Τίνα Τάρνερ: οι άγνωστες ιστορίες πίσω από 10 μεγάλες επιτυχίες της

Η Τίνα Τάρνερ, που έφυγε από τη ζωή στα 83 της, ηχογράφησε μεγάλες επιτυχίες χάρη στον μοναδικό της συνδυασμό από R&B, φανκ, ροκ και ποπ επιρροές και την ωμή δύναμη της χαρακτηριστικής φωνής της.

Τα τραγούδια αφηγούνται την ιστορία της από τα δύσκολα χρόνια στο πλευρό του κακοποιητικού Άικ Τέρνερ μέχρι την μεγάλη της επανεφεύρεση στη δεκαετία του ’80, με τη βοήθεια ενός βρετανικού synth pop συγκροτήματος.

Ιδού 10 από τα πιο αγαπημένα της τραγούδια και οι άγνωστες ιστορίες πίσω από αυτά, όπως τα επέλεξε το BBC.

1. River Deep, Mountain High (1966)

Εν μέσω της επιτυχίας που γνώριζε η Τίνα στο πλευρό του Άικ Τάρνερ στη δεκαετία του ’60, ο θρυλικός παραγωγός Φιλ Σπέκτορ της έκανε πρόταση να συνεργαστούν το 1966. Αν και το τραγούδι «River Deep, Mountain High» αποδίδεται στους Ike and Tina Turner, o Σπέκτορ δεν ήθελε τον ελεγχομανή Άικ στο στούντιο. Η Τίνα έμεινε έκπληκτη όταν διαπίστωσε ότι ο Σπέκτορ είχε συγκεντρώσει ολόκληρη ορχήστρα και χορωδία, για να δημιουργήσει το περίφημο Wall Of Sound του. «Ήμουν απλά ένα κορίτσι από το Τενεσί που έμπλεξε με τον Άικ και έγινε τραγουδίστρια», έγραψε στην αυτοβιογραφία της. «Δεν είχα δει ποτέ ξανά κάτι τέτοιο, παρά μόνο σε ταινίες». Το τραγούδι γνώρισε επιτυχία στην Ευρώπη αλλά απέτυχε στις ΗΠΑ, όπου δεν θεωρήθηκε αρκετά «μαύρο» για να είναι rhythm and blues ή αρκετά «λευκό» για να είναι ποπ.

2. Proud Mary (1971)

Αφού πρώτα οι Credence Clearwater Revival έκαναν επιτυχία το τραγούδι αυτό το 1969, ο Άικ και η Τίνα πήραν την κάντρι-ροκ μελωδία και την μετέτρεψαν σε έναν εκρηκτικό φανκ ύμνο στην ελευθερία. Το τραγούδι γνώρισε μεγάλη επιτυχία στις ΗΠΑ και κέρδισε βραβείο Grammy. Ήταν εκείνο που επέλεξε η Μπιγιονσέ για να τραγουδήσει το 2005 σε τιμητική βραδιά για την Τίνα, και τρία χρόνια μετά το είπαν μαζί ως ντουέτο στα βραβεία Grammy.

3. Nutbush City Limits (1973)

«A church house, gin house/a school house, outhouse». Με τις λίγες αυτές λέξεις στους στίχους η Τίνα είπε τα πάντα για το Νάτμπους του Τενεσί όπου μεγάλωσε. Το τραγούδι περιλαμβάνει κι άλλες αναμνήσεις από την παιδική της ηλικία, όπως όταν μάζευε μπαμπάκι στους αγρούς: «You go to the field on week days/And have a picnic on Labor Day». Τρία χρόνια μετά από αυτή την επιτυχία, η Τίνα βρήκε τη δύναμη να εγκαταλείψει τον βίαιο Άικ Τάρνερ.

4. Let’s Stay Together (1983)

Μετά το διαζύγιο η Τίνα έπρεπε να ξεκινήσει από την αρχή ως σόλο καλλιτέχνιδα. Η κρίσιμη στιγμή – που την οδήγησε σε ακόμη μεγαλύτερες επιτυχίες από πριν – ήταν όταν γνώρισε δύο μέλη του βρετανικού electro-pop συγκροτήματος Heaven 17. Ο Μάρτιν Γουέρ και ο Γκλεν Γκρέγκορι εκείνη την εποχή είχαν σχηματίσει το πρότζεκτ British Electric Foundation (Β.Ε.F.) και αναζητούσαν τραγουδίστρια για δύο διασκευές τους στο «Ball of Confusion» των Temptations και το «Let’s Stay Together» του Αλ Γκριν. Η Τίνα δεν είχε συμβόλαιο εκείνη την εποχή και δέχτηκε. Όταν μπήκε στα στούντιο Abbey Road δεν είδε άλλους μουσικούς και ρώτησε «πού είναι η μπάντα;», περιμένοντας ίσως μια ορχήστρα στο στυλ του Φιλ Σπέκτορ. Και έτσι μπήκαν στη ζωή και τη μουσική της τα συνθεσάιζερ…

5. What’s Love Got to Do With It (1984)

Το τραγούδι που την καθιέρωσε ως σόλο καλλιτέχνιδα, γραμμένο από τους Τέρι Μπρίτεν και Γκράχαμ Λάιλ, είχε προταθεί αρχικά στον Κλιφ Ρίτσαρντ, την Ντόνα Σάμερ και το ποπ συγκρότημα Bucks Fizz. Η Τίνα αρχικά το βρήκε πολύ ελαφρύ και ποπ, αλλά συμφώνησε να το ηχογραφήσει αν την άφηναν να το κάνει με το δικό της τρόπο - «με δύναμη, βαρύτητα και ωμό συναίσθημα», όπως είπε. Ήταν το μοναδικό της Νο. 1 τραγούδι στις ΗΠΑ – η ίδια στα 44 της έγινε η μεγαλύτερη σε ηλικία γυναίκα που καταφέρνει κάτι τέτοιο – και διακρίθηκε στα βραβεία Grammy.

