Με τη ματιά του σπουδαίου Βασίλη Μάρου

«Το ντοκιμαντέρ δεν ευδοκιμεί στην Ελλάδα. Πάντα έψαχνα να βρω τις αιτίες» είχε πει ο ίδιος. Ωστόσο, το πρώτο του ντοκιμαντέρ ήταν το «Κάτω από τους ουρανοξύστες», που γυρίστηκε το 1957 στη Νέα Υόρκη για να ακολουθήσει το «H Αθήνα χορεύει rock and roll». Η επαγγελματική πορεία του Βασίλη Μάρου μεταφράζεται σε νούμερα με 40 ντοκιμαντέρ, πολλά από τα οποία δεν προβλήθηκαν ποτέ στη χώρα μας, όπως το «Πάσχα στο Άγιο Όρος», «O κόσμος των εικόνων», «Τραγωδία του Αιγαίου», «H μάχη για την Ακρόπολη» και την ίδια στιγμή μετρά 53 βραβεία.

O Βασίλης Μάρος γεννήθηκε στην Αθήνα το 1929. Αρχικά σπούδασε φωτογραφία στο Μόναχο και στη συνέχεια διεύθυνση φωτογραφίας στη Ρώμη. Αργότερα, παρακολούθησε σεμινάρια τηλεόρασης στο Μιλάνο και κατόπιν στο Λονδίνο (BBC). Στα 50 χρόνια της περιπετειώδους κινηματογραφικής του διαδρομής, κατέγραψε ιστορικά γεγονότα, συνεργάστηκε με τις κινηματογραφικές εταιρίες ΝΒC και 20th Century Fox και εργάστηκε ως οπερατέρ σε μεγάλες αμερικάνικες κινηματογραφικές παραγωγές που γυρίστηκαν στην Ελλάδα («Το παιδί και το δελφίνι», «Τα κανόνια του Ναβαρόνε», «Συνέβη στην Αθήνα», «Ο Λέων της Σπάρτης») και της πρώτης έγχρωμης ελληνικής ταινίας «Πρωτευουσιάνικες περιπέτειες» (1955). «Προτιμώ να μην μιλάω. Ό,τι έχω να πω, θέλω να το δείχνω με το φακό», συνήθιζε να λέει ο ίδιος και εμπράκτως αποδείκνυε πως έβλεπε τον κόσμο με ένα άλλο μάτι, το «τρίτο» μάτι, όπως συνήθιζε να λέει, αυτό της κινηματογραφικής κάμερας.

Aυτό το μήνα στο OTE History

Τον Απρίλιο ο OTE TV και το πρώτο κανάλι ντοκιμαντέρ στην Ελλάδα, το OTE History, θα προβάλλουν πέντε ντοκιμαντέρ του Βασίλη Μάρου, κάνοντας έτσι μια αναδρομή στο έργο του σπουδαίου και πολυβραβευμένου Έλληνα σκηνοθέτη, εικονολήπτη και διευθυντή φωτογραφίας, δίνοντας έτσι μια ευκαιρία σε όλους όσοι δεν γνωρίζουν τη σημαντική προσφορά να τη γνωρίσουν, αλλά και οι παλιότεροι να θυμηθούν με πόσο ζήλο πραγματοποιούσε τις ουσιώδεις ιστορικές αναδρομές που οπτικοποιούσε.

Το αφιέρωμα του Απριλίου ονομάζεται: «Ιστορικές ματιές, η Ελλάδα μέσα από το φακό του Βασίλη Μάρου». Τα ντοκιμαντέρ που θα προβληθούν είναι τα εξής:
-Κυριακή 10 Απριλίου, 21:00 «Ελλάς χωρίς κολώνες»
-Κυριακή 17 Απριλίου, 21:00 «Ερρίκος Σλήμαν»
-Κυριακή 24 Απριλίου, 21:00 «Νέοι δρόμοι»
-Κυριακή 24 Απριλίου, 21:40 «Βασιλικές δόξες».

Το ντοκιμαντέρ «Ελλάς χωρίς κολώνες» (1964) αποτελεί μια ιδιότυπη συνέχεια της γνωστής και πολυβραβευμένης ταινίας «Τραγωδία του Αιγαίου» (1961) και είναι μία εξαιρετική, σύνθετη ποιητική ταινία, που ανήκει, εξωτερικά τουλάχιστον, στα ιστορικά ντοκιμαντέρ ανάλυσης και κριτικής. Η μοναδικότητα αυτής της ταινίας είναι πως ολόκληρη είναι κινηματογραφημένη μέσα στη φλέγουσα, γεμάτη ζωντανούς προβληματισμούς, διεκδικήσεις και αγώνες πραγματικότητα της Ελλάδας του 1964, σαν ένα είδος πολιτιστικής και κοινωνικοπολιτικής εξερεύνησης των δρόμων που ακολουθεί η σύγχρονη ελληνική ιστορία, με μια μοναδική για την εποχή εκείνη διεισδυτικότητα και οξυδέρκεια, που σημαδεύει ως και το επίπεδο της κατασκευής της, σε λειτουργική σχέση και με το προβληματισμένο σχόλιο.

Στο μεταξύ, ο Βασίλης Μάρος δεν θα μπορούσε να μην επιχειρήσει να καταπιαστεί με μία μεγάλη προσωπικότητα που πέρασε από την Ελλάδα, τον Ερρίκο Σλήμαν, γυρίζοντας ένα μοναδικό ντοκιμαντέρ με τον ομώνυμο τίτλο. Το «αντικείμενο» της ταινίας του Μάρου ήταν ο ρομαντικός και απίστευτα δραστήριος, ο παθιασμένος λάτρης του Ομήρου και δεινός έμπορος που συνέδεσε το όνομά του με τις ανασκαφές του, στην αρχαία Τροία και στις Μυκήνες.

«Στο διάστημα όλων αυτών των δεκαετιών γύρισα ταινίες για τις νέες και παλιότερες γενιές σαν μια ευκαιρία να διαπιστώσουν αξίες που αλλοιώνονται, όπως η θρησκεία, η ιστορία, η ποίηση. Στις αποθήκες μου σήμερα υπάρχουν φιλμ κατεστραμμένα από τον χρόνο, φιλμ που δυστυχώς δεν μπορώ να συντηρήσω μόνος μου. Λυπάμαι γιατί στην Ελλάδα όλα χάνονται με το χρόνο...» είχε πει ο Βασίλης Μάρος σε συνέντευξή του.

Ας μην αφήνουμε άλλα πράγματα να χαθούν. Απολαύστε το μοναδικό αφιέρωμα του OTE History στον Βασίλη Μάρο, κάθε Κυριακή του Απρίλη, στις 21.00, και γνωρίστε τον τρόπο που σκεφτόταν... «Τα πάντα γίνονταν με αστείρευτη πίστη και υπομονή, μα πάνω απ' όλα ακουμπούσα την ψυχή μου σ' αυτό που έκανα» συνήθιζε να λέει ο ίδιος για το έργο του...