Νέα θεωρία για την ταυτότητα της Μόνα Λίζα

Συγκεκριμένα, με τη έρευνα που έκανε, έφτασε στο συμπέρασμα ότι το έργο τέχνης είναι μία σύνθεση γυναικείων και αντρικών χαρακτηριστικών που προέρχονται από το πρόσωπο μαθητευόμενου του διάσημου ζωγράφου, και στο πρόσωπο μίας γυναίκας εμπόρου από την Φλωρεντία, όπως δήλωσε ο ίδιος ερευνητής στην Independent.

«Η Μόνα Λίζα, είναι μισή γυναίκα και μισός άντρας. Αυτό φαίνεται στη μύτη του πίνακα, στο σχήμα του κεφαλιού και το χαμόγελο. Πιστεύω πως δώσαμε μια απάντηση στα ερωτήματα γύρω από τον πίνακα που δεν δόθηκαν όλα αυτά τα χρόνια από κανέναν, ‘’ποιό είναι το μοντέλο της Μόνα Λίζα’’», αναφέρει συγκεκριμένα.

Ο εκπαιδευόμενος του Ντα Βίντσι, ονομαζόταν Σαλάι (Salai), και θεωρείται ότι ξεκίνησε να εργάζεται για τον καλλιτέχνη από ηλικία 10 ετών όταν τον προσέλαβε για να καθαρίζει το σπίτι του, το 1490. Έμεινε δίπλα στον ζωγράφο για άλλες δύο δεκαετίες. Το άλλο προσωπείο είναι η Λίζα Τζεραρντίνι, που όπως πιστεύουν οι περισσότεροι ερευνητές, πήρε το όνομά του και ο πίνακας. Η Λίζα ντελ Τζιοκόντο, ήταν μέλος της οικογένειας Γκεραρντίνι από τη Φλωρεντία και την Τοσκάνη και σύζυγος του εύπορου έμπορου μεταξιού Φρανσέσκο ντελ Τζιοκόντο.

Ο πίνακας ήταν παραγγελία για το καινούριο τους σπίτι και για να γιορτάσουν τη γέννηση του δεύτερου γιου τους, Αντρέα. Η ταυτότητα της εικονιζόμενης γυναίκας αναγνωρίστηκε στο Πανεπιστήμιο της Χαϊδελβέργης το 2005 από έναν ειδικό που ανακάλυψε ένα σημείωμα του 1503, το οποίο είχε γράψει ο Αγκοστίνο Βεσπούτσι.

Όπως συμβαίνει πάντα με τα έργα τέχνης και τις εκτιμήσεις, ο Βινσέντι έχει βρει πολλούς που αμφισβητούν αυτή τη θεωρία. Ένας από αυτούς είναι και ο Μάρτιν Κέμπ (Martin Kemp), καθηγητής της Ιστορίας της Τέχνης, του ‘’Trinity College’’ της Οξφόρδης ,ο οποίος έχει απορρίψει τους ισχυρισμούς ότι ο πίνακας είναι μίξη των δύο φύλων.

Διάσημες θεωρίες από λάτρεις του Λεονάρντο Ντα Βίντσι, έχουν βγει στο προσκήνιο κατά καιρούς. Κάποιοι πιστεύουν ότι το πορτρέτο κάποτε είχε φρύδια και βλεφαρίδες, ενώ άλλοι είναι πεπεισμένοι ότι ο καλλιτέχνης έχει δημιουργήσει πολλαπλές μορφές στο έργο του. Η πραγματικότητα είναι ότι η Μόνα Λίζα παραμένει αινιγματική και μυστηριώδης, όπως και το χαμόγελό της.