6. Private Dancer (1984)

Το ομότιτλο τραγούδι από το πιο επιτυχημένο άλμπουμ της καριέρας της το είχε γράψει ο Μαρκ Νόπφλερ και το είχε μάλιστα ηχογραφήσει με τους Dire Straits to 1982, αλλά δεν το κυκλοφόρησε ποτέ γιατί θεωρούσε ότι δεν ταίριαζε σε ανδρική φωνή. Άλλωστε η ηρωίδα του ήταν μια εργάτρια του σεξ, κάτι που η Τίνα δήλωσε ότι δεν είχε καταλάβει αρχικά. «Δεν έφτασα ποτέ σε αυτό το σημείο στη ζωή μου», έγραψε στην αυτοβιογραφία της. «Αλλά θεωρώ ότι οι περισσότεροι από μας έχουμε βρεθεί σε καταστάσεις όπου έπρεπε να πουλήσουμε τον εαυτό μας, με τον ένα τρόπο ή τον άλλον». Στην ηχογράφηση κιθάρα δεν έπαιξε ο Νόπφλερ, αλλά ο Τζεφ Μπεκ.

7. We Don’t Need Another Hero (1985)

Ένα ακόμη τραγούδι των Μπρίτεν και Λάιλ, για το σάουντρακ της ταινίας «Mad Max Beyond Thunderdome» όπου έπαιξε και η Τίνα Τάρνερ. Μια κλασική 80s μπαλάντα, με την Τίνα Τέρνερ να εμφανίζεται στο βίντεο κλιπ ως Auntie Entity, που ήταν ο χαρακτήρας της στην ταινία. «Έχασε τόσα πολλά, και αγωνίστηκε πολύ για να αναγκάσει τους άνδρες του κόσμου της να τη σεβαστούν», είχε δηλώσει τότε η Τάρνερ για την ηρωίδα. «Ταυτίστηκα με τον αγώνα της γιατί τον έζησα κι εγώ».

8. The Best (1989)

To 1988 η Μπόνι Τάιλερ τραγούδησε το «The Best» στο άλμπουμ της «Hide Your Heart», χωρίς να σημειώσει ιδιαίτερη επιτυχία. Έναν χρόνο μετά, η Τίνα Τάρνερ το απογείωσε ανεβάζοντας την ένταση στα φωνητικά και χρησιμοποιώντας μια νέα soft rock ενορχήστρωση. Πολλοί εξακολουθούν να πιστεύουν ότι το τραγούδι λέγεται «Simply The Best», παρασυρόμενοι από το «κολλητικό» ρεφρέν του. Ήταν από τις μεγαλύτερες επιτυχίες της δεκαετίας, και χρησιμοποιήθηκε σε πάρα πολλά διαφημιστικά σποτ – ανάμεσά τους και ένα για την Pepsi με την ίδια την Τίνα.

9. Steamy Windows (1989)

Ένα ακόμη τραγούδι από το άλμπουμ «Foreign Affair», οι προκλητικοί στίχοι του οποίου δεν αφήνουν καμία αμφιβολία για το τι συνέβαινε στο πίσω κάθισμα του αυτοκινήτου. Θεωρήθηκε ενδυναμωτικό και φεμινιστικό, καθώς στο τραγούδι η γυναίκα είναι εκείνη που παίρνει τις πρωτοβουλίες σε μια σεξουαλική συνεύρεση. Το 2016 το τραγούδι επανήλθε στην επικαιρότητα όταν κατά τη διάρκεια μιας συνέντευξης χτύπησε το κινητό της ηθοποιού Έμα Γουάτσον («Χάρι Πότερ»), η οποία το είχε επιλέξει για ήχο κλήσης.

10. GoldenEye (1995)

Μετά την επιτυχία της ταινίας «What’s Love Got to Do With It» το 1993, οι παραγωγοί των ταινιών Τζέιμς Μποντ πρότειναν στην Τάρνερ να ερμηνεύσει το τραγούδι των τίτλων της επόμενης περιπέτειας του πράκτορα 007. Το «GoldenEye» έγραψαν ο Μπόνο και ο The Edge των U2 (αρχικά οι παραγωγοί είχαν προσεγγίσει τους Depeche Mode, ο οποίοι όμως δεν προλάβαιναν εξαιτίας της περιοδείας τους Devotional). Όμως όπως δήλωσε η Τάρνερ σε ραδιοφωνική της συνέντευξη, το demo που της έστειλε ο τραγουδιστής των U2 «ήταν το χειρότερο. Πολύ προχειροφτιαγμένο, δεν μπορούσα καν να βρω τον τόνο για να τραγουδήσω. Το παραδέχτηκε και ο ίδιος και ζήτησε συγγνώμη». Παρά τις δυσκολίες όμως, το τελικό τραγούδι θεωρείται ένα από τα καλύτερα που «έντυσαν» τις ταινίες Μποντ.