Θεσσαλονίκη: «Μπερδεύει» επιτραπέζια παιχνίδια και δημιουργεί «Μπιριμπόλεξο» για τυφλούς

Παίρνει γνωστά επιτραπέζια παιχνίδια και αλλάζει τους κανονισμούς τους. Συνδυάζει δύο απ' αυτά ή και περισσότερα και προκύπτει ένα νέο. Σχεδιάζει από το μηδέν παιχνίδια, με βάση αυτό που αρέσει στον ίδιο, την οικογένεια και τους φίλους του, ενώ προσπαθεί να μην αποκλείεται καμία κοινωνική ομάδα ατόμων από τη χαρά που προσφέρει μία παρτίδα.

Ο 42χρονος Γιώργος Δεληγιάννης, από τα μαθητικά του χρόνια ακόμη, μόλις βαριόταν ένα παιχνίδι, άρχιζε να το παίζει με διαφορετικούς τρόπους, προκειμένου να ενεργοποιηθεί και πάλι το ενδιαφέρον του. Σταδιακά, άρχισε να δημιουργεί επιτραπέζια παιχνίδια, τα οποία «τυπώνει» στον δικό του τρισδιάστατο εκτυπωτή για προσωπική χρήση. Σήμερα όμως, πήγε ένα βήμα μπροστά, προκειμένου τα παιχνίδια του να κυκλοφορήσουν, όχι με σκοπό το κέρδος, αλλά με οδηγό την ιδέα της κοινωνικής αλληλεγγύης.

Όταν πριν από δυόμισι χρόνια εγκατέλειψε την Κέρκυρα για να εγκατασταθεί στην πατρίδα της συζύγου του, τη Θεσσαλονίκη, λόγω της γειτνίασης με τη Σχολή Τυφλών, άρχισε να παρατηρεί αυτήν την ομάδα ατόμων.

«Τόσο στη δική μου πολυκατοικία, όσο και στη γειτονιά γενικότερα, βλέπω άτομα με προβλήματα όρασης, βιώνω τις δυσκολίες τους και μαθαίνω διάφορες καθημερινές τους ιστορίες. Αμέσως σκέφτηκα ότι θα μπορούσαν τα παιχνίδια που σχεδιάζω να απευθύνονται και σ' αυτούς, δεδομένου ότι δεν υπάρχουν παιχνίδια για τυφλούς, πλην κάποιων αγγλικών εκδόσεων», λέει ο ίδιος στο ΑΠΕ-ΜΠΕ.

Μπιρίμπα + Σκραμπλ = Μπιριμπόλεξο, για βλέποντες και μη

Δύο αγαπημένα παιχνίδια για μεγάλους, ένα με λέξεις κι ένα με αριθμούς, «ανακατεύτηκαν» μέσα στο δημιουργικό μυαλό του Γιώργου Δεληγιάννη και προέκυψε το «Μπιριμπόλεξο».

Οι παίκτες κάθονται γύρω από το τραπέζι, παίρνει ο καθένας από έντεκα κάρτες, ενώ ετοιμάζονται και τα μπιριμπάκια. Αυτό που διαφοροποιεί το συγκεκριμένο παιχνίδι από τη δημοφιλή μπιρίμπα, είναι ότι αντί για τραπουλόχαρτα, στις κάρτες αναγράφονται γράμματα. «Με τις κάρτες που έχεις στα χέρια σου, προσπαθείς να δημιουργήσεις λέξεις, όπως στο Σκραμπλ, αλλά έχοντας ως οδηγό τους κανόνες της μπιρίμπας. Στόχος είναι να αποκτήσεις περισσότερους πόντους και για τον σκοπό αυτό υπάρχουν κάποια μπόνους, όπως για παράδειγμα οι μεγάλες λέξεις», εξηγεί ο δημιουργός του Μπιριμπόλεξου.

Το συγκεκριμένο παιχνίδι αν και σχεδιάστηκε όσο ακόμη ζούσε στην Κέρκυρα, μετά την ιδέα του να μπορούν να το απολαμβάνουν και οι συνάνθρωποί μας με προβλήματα όρασης, πέρασε το κατώφλι της Σχολής Τυφλών για να το παρουσιάσει.

