Girlfriend's Day: Το τιμιότερο neo-noir που μπορείς να δεις αυτή τη στιγμή στο Netflix

O Bob Odenkirk ξαναχτυπά και μάλιστα το ίδιο καλά όπως και την φορά που είδαμε το επικό «Nobody» στο Netflix. Το «Girlfriend's Day» είχε όλα τα στοιχεία μιας παραγωγής του Bob Odenkirk: Είναι ένας απίστευτος πολτός από βία, μιζέρια και φυσικά σκοτεινό Λος Άντζελες, ένα σύνολο με απερίγραπτα απολαυστική ανθρώπινη αποτυχία, λανθάνων ρομαντισμό και πολύχρωμους χαρακτήρες που σπάνε κόκαλα...στην κυριολεξία.

Η ιστορία είναι λίγο μπερδεμένη αλλά αυτό μόνο καλό είναι στην περίπτωση του «Girlfriend's Day». Ο Odenkirk έχει ένα εγγενές ταλέντο να θολώνει τις γραμμές ανάμεσα στην κωμωδία και στο ακραίο film noir, κάτι που μας αρέσει και μας κάνει να βλέπουμε με ευχαρίστηση ό,τι έχει κάνει μέχρι σήμερα, από το «Better Call Saul» μέχρι το «Nobody». Μπορεί όλοι του οι χαρακτήρες στο «Girlfriend's Day» να είναι πιο μαύροι και από το ίδιο το μαύρο χρώμα, ο ίδιος όμως μπαίνει πάντα στη μέση για να δώσει μια κωμική νότα στην ατμόσφαιρα. Και σίγουρα ο ίδιος έχει μελετήσει καλά τον όρο neo noir.

Φανταστείτε έναν κόσμο στον οποίο οι συγγραφείς ευχετήριων καρτών έχουν την ίδια πολιτιστική σημασία και βάρος με τους βραβευμένους με Εθνικό Βραβείο μυθιστοριογράφους και θα αρχίσετε να εκτιμάτε τον παραλογισμό στην καρδιά της ταινίας, της νέας σχεδόν βέβηλης ταινίας του Michael Paul Stephenson για το Netflix. Ο Stephenson, του οποίου οι μόνοι προηγούμενοι σκηνοθετικοί τίτλοι είναι ένα ζευγάρι καλοπροαίρετων ντοκιμαντέρ τρόμου (καλύτερη χειρότερη ταινία του 2009 και The American Scream του 2012), περνάει παράξενες στιγμές ζωντανεύοντας αυτήν την εναλλακτική πραγματικότητα, έστω και μόνο επειδή η υπόθεση στον πυρήνα της είναι εντελώς παράλογη.

Όλα γίνονται για μία και μόνο ευχετήρια κάρτα. Και ναι ο Odenkirk είναι ο καταραμένος συγγραφέας ευχητήριων καρτών που έχει writer's block και τελικά καταλήγει να εμπλέκεται σε ένα μυστηριώδες φόνο. Το καλό με την ταινία είναι πως δεν ξέρεις αν πρέπει να κλάψεις ή να γελάσεις με αυτά που βλέπεις στην οθόνη. Η ταινία κρατάει όλα τα «σωστά» κλισέ του noir και πετάει στα σκουπίδια όλα αυτά που σήμερα κάποιος ίσως να ονομάτιζε «αναχρονιστικά χωρίς λόγο».

Η πραγματική βιομηχανία των ευχετήριων καρτών βρίσκεται σε παρακμή τουλάχιστον από τη δεκαετία του '80 και ένα σκοτεινό σύννεφο κρέμεται πάνω από το μέλλον της τώρα που η ψηφιακή εποχή βρίσκεται σε πλήρη εξέλιξη. Το «Girlfriend's Day» ζητά από το κοινό του να ξεχάσει αυτό το γεγονός και να προσποιηθεί, ουσιαστικά, ότι η ψηφιακή εποχή δεν συνέβη ποτέ.

Πράγματι, το πιο κοντινό πράγμα στην πραγματική σύγχρονη τεχνολογία που βλέπουμε σε αυτήν την ταινία είναι μια τηλεόραση επίπεδης οθόνης σε ένα μπαρ, και ακόμη και το μπαρ έχει πάρει το όνομα του από τις ευχετήριες κάρτες. Αυτό το παράξενα ανιστορικό σκηνικό έχει πολλές δυνατότητες κωμωδίας, ακόμα κι αν ο Stephenson και οι σεναριογράφοι Bob Odenkirk, Eric Hoffman και Philip Zlotorynski οικοδομούν έναν κόσμο που φαίνεται σαν μια επιτυχημένη καρικατούρα του σημερινού Los. Angeles. Αξίζει να της δώσεις μία ευκαιρία, σίγουρα θα σου μείνει κάτι από όλο αυτό το pulp μακελειό.