62ο ΦΚΘ: Παγκόσμια πρεμιέρα για την ταινία του Δημήτρη Κανελλόπουλου «Αγέλη Προβάτων»

Η πρώτη μεγάλου μήκους ταινία του Δημήτρη Κανελλόπουλου «Αγέλη Προβάτων» κάνει παγκόσμια πρεμιέρα, σήμερα το απόγευμα, στο 62ο Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης.

Όπως εξηγεί ο ίδιος ο σκηνοθέτης στο Αθηναϊκό/Μακεδονικό Πρακτορείο Ειδήσεων, η πρεμιέρα μιας ταινίας είναι πάντοτε κάτι ξεχωριστό. «Ειδικά στη Θεσσαλονίκη», λέει, «όπως τη ζούμε οι άνθρωποι του κινηματογράφου, που ερχόμαστε πολλά χρόνια ως επισκέπτες και μετά ως συμμετέχοντες, είναι πολύ ιδιαίτερη στιγμή».

Έχοντας πολυετή εμπειρία στην τηλεόραση και τον κινηματογράφο ως ηχολήπτης -έχει υπογράψει την ηχοληψία σε πολλές ταινίες και τηλεοπτικές σειρές, ενώ έχει σκηνοθετήσει πέντε μικρού μήκους ταινίες- ο Δημήτρης Κανελλόπουλος έχει ζήσει τη διαδικασία μιας παραγωγής πολλές φορές.

Ασχολείται σχεδόν τριάντα χρόνια με την ηχοληψία, αν και εξαρχής τον ενδιέφερε η σκηνοθεσία. Σπούδασε στη σχολή Σταυράκου, τότε αποφάσισε να μην κάνει σκηνοθεσία, αλλά κάτι πιο πρακτικό και πήγε στους φωτογράφους. Μετά πέρασε στην ηχοληψία και η σκηνοθεσία ήρθε ύστερα από πολλές δυσκολίες και εμπόδια.

Μια πολύ «ανδρική» ταινία

Η ιστορία της «Αγέλης προβάτων» πραγματεύεται μια οικονομική αντιδικία στην ελληνική επαρχία: Ο Θανάσης χρωστάει. Ψάχνει συμμάχους ομοιοπαθείς ώστε να μην πέσει θύμα της εκμετάλλευσης του τοκογλύφου. Μοιάζει να το έχει καταφέρει, μέχρι που εμφανίζονται δύο ξένοι για να πιέσουν την κατάσταση υπέρ του δανειστή.

«Υπάρχει μια ένσταση στο ότι είναι πολύ ανδρική ταινία», εξηγεί ο σκηνοθέτης. Παραδέχεται ότι οι γυναίκες ηρωίδες είναι αδικημένες γιατί πήραν λίγο χώρο, προσθέτει ωστόσο ότι δεν καταλαβαίνει τη λογική να ορίζονται με αυτόν τον τρόπο οι ταινίες.

Αντιλαμβάνεται, όπως λέει, ότι το θέμα του φύλου ένα ζήτημα που «καίει» αυτήν την εποχή και εκφράζει την ικανοποίησή του που έχει ξεκινήσει αυτή η συζήτηση, αλλά διαφωνεί με την ευκολία να χαρακτηρίζονται «ανδρικές» ή «γυναικείες» ταινίες.

Ξεκίνησε νουάρ και βγήκε γουέστερν

Ο Δημήτρης Κανελλόπουλος σε κινηματογραφική αίθουσα μπήκε μεγάλος. Μεγαλώνοντας στην επαρχία τη δεκαετία του '70, δεν υπήρχε σινεμά, ταινίες έβλεπε στην τηλεόραση και τού άρεσαν τα γουέστερν. «Μάλλον γιατί μπορούσα να το προβάλλω στον χώρο που ζούσα ως παιδί. Στη φύση», εξηγεί. Η αρχική ιδέα της «Αγέλης προβάτων» ήταν να γραφτεί σαν νουάρ, αλλά τελικά ασυνείδητα πήγε προς το γουέστερν.

Σύμφωνα με τον ίδιο, βασικό χαρακτηριστικό των γουέστερν, είναι ότι οι άνθρωποι βρίσκονται σε ένα σύνορο. «Ένα είδος που αφηγείται τη ζωή στα σύνορα του νέου κόσμου, με τον άγριο κόσμο στη Δύση. Και αυτό είναι το σύνορο ανάμεσα στον πολιτισμό και την αγριότητα. Τα πιστόλια και τα άλογα είναι συμπληρωματικά. Η ταινία είναι πολύ πάνω σε αυτή τη λογική. Η αρχή του γουέστερν μπορεί να εφαρμοστεί παντού, γιατί πάντα ο άνθρωπος σε συνθήκες πίεσης πάντα ακροβατεί μεταξύ του πολιτισμού και της αγριότητας. Είναι με το ένα πόδι στη βία. Το γουέστερν ίσως είναι ως είδος το πιο κοντινό στο να εξηγήσει την ανθρώπινη κατάσταση», σημειώνει ο σκηνοθέτης.

Στην ταινία πρωταγωνιστούν οι Δημήτρης Λάλος, Άρης Σερβετάλης, Γιάννης Βασιλώττος, Λευτέρης Πολυχρόνης, Δημήτρης Λιόλιος, Δημήτρης Ξανθόπουλος, Κωνσταντίνος Σειραδάκης, Κίμωνας Κουρής, Γιώργος Βαλαής, Βιβή Πέτση, Δήμητρα Κούζα, Armando Dauti, Ντίνος Ποντικόπουλος, Βασίλης Βασιλάκης, Κατερίνα Ρουσιάκη και ο Μηνάς Μαθέας.

Τα περισσότερα γυρίσματα έγιναν στην Τρίπολη και, όπως σημειώνει ο σκηνοθέτης, αφενός ήταν μια περιοχή που λόγω καταγωγής γνωρίζει και αγαπά, αφετέρου «θέλουμε να κάνουμε ταινίες εκτός Αθηνών, αλλά επειδή οι ηθοποιοί έχουν πολλές υποχρεώσεις και δεν μπορούν να πάνε μακριά, τα γυρίσματα φροντίζουμε να γίνονται σε κοντινές στην Αθήνα περιοχές».

Παρουσία επί τρία στο Διεθνές Διαγωνιστικό

Η ταινία «Αγέλη προβάτων» του Δημήτρη Κανελλόπουλου συμμετέχει στο Διεθνές Διαγωνιστικό του φετινού Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης, αλλά ο ίδιος σχετίζεται και με τις δύο άλλες ταινίες που συμμετέχουν, την «Αγία Έμυ» της Αρασέλης Λαιμού και τη «Σελήνη, 66 ερωτήσεις» της Ζακλίν Λέντζου, καθώς σε αυτές υπογράφει την ηχοληψία.

Δηλώνει ότι δεν νιώθει καθόλου ανταγωνιστικά με αυτές τις ταινίες και τις χαρακτηρίζει ωραίες και διαφορετικές τόσο μεταξύ τους όσο και σε σχέση με τη δική του, ενώ τονίζει ότι χαίρεται που «επιτέλους» κάνουν ταινίες και νέοι δημιουργοί, όπως οι εν λόγω σκηνοθέτριες.