«Η υποδοχή ήταν πολύ θερμή, η πρόταση έγινε δεκτή με ενθουσιασμό και μου έδωσαν πολλές συμβουλές που τις έλαβα υπόψιν. Για παράδειγμα οι οδηγίες χρήσης δεν είναι σε έντυπο, δεδομένου ότι η γραφή Μπράιγ αποτυπώνεται μόνο σε μία πλευρά του χαρτιού και σ' αυτήν την περίπτωση θα απαιτούνταν πολλές σελίδες. Οπότε, τις έκανα ηχητικές και σκανάροντας το QR code που υπάρχει στη συσκευασία, μπορούν να τις ακούσουν», δηλώνει. Μία άλλη εμπειρία που μεταφέρθηκε στον κ. Δεληγιάννη, είναι ότι αντίστοιχες κάρτες με ανάγλυφη αποτύπωση, με την πολλή χρήση αλλοιώθηκαν και το προϊόν αχρηστεύτηκε. «Για το λόγο αυτό χρησιμοποίησα μία άλλη τεχνική, τη "Spot UV όγκου" ώστε η κάρτα να μένει αναλλοίωτη για πάντα», επισημαίνει.

Εδώ και λίγες ώρες, το Μπιριμπόλεξο «ανέβηκε» στο Kickstarter, μία πλατφόρμα που το τελευταίο διάστημα λειτουργεί και στη χώρα μας, όπου οι χρήστες στηρίζουν τις ιδέες που τους αρέσουν και στην ουσία χρηματοδοτούν την παραγωγή τους.

«Στο Kickstarter υπάρχει τόσο το απλό Μπιριμπόλεξο, όσο και το αντίστοιχο για τυφλούς, προκειμένου η κλασική έκδοση -αν αρέσει στον κόσμο- να χρηματοδοτήσει την παραγωγή της έκδοσης με τη γραφή Μπράιγ», τονίζει ο κ. Δεληγιάννης, εξηγώντας πως για κάθε πέντε παιχνίδια που θα πωλούνται, θα δωρίζει ένα στη Σχολή Τυφλών Θεσσαλονίκης.

Κι άλλα παιχνίδια «αλλιώς»

Το Σκραμπλ, εκτός από το Μπιριμπόλεξο, συμμετέχει ως ιδέα και στην πρώτη δημιουργία του κ. Δεληγιάννη, το κυβόλεξο. «Έχω δημιουργήσει 125 ζάρια, που το καθένα έχει διαφορετικό γράμμα σε κάθε πλευρά. Ρίχνοντάς τα, σε μικρό χρονικό διάστημα πρέπει να φτιάξεις μια λέξη με τα γράμματα που βρίσκονται στις πάνω πλευρές του κάθε ζαριού», εξηγεί, τονίζοντας ότι έκανε πολλή μαθηματική δουλειά για να βρει τις σωστές αναλογίες γραμμάτων και αξιών τους, ώστε το παιχνίδι να είναι τίμιο.

Ένα επιτραπέζιο που απευθύνεται και σε μικρότερες ηλικίες, είναι το Rainbow Octapus, με πρωταγωνιστή ένα χταπόδι. «Υπάρχουν τέσσερα διαφορετικά χρώματα τα οποία μοιράζονται στον κάθε παίκτη, που προσπαθεί να δημιουργήσει όσο πιο μακριά πόδια γίνεται στο χταπόδι, μπλοκάροντας ταυτόχρονα τους άλλους παίκτες».

Μία άλλη μετατροπή γνωστού παιχνιδιού, είναι η αγωνία, που την έκανε προσιτή ακόμη και σε άτομα με αχρωματοψία, έχοντας στο νου του τον πατέρα του, που έχει αντίστοιχο πρόβλημα.

«Πήρα έναν παγκόσμιο κωδικό Πορτογάλων, όπου τα χρώματα απεικονίζονται με σύμβολα και τα τοποθέτησα πάνω σε κάρτες αγωνίας. Για παράδειγμα, το κόκκινο δηλώνεται με ένα τρίγωνο στραμμένο προς τα πάνω, το μπλε με ένα τρίγωνο προς τα κάτω, το κίτρινο είναι γραμμή. Έχει ενδιαφέρον να καταφέρεις να «διαβάσεις» το πράσινο, που είναι συνδυασμός δύο βασικών χρωμάτων», αναφέρει.

Η αγαπημένη του ενδεχομένως έκδοση όμως, είναι τα monster-άκια, αφού για τη δημιουργία τους συνεργάστηκε με την 9χρονη σήμερα κόρη του, η οποία σε ηλικία 6 ετών σχεδίασε τους πρωταγωνιστές του παιχνιδιού. «Έκανε στο τάμπλετ τα monster-άκια τα οποία ανάλογα με την ηλικία παίζονται με διαφορετικό τρόπο. Στις πολύ μικρές ως παιχνίδι μνήμης, μετά ως μουτζούρης και στο τελευταίο στάδιο ως μαθηματικός πολλαπλασιασμός, βοηθώντας τα παιδιά να μάθουν την προπαίδεια», αναφέρει.