«Ενθύμιον»: Πρεμιέρα για το βραβευμένο στο ΦΚΘ ντοκιμαντέρ του Νίκου Ζιώγα

Τη Δευτέρα 11 Απριλίου, στις 20.00, στον Κινηματογράφο Τριανόν θα κάνει πρεμιέρα η βραβευμένη στο 24ο Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ Θεσσαλονίκης ταινία «Ενθύμιον» του Νίκου Ζιώγα παρουσία του σκηνοθέτη και των συντελεστών, σε μια κινηματογραφική, μουσική και εικαστική συνάντηση.

Η προβολή της ταινίας θα ξεκινήσει στις 20.00, παρουσία του σκηνοθέτη και των συντελεστών. Θα ακολουθήσει Q&A και στη συνέχεια συναυλία με το συγκρότημα Γκιντίκι, μέλος των οποίων είναι ο Κωσταντής Παπακωνσταντίνου, συνθέτης της μουσικής της ταινίας.

Ταυτόχρονα, στο φουαγιέ του Τριανόν θα εκτίθενται έργα του χαράκτη Φώτη Βάρθη, δημιουργού της αφίσας της ταινίας.

«Μια κινηματογραφική ταινία δεν είναι ποτέ δημιούργημα ενός μόνο ανθρώπου. Είναι μια συλλογική καλλιτεχνική δημιουργία. Μια βραδιά με σινεμά, μουσική και εικαστικά. Έτσι σκεφτήκαμε πως θα θέλαμε να είναι η πρεμιέρα της ταινίας, ένας συνδυασμός όλων των παραπάνω που θα μας γεμίσει “εκπρόθεσμα” με συναισθήματα και στιγμές που έχουμε χάσει λόγω της πανδημίας.

Μια συνάντηση όσων πρόσφεραν στην δημιουργία αυτής της ταινίας.

Ο Κωσταντής Παπακωνσταντίνου, θα παίξει ζωντανά με το συγκρότημα Γκιντίκι και ο χαράκτης Φώτης Βάρθης, θα παρουσιάσει τα έργα του στο φουαγιέ του Τριανόν μετά την προβολής της ταινίας.

Όπως και η ίδια η ταινία, έτσι και αυτή η βραδιά φιλοδοξούμε να γίνει μια χειρονομία αντίστασης στην συνεχή ψηφιοποίηση της εποχής, μια φωνή υποστήριξης στις ελληνικές αίθουσες, μια ωδή στην Ήπειρο και σε κάθε τόπο που ερημώνει», σημειώνει ο σκηνοθέτης.

«Ενθύμιον», ένα λυρικό ταξίδι στην Ήπειρο

Ένα λυρικό ντοκιμαντέρ, μια ελεγεία στην Ήπειρο που χάνεται, αλλά και ένας ύμνος στην Ήπειρο που επιβιώνει. Ένα τραγούδι αγάπης για όσους έμειναν κοντά της, για όσους μετανάστευσαν, για τους μουσικούς της και τη μοναδική της φύση.

Στο «Ενθύμιον» μεταφερόμαστεστο Γιρομέρι Θεσπρωτίας τις ημέρες του Πάσχα. Μέσα από τον κινηματογραφικό φακό γινόμαστε παρατηρητές της καθημερινότητας και των ανθρώπων αυτού του μικρού χωριού και αναζητούμε τις ρίζες ενός ξεχωριστού εθίμου. Μέσα από τα τραγούδια, τα λόγια και τους ήχους οι λιγοστοί του κάτοικοι προσπαθούν να κρατήσουν ζωντανές τις παραδόσεις, τους θρύλους και να δώσουν συνέχεια στη ζωή ακόμα και μετά το τέλος της.

Μια αποτύπωση όχι μόνο εθνογραφική, ενός εθίμου η καταγωγή του οποίου χάνεται στο χρόνο, όπου τα έγχρωμα φιλμ του παρελθόντος σμίγουν με το ασπρόμαυρο παρόν και όπου οι ήχοι του κλαρίνου αντηχούν μέσα από τις πέτρες, τα βουνά, και τα πρόσωπα.

Το «Ενθύμιον» είναι μια απόπειρα, αντίθετη στην αδίστακτη ψηφιοποίηση της εποχής μας, να κρατηθεί ζωντανή η αναλογική μνήμη της ελληνικής επαρχίας: ένα ενθύμιο ζωής.