O Joseph Roth κοιτάει εντός μας μέσω ενός τυφλού καθρέπτη

Ο «Τυφλός Καθρέπτης» είναι ένα κείμενο όχι τόσο γνωστό στην βιβλιογραφία του Αυστριακού συγγραφέα. Οι περισσότεροι τον γνωρίζουν από βιβλία όπως «Το εμβατήριο του Ραντέσκυ» και «Hotel Savoy».

Ο «Τυφλός Καθρέπτης» είναι μία πολύ εσωτερική ιστορία που λειτουργεί περισσότερο όπως ακριβώς εξηγεί ο τίτλος: σαν ένας καθρέπτης όπου η πρωταγωνίστρια αδυνατεί να δει το είδωλο της.

Η Φίνι ενηλικιώνεται σε ένα φτωχό και πικρόχολο περιβάλλον στη Βιέννη του Πρώτου Παγκοσμίου Πολέμου.

Η ζωή -«σιδερένια» και δύσκολη - τσακίζει τα όνειρό της, συρρικνώνει τις επιλογές της, ενοχοποιεί την αναδυόμενη θηλυκότητα της.

Η αφήγηση σε αρπάζει από την αρχή και δεν σε αφήνει καθόλου.

Το θέμα μοιάζει κάπως ασήμαντο και «μικρό», αλλά λειτουργεί με τέτοιο τρόπο (λόγω της αριστοτεχνικής αφήγησης του Roth) έτσι ώστε κάνει τον αναγνώστη να θέλει να μάθει κι άλλα για την απογοήτευση και τον φόβο της Φίνι.

Σε μια επαρχιακή πόλη, ένας μοναχικός, περιπλανώμενος άντρας ερωτεύεται «το κορίτσι στο παράθυρο» ενώ παράλληλα έχει δεσμό με μια γυναίκα.

Ο έρωτάς του, ανεκπλήρωτος. Θα κληθεί να πάρει μια σημαντική απόφαση στη σκιά του αναπόφευκτου. Η Φίνι είναι ένας χαρακτήρας που τον βλέπουμε κάθε μέρα στο δρόμο μας, ίσως ακόμη και να είμαστε εμείς οι ίδιοι, άνθρωποι ταλαιπωρημένοι, άνθρωποι κουρασμένοι και φοβισμένοι με το μέλλον που τους επιφυλάσσει η ζωή.

Τον «Τυφλό Καθρέπτη» ο Roth τον γράφει το 1925, είχε ήδη όμως βυθιστεί στον τρόμο του εθισμού στο αλκοόλ. Κάποιοι λένε πως αυτό το γεγονός επηρέαζε πολύ το γράψιμο του, κάνοντας το λίγο πιο συναισθηματικό απ’ ότι συνήθιζε.

Το 1937 είναι η χρονιά που ο Joseph Roth θα ασπασθεί και επίσημα τον Καθολικισμό και μάλιστα θα βαπτιστεί. Τον Νοέμβριο του 1937 επανέκαμψε στο Παρίσι. Κατέλυσε στο ξενοδοχείο «Foyot», μόνιμο χώρο διαμονής του, όταν βρισκόταν στη γαλλική πρωτεύουσα. Εκείνη ήταν και η περίοδος που παραδόθηκε πλήρως στον δαίμονα του αλκοόλ.

Στα δύο κείμενα του που παρουσιάζονται στον «Τυφλό Καθρέπτη» βρίσκουμε εικόνες της καθημερινότητας, αναδεικνύοντας τις συνθήκες που διαμορφώνουν τη μοναδικότητα της ανθρώπινης ύπαρξης και οδηγούν σε προσδοκίες που δεν πραγματοποιούνται ποτέ. Ένα βιβλίο που αξίζει να διαβάσεις αν σου αρέσει η καλότεχνη, εξομολογητική λογοτεχνία.