Η ΠτΔ Κατερίνα Σακελλαροπούλου εγκαινίασε την έκθεση με έργα από το Λούβρο στην Εθνική Πινακοθήκη

Η Πρόεδρος της Δημοκρατίας Κατερίνα Σακελλαροπούλου εγκαινίασε χθες Δευτέρα 29 Νοεμβρίου στην Εθνική Πινακοθήκη, την έκθεση «Αναζητώντας την αθανασία. Η τέχνη του πορτρέτου στις συλλογές του Λούβρου».

Με τη συγκεκριμένη έκθεση ξεκινά η δραστηριότητα της Εθνικής Πινακοθήκης στο πεδίο των μεγάλων περιοδικών εκθέσεων.

Η Κατερίνα Σακελλαροπούλου κατά τον χαιρετισμό της τόνισε ότι «ενέχει ιδιαίτερη, συμβολική σημασία, ο φόρος τιμής στο μεγάλο, αδελφό, μουσείο του Λούβρου, το οποίο γιορτάζει μαζί μας τα 200 χρόνια από την Παλιγγενεσία μας» και υπενθύμισε ο τίτλος της επετειακής έκθεσης «Παρίσι-Αθήνα, η γέννηση της νεότερης Ελλάδας, 1675-1919», που φιλοξενείται αυτό το διάστημα στο Λούβρο, αναδεικνύει τους δεσμούς της χώρας μας, με τον ευρωπαϊκό πολιτισμό, συνδέοντας την πόλη του φωτός με τη μακραίωνη ιστορία της ελληνικής πρωτεύουσας.

Έκανε, επίσης, λόγο για πνευματικούς δεσμούς, αφού οι μεγάλοι Γάλλοι διαφωτιστές ήταν πρωτίστως εκείνοι που, μέσω των Ελλήνων λογίων της διασποράς, ενίσχυσαν το φρόνημα των υπόδουλων Ελλήνων, χαλυβδώνοντας τις συνειδήσεις που επιζητούσαν ελευθερία και δεσμούς πολιτικούς, αφού το ελληνικό κράτος, στη θεσμική αφετηρία του, διαπνεόταν αναντιρρήτως από το ιδεολογικό κίνημα του διαφωτισμού.

«Ας μην ξεχνάμε ότι ο Ευγένιος Βούλγαρης είχε μεταφράσει ήδη από το 1766 έργα του Βολταίρου, καθιστώντας τον έτσι σύμβολο του Αγώνα των καταπιεσμένων, εχθρό του Σουλτάνου και σταθερό σύμμαχο των Ελλήνων» σημείωσε η Πρόεδρος.

Αναφερόμενη στην έκθεση, με προσωπογραφίες από την ανεκτίμητη συλλογή του Λούβρου, υποστήριξε ότι «μας καλεί να περιηγηθούμε σε περισσότερα από 3000 χρόνια ιστορίας» και εξήγησε ότι «Από την αρχαιότητα ως σήμερα, από τα βασίλεια της Μέσης Ανατολής και την Αίγυπτο ως τη σύγχρονη εποχή, το πορτρέτο δεν αποτελεί απλώς μια προσπάθεια αποτύπωσης της αρχιτεκτονικής του προσώπου, της γεωγραφίας της μορφής, αλλά και μια εικαστική καταδήλωση της σπουδαιότητας, του κάλλους, του πλούτου του απεικονιζομένου. Και, ταυτοχρόνως, της συναισθηματικής του αλήθειας, όσο διαφεύγουσα και αν είναι. Της ηθικής του υπόστασης, όσο άυλη και άπιαστη και αν φαντάζει. Και, κάποιες σπάνιες στιγμές, του αποτυπώματος της αθανασίας - όπως στα μάτια των Φαγιούμ, που φέρουν στο πεπερασμένο τους το άπειρο».

Τέλος, υπογράμμισε ότι «Κάθε πρόσωπο αφηγείται τον εαυτό του, ωστόσο για να αποδοθεί στον καμβά η πνευματική του φύση και το εσωτερικό του περιεχόμενο δεν απαιτείται μόνο ύψιστη τέχνη, αλλά και μια "σπουδή του ζωγράφου στο αόρατο", όπως έγραψε κάποτε ένας στοχαστής. Η μοναδική αυτή έκθεση που φιλοξενεί η Πινακοθήκη είναι μια περιήγηση στα ορατά, στα έξοχα σημάδια αυτής της σπουδής. Ας την απολαύσουμε».