τραγουδά την άρια «Casta Diva» της «Νόρμα» στην συναυλιακή ταινία «Callas - Paris, 1958» που προβάλλεται αυτή την εβδομάδα στους ελληνικούς κινηματογράφους.

«Τόσκα»

Η όπερα του Πουτσίνι (1899) είναι αυτή με την οποία η Κάλλας συνδέεται συχνότερα σήμερα. Αυτό οφείλεται εν μέρει στη σύγχρονη συναισθηματοποίηση της Κάλλας ως μάρτυρα της όπερας, κάπως σαν την ίδια τη Φλόρια Τόσκα. Σε μεγάλο βαθμό οφείλεται στο γεγονός ότι υπάρχει ένα πλήρες βίντεο της εκπληκτικής ερμηνείας της στη δεύτερη πράξη με τον απαράμιλλο Σκάρπια του Tito Gobbi από το Κόβεντ Γκάρντεν το 1958. Η Κάλλας ηχογράφησε επίσης δύο φορές την «Tosca», και πάλι είναι η παλαιότερη εκδοχή στούντιο υπό την αριστοτεχνική διεύθυνση του Victor de Sabata όπου βρίσκεται στα καλύτερά της.

«Λουτσία ντι Λαμερμούρ»

Η προδομένη και τραυματισμένη ηρωίδα του Ντονιτσέτι, βασισμένη στο ιστορικό μυθιστόρημα του Ουόλτερ Σκοτ «Η νύφη του Λαμερμούρ» του 1819, προσέφερε στην ιταλική όπερα μερικές από τις πιο ολοκληρωμένες στιγμές της και στην Κάλλας έναν από τους καλύτερους ρόλους της. Έκανε δύο ηχογραφήσεις στο στούντιο, αλλά, για την ενστικτώδη ένταση και την άμεση σύνδεση με αυτό που την έκανε τόσο ξεχωριστή, είναι η ζωντανή «Λουτσία» υπό τον Herbert von Karajan στο Βερολίνο το 1956 που ξεχωρίζει. Ο ήχος δεν είναι τέλειος όπως στο στούντιο, αλλά η ερμηνεία της Κάλλας είναι συναρπαστική, ευαίσθητη και σε άλλο επίπεδο.

«Πάρσιφαλ»

Είναι δυνατόν; Η Κάλλας να ερμηνεύει Βάγκνερ; Κι όμως το έκανε, και μάλιστα συναρπαστικά καλά, αν και μόνο στα πρώτα χρόνια της καριέρας της. Εκείνη την εποχή είχε στο ρεπερτόριό της την Μπρουνχίλντε από τη «Βαλκυρία» και την Ιζόλδη από το «Τριστάνος και Ιζόλδη». Στην πρώτη της δουλειά σε στούντιο το 1949, η Κάλλας ηχογράφησε το «Liebestod» της Ιζόλδης στα ιταλικά. Αλλά η κορυφαία ηχογράφηση Βάγκνερ της Κάλλας είναι η Κούντρι της (και πάλι στα ιταλικά) σε μια πλήρη ηχογράφηση του «Πάρσιφαλ» υπό τον Vittorio Gui από τη Ρώμη το 1950. Μια ερμηνεία της υψηλότερης κλάσης και μια σημαντική υπενθύμιση της καλλιτεχνικής γκάμας της Κάλλας.