Τέχνη 1821: Ανάλυση των ανάγλυφων παραστάσεων στα Προπύλαια του Μονάχου
Ο φιλέλληνας και φιλότεχος βασιλιάς της Βαυαρίας Λουδοβίκος Α’, πατέρας του Όθωνα, φιλοδοξούσε να καταστήσει το Μόναχο «Αθήνα επί του ποταμού ´Ισαρ».
Το 1846 ανέθεσε στον αρχιτέκτονα Leo von Klenze τον σχεδιασμό των Προπυλαίων, με πρότυπο τα Προπύλαια της Αθηναϊκής Ακρόπολης. Όταν το 1848 ο Λουδοβίκος Α’ παραιτήθηκε από τον θρόνο, συνέχισε τη χρηματοδότηση από την προσωπική του περιουσία του μνημείου τούτου για την Ελληνική Επανάσταση και την άνοδο του Όθωνα στον θρόνο της Ελλάδας, ως σύμβολο φιλίας μεταξύ Ελλάδας και Βαυαρίας.
Τα Προπύλαια είναι ένα εντυπωσιακό κτήριο, το οποίο έχει τη μορφή μνημειακής πύλης εισόδου στο Μόναχο, βρίσκεται στη δυτική πλευρά της Königsplatz και εγκαινιάσθηκε το 1862, περίπου ένα χρόνο πριν από την έξωση του Όθωνα από την Ελλάδα.
Το μνημείο αποτελείται από δύο πύργους και μια πύλη στη μέση, που επέτρεπε σε ιππείς και άμαξες με άλογα να περάσουν από αυτήν για να κατευθυνθούν στο κέντρο του Μονάχου.
Στο εσωτερικό της πύλης αναγράφονται τα ονόματα των ηρώων της Ελληνικής Επανάστασης, Ελλήνων και των Φιλελλήνων.
Το γλυπτικό πρόγραμμα για τη διακόσμηση των Προπυλαίων σχεδιάστηκε από τον Ludwig Michael von Schwanthaler, ο οποίος το 1836 είχε φιλοτεχνήσει τα σχέδια και για τις τοιχογραφίες της Αίθουσας των Τροπαίων, στα ανάκτορα του Όθωνα στην Αθήνα.
Οι σκηνές από την Ελληνική Επανάσταση είναι αρχαιοπρεπείς και στις ανάγλυφες παραστάσεις μαχών των Ελλήνων εναντίον των Τούρκων, στον δυτικό πύργο, παρουσιάζονται όχι φουστανελοφόροι να πολεμούν με Ανατολίτες, αλλά αρχαίοι Έλληνες με σπαθιά, δόρατα και ασπίδες να επιτίθενται εναντίον βαρβάρων. Είναι φανερή η επίδραση των αρχαϊκών γλυπτών από το ναό της Αφαίας στην Αίγινα τα οποία ο Λουδοβίκος είχε αγοράσει το 1813 για τη Γλυπτοθήκη, κτισμένη επίσης από τον Leo von Klenze, τo 1830, στην ίδια βασιλική πλατεία με τα Προπύλαια.
Τα Προπύλαια του Μονάχου είναι το σημαντικότερο φιλελληνικό μνημείο και αποτελεί σαφή μαρτυρία για την επίδραση της αρχαιότητας στην κλασικιστική τέχνη του 19ου αιώνα.
Με τη συνδρομή της Εταιρείας Ελλήνων Ιστορικών Τέχνης