Δύο νέες τοιχογραφίες από τη Στέγη του Ιδρύματος Ωνάση σε πολυσύχναστα σημεία της Αθήνας

Η Στέγη του Ιδρύματος Ωνάση παρουσιάζει δύο νέες τοιχογραφίες για να ακουμπάει το βλέμμα μας σε πολυσύχναστα σημεία της Αθήνας.

Στην Αλεξάνδρας, μια τοιχογραφία-φυλαχτό για όλους μας από τον 'Αγγελο Πλέσσα, με τίτλο «Φυλαχτό όλων των Όντων», και στην Πανεπιστημίου η τοιχογραφία του Αριστείδη Λάππα «She Who Protects» με μια νέα, πολύχρωμη Αθηνά για μια νέα, πολυπολιτισμική Αθήνα.

Μέσα από αναθέσεις και επιτόπιες καλλιτεχνικές παρεμβάσεις στον δημόσιο χώρο του κέντρου της Αθήνας, η Στέγη του Ιδρύματος Ωνάση αναζητά μέρη στα οποία η τέχνη μπλέκεται με τη καθημερινότητα. Με μια σειρά τοιχογραφιών που διαπερνούν τις πολυκατοικίες, σπουδαία έργα σύγχρονων Ελλήνων εικαστικών αναγεννιούνται σε μεγάλη κλίμακα. Οι πρώτες τοιχογραφίες που είναι ήδη μέρος του αστικού ιστού της πόλης είναι το «Φιλί» του Ηλία Παπαηλιάκη, στην πλατεία Αυδή στο Μεταξουργείο, και το «Κύμα / Νεύμα» της Σοφίας Στεβή στην πλατεία Μαβίλη.

Ένα «Φυλαχτό» για την Αθήνα

Η Στέγη του Ιδρύματος Ωνάση παρουσιάζει το νέο έργο του 'Αγγελου Πλέσσα, «Φυλαχτό όλων των Όντων», μια in situ εγκατάσταση από νέον, μια νέα τοιχογραφία-φυλαχτό για όλους μας.

Τοποθετημένη σε ένα κτίριο στη Λεωφόρο Αλεξάνδρας, απέναντι από το αντικαρκινικό νοσοκομείο «'Αγιος Σάββας», η εγκατάσταση του Πλέσσα λειτουργεί σαν ένα φυλαχτό για την πόλη και τους κατοίκους της. Όπως αναφέρει η Στέγη, «η εγκατάσταση αποτελείται από μια κόκκινη χαμογελαστή φατσούλα (emoji), η οποία περιβάλλεται από επτά σύμβολα σε κυκλική διάταξη.

Τα σύμβολα αυτά, που ο καλλιτέχνης έχει αντλήσει από διάφορους πολιτισμούς του κόσμου, μεταφέρουν ένα μήνυμα αγάπης, ελπίδας και αισιοδοξίας ως αντίδοτο σε έναν κατακερματισμένο κόσμο, όπου κυριαρχούν η αποξένωση, η αλλοτρίωση, η μοναξιά και η απώλεια.

Κοιτώντας τις φωτεινές ακτίνες που εκπέμπουν ένα πράσινο μανιτάρι, ένα μπλε πουλί, ένα κίτρινο yin yang μάτι, ένα διπλό ροζ φεγγάρι, ένα πορτοκαλί χέρι, ένα κυκλικό τετράγωνο (το σύμβολο command στα πληκτρολόγια της Apple) και ένα μοβ φίδι με ποτήρι, οι περαστικοί γεμίζουν με θετικές σκέψεις και συναισθήματα, αποβάλλοντας το στρες της ημέρας. Το έργο έχει αποτροπαϊκό χαρακτήρα, συνομιλώντας έμμεσα με τα περίαπτα που συναντάμε ως μενταγιόν ή κτερίσματα σε τάφους, καθώς και με τα περιάμματα, τις βαμμένες κλωστές που φορούσαν στο σώμα τους οι μύστες των αρχαίων τελετουργιών. Τη νύχτα, το έργο του Πλέσσα έχει ακόμα πιο έντονη επίδραση: η μυσταγωγική ατμόσφαιρα που δημιουργεί, σε συνδυασμό με μια παγανιστική διάθεση, αποκαλύπτει τον τελετουργικό του χαρακτήρα και τις ιαματικές του ιδιότητες».

Μια Αθηνά για την Αθήνα

Η Στέγη του Ιδρύματος Ωνάση παρουσιάζει επίσης την τοιχογραφία του ανερχόμενου εικαστικού Αριστείδη Λάππα: μια νέα, πολύχρωμη Αθηνά για μια νέα, πολυπολιτισμική Αθήνα. Η τοιχογραφία του Αριστείδη Λάππα, με τίτλο «She Who Protects», κοντά στην πλατεία Ομονοίας (Πανεπιστημίου 58), υμνεί τη διαφορετικότητα, αναδεικνύοντας τον ζωντανό χαρακτήρα μιας πόλης που συνεχώς αλλάζει.

Είναι ένα έργο που καθρεφτίζει τον πολύχρωμο χαρακτήρα της Αθήνας και το διαφορετικό πολιτισμικό υπόβαθρο των σύγχρονων Αθηναίων.

Όπως αναφέρει η Στέγη του Ιδρύματος Ωνάση, «συνομιλώντας με το άγαλμα της Προμάχου Αθηνάς του Λεωνίδα Δρόση, αλλά και με εκείνο του Φειδία, η Αθηνά του Λάππα εμφανίζεται ως προστάτιδα της πόλης των Αθηνών. Η θεά απεικονίζεται πάνοπλη, κρατώντας το δόρυ και την ασπίδα της. Έχει κατέβει από το ψηλό βάθρο και είναι έτοιμη να γίνει ένα με το πλήθος. Παρότι επιβλητική, δεν είναι τρομακτική, δεν θα φοβίζει τους ανυποψίαστους και συνήθως βιαστικούς περαστικούς. Οι απελευθερωμένες φόρμες και τα έντονα χρώματα της σύνθεσης θυμίζουν παιδικό σχέδιο, ενώ τα μοτίβα στην πανοπλία της παραπέμπουν σε αφρικανικά υφάσματα και σε παραδοσιακές γυναικείες φορεσιές των Βαλκανίων. Η πολύχρωμη θεότητα του Λάππα αντικατοπτρίζει τη νομαδική κουλτούρα και την πολυπολιτισμικότητα που συναντάμε στις γειτονιές του κέντρου της Αθήνας. Ο καλλιτέχνης προσαρμόζει έτσι μια μυθολογική αφήγηση στα δεδομένα της εποχής μας. Σε άλλο επίπεδο, έχοντας επίγνωση ότι τα αρχαία αγάλματα ήταν χρωματιστά και μέρος της καθημερινής ζωής, ο Λάππας επαναλαμβάνει ένα ερώτημα που φαίνεται να τον απασχολεί καιρό τώρα: Τι ρόλο διαδραματίζει το χρώμα στη γλυπτική;».