Περπατώντας επάνω στο νερό: Tο νέο, ονειρικό έργο του Christo παραδόθηκε στο κοινό
O Christo Javacheff από τη Βουλγαρία, και η σύζυγός του Jeanne-Claude de Guillebon από το Μαρόκο υπήρξαν δύο θρύλοι της σύγχρονης τέχνης γιατί εγάπησαν το εφήμερο και τα έργα τους ήταν γεμάτα τόλμη. Από τη φύση στην εκτέλεση τους. Όταν το 2009 η Jeanne-Claude πέθανε, πολλοί πίστευαν ότι ο Christo θα έβαζε επίλογο στα έργα τέχνης του(ς). Έκαναν λάθος.
Μετά τη δουλειά τους “Wrapped Trees” στο Berower της Ελβετίας, χρόνια μετά το “The Gates” του Central Park της Νέας Υόρκης, στη συνέχεια του “τυλίγματος” της Pont Neuf στο Παρίσι με ύφασμα στο χρώμα της σαμπάνιας, ο Christo επιστρέφει στη δημιουργία κάνοντας το τοπίο καμβά, μεταμορφώνοντας τον κόσμο με τα υφάσματα του.
Αυτή τη φορά, το “όνειρο” δημιουργήθηκε μέσα στη λίμνη Ίζεο της Ιταλίας. Το έργο “The Floating Piers” (Πλωτές Αποβάθρες) εγκαινιάστηκε στις 18 Ιουνίου και τις 3 Ιουλίου 2016 μας καλεί να περπατήσουμε επάνω στο νερό καθώς οι κίτρινες, από αστραφτερό νάιλον διαδρομές του καλλιτέχνη συνδέουν δυο από τα νησιά της με την ηπειρωτική χώρα.
200.000 επιπλέοντες κύβοι νερού θα κάνουν το περπάτημα των επισκεπτών παιχνίδι, επιμένει ο καλλιτέχνης για το έργο που υπολογίζεται ότι κόστισε περίπου 11 εκ. δολάρια. “Η τέχνη είναι μία κραυγή ελευθερίας” είχε πει κάποτε ο καλλιτέχνης που εξομολογήθηκε πρόσφατα στους New York Times ότι δεν έχει την υπομονή του παρελθόντος για να περιμένει δεκαετίες για να πάρει άδεια εικαστικής παρέμβασης στο τοπίο. Είναι άλλωστε μεγάλος. Δεν έχει την πολυτέλεια της υπομονής.
Κάποτε ο Christo και το alter ego του “τύλιγαν” μία ακτή της Αυστραλίας με 95.600 τ.μ. συνθετικό ύφασμα.
Σήμερα, μόνος πλέον, ο 80χρονος καλλιτέχνης δημιούργησε ένα ιδιότυπο πλωτό μονοπάτι με 100.000 τ.μ. υφάσματος που οδηγεί τους επισκέπτες από το Σουλτζάνο στο Μόντε Ίζολα και στο Σαν Πάολο.
“Όπως και τα υπόλοιπα μας έργα, πρότζεκτ, είναι ελεύθερα για χρήση από το κοινό και μπορούν να έχουν πρόσβαση 24 ώρες το 24ωρό”, είπε ο καλλιτέχνης. “Δεν υπάρχουν εισιτήρια, ούτε εγκαίνια, ούτε συγκεκριμένη είσοδος ή έξοδος, δεν χρειάζεσαι κράτηση και φυσικά δεν υπάρχουν ιδιοκτήτες. Τα πλωτά μονοπάτια είναι μια προέκταση του κανονικού δρόμου και ανήκουν σε όλους μας” καταλήγει.
Ο διάδρομος, από 200.000 κύβους από πολυαιθυλένιο, καλυμμένους από απαστράπτον κίτρινο ύφασμα, εκτείνεται για τρία χιλιόμετρα πάνω στα νερά της λίμνης. Η λωρίδα του κίτρινου υφάσματος συνεχίζει για άλλο ενάμισι χιλιόμετρο στους δρόμους του Σουλτσάνο αλλά και του χωριού Πεσκέρα Μαράλιο, στην άλλη πλευρά. Η ιδέα γεννήθηκε στο μυαλό του Christo και της Γαλλίδας καλλιτέχνιδας Jean-Claude -συντρόφου του στην τέχνη και τη ζωή - το 1970 αλλά τότε δεν μπόρεσαν να την υλοποιήσουν.
Σχεδόν 40 χρόνια αργότερα το έργο του Christo περιμένει τους νομάδες του.