Kάννες 2016: Πως το Φεστιβάλ Κινηματογράφου έκανε τον Σον Πεν χίλια κομμάτια

Μεγάλος ηττημένος στις εντυπώσεις, τους κριτικούς αλλά και το cast του ο Σον Πεν. Με έντονες αποδοκιμασίες, σαρκαστικά γέλια και ισοπεδωτική κριτική, η ταινία του The Last Face, με πρωταγωνιστές τη Σαρλίζ Θερόν και τον Χαβιέ Μπαρδέμ, "μια ιστορία αγάπης με φόντο μια ανθρωπιστική αποστολή στην Αφρική όπου μαίνεται πόλεμος", δεν έτυχε ακριβώς θερμής υποδοχής από τους δημοσιογράφους σήμερα στις Κάννες.

Πολυαναμενόμενη, η πέμπτη κατά σειρά ταινία μεγάλου μήκους του Σον Πεν, που διαγωνίζεται για τον Χρυσό Φοίνικα, αφηγείται την ιστορία του γιατρού Μιγκέλ Λεόν (Χαβιέ Μπαρδέμ), ενός γιατρού με ανθρωπιστική δράση, και της νοσοκόμας Ρεν Πέτερσον (Σαρλίζ Θερόν), που ερωτεύονται κατά τη διάρκεια μιας αποστολής στη Λιβερία και τη Σιέρα Λεόνε το 2003. Οι δυο τους συνεργάζονται με άλλους γιατρούς, τους οποίους υποδύονται ο Ζαν Ρενό και η Αντέλ Εξαρχόπουλος. Δέκα χρόνια μετά, βρίσκει ξανά ο ένας τον άλλο στη Νότια Αφρική. Αγάπη μόνο.

Ο Αμερικανός ηθοποιός και σκηνοθέτης ηλικίας 55 ετών, γνωστός για τις πολιτικές του αναζητήσεις και το ανθρωπιστικό του έργο –ιδίως στην Αϊτή όπου ίδρυσε μια μη κυβερνητική οργάνωση μετά το σεισμό του 2010– αφηγείται την ιστορία αυτού του ζευγαριού συνυφαίνοντας εικόνες αγάπης και πολέμου.

Ρομαντισμός και εικόνες επιθέσεων, αυτοσχέδιοι τάφοι με πτώματα, παιδιά-στρατιώτες, ακρωτηριασμοί, σοβαροί τραυματισμοί εναλλάσσονται χωρίς να περιγράφεται σε βάθος η κατάσταση στην χώρα όπου εκτυλίσσεται το δράμα. Από την έναρξη της ταινίας, η ανάμειξη τόσο διαφορετικών εικόνων και συναισθημάτων προκάλεσε αμηχανία στην αίθουσα. Σε έναν πρόλογο αναφέρονται οι πόλεμοι της Λιβερίας και του Νότιου Σουδάν για να επισημανθεί ότι "η βιαιότητα αυτών των συρράξεων" είναι "συγκρίσιμη για τη Δύση μονάχα με εκείνη ενός ανολοκλήρωτου έρωτα". Μια φράση που προκάλεσε το γέλιο των παρευρισκομένων αλλά και δυσφορία κατά τη διάρκεια της προβολής για τους δημοσιογράφους.

Το υπόλοιπο της ταινίας του Σον Πεν, που έχει βραβευτεί δύο φορές με Όσκαρ (για τις ταινίες "Σκοτεινό Ποτάμι" και "Harvey Milk") κι έχει σκηνοθετήσει ταινίες όπως το "Ταξίδι στην Φύση" ή "Η υπόσχεση", που συμμετείχε στο διαγωνιστικό τμήμα των Καννών το 2001, δεν βελτίωσε την κατάσταση.

"Η χειρότερη ταινία"

Ορισμένοι διάλογοι της ταινίας προκάλεσαν επίσης γέλια στην αίθουσα, όπως για παράδειγμα μια στιχομυθία του Ζαν Ρενό, που του έχει αποδοθεί το προσωνύμιο «doctοr Love», κατά τη διάρκεια της οποίας αναλύει τη διαφορά μεταξύ του "αρπάζω" μια γυναίκα και "αγαπάω" μια γυναίκα.

"Βρήκαμε την χειρότερη ταινία του διαγωνιστικού τμήματος" είναι ο τίτλος της γαλλικής εφημερίδας Le Figaro: ο Αμερικανός σκηνοθέτης "παρουσιάζει ένα κακόγουστο και σκανδαλώδες μελόδραμα". Για την εφημερίδα L'Express, είναι ένα "βαρετό μελόδραμα". Το Télérama τη χαρακτηρίζει "τερατώδη" την ταινία.

"Μια ολοκληρωτική αποτυχία" και "η χειρότερη ταινία" του Σον Πεν, σύμφωνα με τον αμερικανικό ιστότοπο που ειδικεύεται στην κριτική κινηματογράφου Indiewire ο άντρας που μίλησε με τον βαρώνο των καρτέλ, έκανε μια ταινία "θανατηφόρο τροχαίο" για το περιοδικό Hollywood Reporter.

"Είδαν ολόκληρη την ταινία, επομένως πραγματικά δεν θα ήθελα να προσθέσω κάτι στη συζήτηση" περιορίστηκε να δηλώσει ο Σον Πεν, σκυθρωπός, κατά τη διάρκεια της συνέντευξης τύπου.

"Υποστηρίζω την ταινία μου και καθένας έχει το δικαίωμα να πιστεύει ό,τι θέλει" πρόσθεσε ο ίδιος σύμφωνα με το ΑΠΕ-ΜΠΕ.

Η Σαρλίζ Θερόν δεν έριξε ούτε ένα βλέμμα συμπόνοιας προς τον πρώην της, δίνοντας έναν ηχηρό επίλογο στη σχέση τους που εκείνη έληξε μετά το Φεστιβάλ του 2015. Ο Σον Πεν θα ακούει Κάννες και θα πονάει πολύ.

Οι Κάννες αγαπάνε να γιουχάρουν

Πέρα από τον Σον Πεν που βρέθηκε αντιμέτωπος με χλευασμό, ειρωνεία και μια πρώην που ήταν πιο παγωμένη από τα πάντα, ανάλογης υποδοχής είχαν και η Κρίστεν Στιούαρτ με το Personal Shopper της, άδικα λένε πολλοί, αλλά και τα πουλέν της νέας γενιάς.

Οι Ξαβιέ Ντολάν και Νίκολας Βίντινγκ Ρεφν είδαν τις ταινίες τους να προκαλούν την ειρωνεία και ένιωσαν τα δόντια του φεστιβάλ να σκίζουν κάθε ελπίδα τους. "Κάνει το Showgirls να μοιάζει με Μπέργκμαν" σχολιάστηκε στο Twitter το Neon Demon που είτε άρεσε πολύ είτε δεν άρεσε στο ελάχιστο.

Ακραία ταινία, ακραίες αντιδράσεις; Το soundtrack του Cliff Martinez μοιάζει όσο στοιχειωμένο πρέπει για μια δημιουργία που είναι fashion editorial και αυτό μπορεί να είναι ονειρικό ή βαρετό, τίποτα ενδιάμεσο.